Die is wel iets groter dan dat modelletje van je Bert! En ook heel anders dan die Norton van me uit 1967. Een jaar of tien motor gereden, maar gestopt in 1972. Vijf jaar later een zeilboot afgebouwd, waarmee het hele gezin mee kon. Zachtjesaan wordt het lijf te oud voor dat soort dingen. Daarom droom ik maar verder tussen mijn modelscheepjes. Gr. Klaas.
Ik rij sinds '91 als mijn geheugen me in de steek laat, en ik moet heel eerlijk zeggen, het gaat allemaal niet meer zo vanzelfsprekend als vroeger, maar met ervaring en gezond verstand kan ik voorlopig nog voldoende compenseren, en eerlijk is eerlijk, ik heb iets van 8 jaar niet meer op dit kaliber gereden, het moet ook wel weer een klein beetje "terugkomen"... Gaandeweg de rit naar huis merkte ik dat dat ook wel gebeurde, hoor...
Toen ik omstreeks '94 of zo mijn Superlight kocht, duurde het minstens 4 weken voor dat voorwiel minder meters maakte dan het achterwiel.
Nu ongeveer drie kwartier. Al ging dat nog niet zo soepel, hoog, ver en vanzelfsprekend als vroeger, en waar het destijds een "waaauuuw" gevoel gaf was het nu ook meer een "waar ben ik in godsnaam mee bezig" gevoel
Het raarste: de fiets stond op min of meer nagelnieuwe Michelins. Die zaten er vermoedelijk een paar jaar onder, en ik denk dat er hooguit 10 km rechtuit mee gereden was gezien het smalle randje zichtbaar "belopen oppervlak" in alleen het midden van de banden. Ik rij normaliter met Bridgestones, en het voelde vooral in het begin alsof ik op ijs reed. Ondanks dat was bij thuiskomst het belopen oppervlak van de banden aanzienlijk breder geworden. Nog lang niet de hele band, maar dat komt nog wel.
