Retro F3A Modellen

Hierbij de Electon oplossing van het stuurbare neuswiel, de poot valt in een slot en is vanuit een vaste positie bestuurbaar.
De foto is van de Magic, welke ik in 2021 heb gebouwd.
Tegelijk is de servo volledig programmeerbaar vanuit de controller, standaard is het uitschakelen van de bestuurbaarheid in ingeklapte positie.
De RC motion opstelling is factor 7 goedkoper dan de Electron oplossing.
De RC motion oplossing is ook 30 gram lichter.

 

De vleugel is aan de romp bevestigd. Altijd een precies klusje met niet na stelbare constructies.
De positieve instelhoek van de vleugel 1.3 -1.5 graden, het stabilo op nul. Ook de juiste positie van de vleugel is delicaat, het uitmeten van de diagonaal ten opzichte van langs as vergt enige tijd en wat tijdelijke fixering.
Altijd een mijlpaal in de bouw, zeg maar hoogste punt om in bouwvaktermen te spreken.

Werkend vanuit de getekende nullijn is van groot belang.
De positie van het stabilo wordt op dezelfde manier ingemeten, nu kan de instelhoekmeter worden gebruikt.
En weer 5 gram bespaard op de constructie, door aluminium inslagmoeren te gebruiken in plaats van staal is de besparing 5 gram. Alle beetjes helpen.
Het geprognotiseerde vliegklare gewicht zonder brandstof van 2400 gram is nog steeds haalbaar.

 

Dat is allemaal heel netjes en precies gebouwd, daar doe ik mijn hoed voor af.
De Supra fly, ergens tuusen de 25 en 45 maat in, vordert stapje voor stapje.

De romp aan het drogen, van zo'n bouwhelling heb ik al veel plezier gehad.

stabilo nog heel ruw voor het schuurpapier gezien heeft. Motorsteun los in elkaar gepast.

rolroeren uitgesneden en wat verder afgewerkt. Het finale schuren doe ik pas op het einde, vlak voor het bespannen.

Vleugel aan elkaar gelijmd in de hopelijk juiste V-stelling. Deze is klaar om er een glasmatje met epoxy in het midden op te zetten.
Het was al een tijd geleden dat ik nog een vleugel met piepschuim gemaakt had, eigenlijk gaat dat toch een stuk gemakkelijker en sneller dan een ribben vleugel.
Al bij al is het een gemakkelijk model om te bouwen.

 

V-stelling via bouwplan?
Mist dat, dan was het de vleugel op de rug op de vlakke tafel, de tapering van de vleugel gaf aan de onderkant een waarneembare V…

 

Ik heb het plan gevolgd voor de V-stelling, 10mm in het midden met de vleugel op de rug. Het ziet er alleszins goed uit. We zullen zien tijdens het vliegen of dit ok is.

 

Komt vast goed. Mijn Sultan 5 RC1 heeft de bovenkant vleugel geheel vlak.

 

V-stelling conform tekening is in het geval van Prettner vrijwel altijd goed. (Hanno Prettner bestede hier veel aandacht aan omdat in de tijd dat hij ermee vloog mixers nog nauwelijks beschikbaar waren)
Bij dit soort modellen is de V-stelling hoofdzakelijk belangrijk voor meskant vliegen.

Netjes gebouwd, gaat vast heel mooi vliegen.
Het enige wat ik zelf anders zou doen is het stabilo. Je kunt beter een profiel (bv. naca 009) gebruiken dan een plankje.
Een profiel is namelijk drukpunt vast, een plankje niet. Een profiel geeft ook minder weerstand.
Ondanks dat een stabilo slechts voor ca. 5% draagt heeft dit een heel grote invloed op het vlieggedrag.

Ca. 25 jaar geleden heb ik het uitgetest op een Simprop Antares en Robbe Puma. De kist vliegt veel beter en stuurt vele malen nauwkeuriger.
Ik heb ook andere piloten hiermee laten vliegen en die zeiden hetzelfde.
Sindsdien altijd een geprofileerd stabilo toegepast.
De reden dat fabrikanten veelal een plankje toepassen is omdat een profiel lastiger te produceren / bouwen is. (Kosten aspect)

Grt,

Arnoud.

 

Heb je al een pijp en header? Deze heb ik nog liggen en het bouwen van een Minare komt er niet meer van.

 

Wow een Hatori resonantie pipe voor een 7.5 cc, wil ik wel van je overkopen.
Ik stuur je wel een mail voor de afhandeling.
Jij hebt toch een Mystic 30 gebouwd?
Ik ben een 60 versie aan het voorbereiden voor een 10 CC met achteruitlaat.
De Mystic 60 spanwijdte 68 inch is nooit als tekening gepubliceerd en niet verkrijgbaar, ook de kit versie is is ook zeldzaam.
De vleugelprofielen zijn niet beschikbaar maar lijken op de Dalotel UNO. Hiervan heb ik nog snijmallen.
Voor de romp kan ik gebruik maken van de tekening van de Mystic 30 en deze vergroten.
kan ik je tekening een keer lenen?

 

#400 en Weston header. Fijn setje voor op een Calmato met FX/AX 46.
Niet inkorten. Zo beide OSjes onder de 12K zien te houden.
Wel heel mooi stil.

In deze prent een #400 met pragmatisch een Yusa bochtje

 

Zo te zien gaat het bouwen je goed af, leuk om te zien en een mooie bijdrage aan het draadje.
Een methode voor glasdoek om de midden sectie te versteken heb ik geleerd van CPLR.
Gebruik 25 gram glasmat doek in 3 laagjes,, 1 e laag zo breed dat het de versterking wordt van landingsgestel en de midden sectie de 2e laag 5 cm minder breed aan beide zijden en de 3e laag even breed als de romp.
Deze methode voegt een grote sterkte toe met minimaal gewicht.
Door de geleidelijke overgang van de laagjes glasdoek gaat ook het afwerken gemakkelijker.

 

Soms ontstaat er iets toevalligs, voor de Atlas heb ik een OS 55 gekocht.
De OS 55 is een opgeboorde versie van de OS 46 en slechts 22 gram zwaarder.
Hetzelfde carter en 5 mm hoger.
Kan de motoren onderling zo uitwisselen zonder aanpassingen.
Het zou zo maar kunnen dat ik de bijna 10 CC motor in de Minare zet en ga zien wat er dan gebeurt.

 

De AX55 Hatori is te zwaar voor de #400.
De 46 doet iets van 11.600 tot 11.800 met 11 x 7

Deze 400-Hatori even op een 50SX (Ring) powerhouse gezet.
Piefte los op de gasdruk op een andere kist, en smoorde de 50SX iets te veel.

Met een klaar liggende Macs Quiet Pipe achter de .50 joelt deze SX op 12K, met een 11 x 8, 5% nitro. Is eigenlijk iets te overpowered...
op een iets vergrootte,vederlichte Simprop Antaris.
2500 gram. Gaat in civiele razernij loodrecht omhoog.
Niet als een F5B, maar gedegen rap voor zo een brommertje.
Half gas stiller dan een elektrokist. Maar de brommer hangt wel in 4 silent-blocks.

Niet moeders mooiste, maar vliegt verdomd voortreffelijk voor een kistje amper gered van de kliko,
en grondig opgelapt. Onverwacht een heerlijk blijvertje.

 

Dat is een opmerking waarop ik niet gehoopt had...het is te zeggen ik heb een week getwijfeld over wat ik zou doen, een plankje volgens plan of geprofileerd. Ik had zelfs de stabilo en ribben al uitgetekend.
Uiteindelijk (voor het gemak ) gekozen voor plankje.
Tot Arnoud deze terechte opmerking plaatste.
Dus snijmallen gemaakt (NACA0008) , stabilo gesneden en beplankt, foto hieronder is het uit de pers, nog met oversize beplanking en geen voor of achterlijsten.



Het hoogteroer gaat massief balsa plankje worden, in vorm geschuurd (of 2 op elkaar gelijmd zoals Ed het toepast.
De uitsparing op de romp moet ik nog aanpassen
De latjes stabilo gaat in het archief en krijgt nog wel eens een plaats op een volgend modelletje.
Op de achtergrond is de romp met de bepanking er los op met tape, eerst natgemaakt en in vorm gedroogd (romp zat toen terug in de helling)
Zo kan het zonder spanning erop gelijmd worden.
Langzame progressie...beter dan geen

 

Goed te zien dat je vorderingen gestaag zijn, hier nog een tip.
Maak de eindlijsten van de roeren niet te scherp, bij een stompe eindlijst ontstaan er achter de lijst wervelingen welke de vliegeigenschappen beïnvloeden.
Het model wordt softer te besturen rondom de neutraal positie .Een soort ingebouwd exponentieel.
Bij de Minare en de Atlas zijn uiteinden van de ailerons en de hoogteroeren 3 mm dik het richtingsroer zelfs 6 mm dik.
Voor jouw model kan je de eindlijst 2 mm dik houden en het richtingsroer 4 mm dik.

 

Hier een overzicht van de verschillend laagjes 25 gram doek.
Bij elke zwarte stip begint het volgende laagje .

 

Om de fairings mooi aan te laten sluiten aan de vleugel heb ik deze eerst in vorm gemaakt .
De epoxy is uitgehard van de vleugel versterking en de vleugel past nu precies in de romp.
Morgen worden de fairings aan de romp gelijmd en doordat deze nu buigzaam zijn gaat het aandrukken op de vleugel vrij soepel.

 

Voorpret en voorbereiding is heel leuk, wij zijn een heel zeldzaam model aan het reanimeren.
Nooit een tekening van uitgebracht er zijn alleen een paar onbetaalbare bouwdozen en een ARF versie van gemaakt.
Het model was eerst in een 120 versie gemaakt en later kwam er een 68 inch versie.
De 60 versie is voor een 10 CC LS 2 takt met achteruitlaat en resonantie pijp.
Met staarwiel en intrekbaar landingsgestel.

 

Ik ben benieuwd, geen idee over welk model het gaat.

De fairings zijn mooi gesculptuurd, net zoals je met het kielvlak deed.

Laat ik nu net gisteren het hoogteroer in vorm geschuurd hebben, op een punt. Vleugelachterlijst is ook gewoon scherp, omdat de beplanking tot het einde doorloopt zonder eindlijst. Er zit ook een smal strookje glasmat mee in gelamineerd om een stevigere (dunne) eindlijst te krijgen.
Geprofileerde stabilo is 10% zwaarder dan de latjes versie, 33gr t.o.v. 30gr dus dat is best aanvaardbaar. de 3 gr extra zit in de tippen van het stabilo. Die heb ik opgebouwd uit een sandwich van balsa, 0.4mm triplex en balsa. Triplex omdat het wel heel dun wordt bij de achterlijst, tegen het breken (bv bij transport, in en uitpakken, stoten enz.)
Dat weet ik dan ook weeral, een beplankte schuim geprofileerde stabilo brengt amper tot geen extra gewicht.

 

Als de beplanking doorloopt tot het einde kan je heel eenvoudig de scherpe kant er af schuren totdat er 1.5 -2 mm overblijft.
Als er een kiertje ontstaat kan je dit opvullen met een streng koolstof in epoxy gedrenkt.
Bij mijn full size Oxai F3A modellen is de eindlijst van de vleugel 3- 4 mm dik , bij de Angelite+ is het uiteinde van het richtingsroer zelfs 11 mm dik .
Het roer is dan heel effectief bij geringe uitslag
Het scherp maken heeft zin bij hoge snelheid ontwerpen, in de luchtvaart is alles onder de 500 km / uur lage snelheid.