Dat dek is uit balsa opgetrokken, in de kit is dat 0,5 tot 0,75 mm? berkentriplex. Maar zijn dat losse segmenten.
En eigenlijk niet strak te plakken in de overgangen op het spant, kops tegen elkaar.
Balsa laat zich beter sturen over zo een lengte.
In het verleden wilde ik een matrijs maken om het dek in 1 stuk af te mallen.
Daar had ik al een bende spanten voor getekend etc
Deze laag wordt als bij een schaalvleugel een 'lak-bewabening'.
Iets harder, maar nog steeds wel kwetsbaar.
Bij dit model wilde ik in eerste instantie zo min mogelijk ontdoen van de opbouw, een retouche.
Maar die is nu al fors uit de hand gelopen, van kwaad tot erger. Ik kwam te veel tegen.
Verder zat het vol met meetfouten. Klopte de railing ook niet geheel met de tekeningen.
Ook dat heb ik herzien, of is in het proces van... en moeten enkele delen over worden
gedaan, of plunder ik uit de delen die ik ooit in 1975 heb gesoldeerd. Ik heb toen toch ook al
verdomd netjes gewerkt vanuit dat bouwplan... al zeg ik het zelf. Moin c.q. pfoewagh...
De gelaserde stukken van de gangen hebben inmiddels het juiste ritme en toch een 1x smokkel aanpassing.
Elke overgang van plaat naar plaat is een scepter positie.
Tja... het liefst had ik onder het echte schip in München gelegen met een 3D scanner.
Die halfglijderromp dan geheel op schaal. Maar ik kan bij de schepper daarboven geen extra uren
bijlenen of leasen, je laat eens wat glas inslaan, nope! ... om dat allemaal af te ronden.
Dus ga maar door op het besloten pad.
Ik zie wel waar het schip strand... minimaal op de zandafgraving in Exloo, en wat aangenamer weertje

Varen zal het! Haha...
Ik zit nog te broeden op een structuur mattering van het dek. Een zeer fijnmazige anti-slip.
Zoals te zien op deze foto... en proberen de plaat verbindingen te suggereren...
En in deze foto is het vooral goed te zien ik de kleurschakering van het model.
Ik denk dat daar ooit een korrelige bitumen coat op zat gespoten.
Stalen romp, aluminium dek en opbouw, geklonken, met pakking er tussen.
De schoorsteen was grotendeels uit staal en innig met de romp verbonden.
Diende als een stevige sleep beting.
Tegenwoordig kunnen ze staal en aluminium heel knap aaneen lassen... Meyer Werft in Papenburg is daar dacht ik mee begonnen.
De Heuss heeft dan hierin een eigenzinnig patroon, als eerste van zijn klasse, anders dan bij de zusterschepen, is dat wellicht om bouwtechnische redenen aangepast.
Flex van de romp en werking op de naden? Schepen kregen immers forse optaters in actie bij noodweer.
Het is even kijken hoever ik wil doorslaan in deze Brutus... maar zie het wel als bouw-leut.
Gr Bas