4 juni 2015 de wekker begint om 06.15 tot leven te komen en is het teken om uit bed te komen en mijn spullen in te pakken en een rit van ruim 1.5 uur te maken naar Well. Voor de 3e ronde voor het NK waren we te gast bij MC Venus in Well, een kleine club maar met een verrassend mooie locatie. Onderweg hadden we nog een beetje miezer regen maar aangekomen in Well begon al snel het zonnetje te schijnen en was het vrijwel windstil. Ik kon mij eigenlijk niet meer heugen wanneer we een wedstrijd hadden zonder veel wind maar gisteren was het bijna de gehele dag vrijwel windstil.
Zoals gezegd heeft deze club het prima voor elkaar met een mooi onderkomen, mooi verzorgt veld en was alles aanwezig. Toilet, stroom, koffie, en wat te eten dus prima voor elkaar, echter was er wel 1 minpuntje.....de stand van de zon. We keken van 10 tot 12 recht in de zon en aangezien deze in de morgen zo nu en dan behoorlijk scheen gaaf dit zeker in de eerste ronde bij diverse piloten wat problemen. Ronald brak zelfs zijn eerste ronde helemaal af omdat hij zij model bijna kwijt was. Maar verder was het een top dag daar in Noord Limburg.
Een impressie:
En dan mijn belevenissen, de week vooraf was niet al te best, veel wind tijdens het trainen, een crash van mijn heli en eigenlijk geen nieuwe figuren gevlogen. Ik had mij voorgenomen gewoon tijdens het vliegen te bepalen wat ik zou gaan vliegen. De 2 hover figuren had ik maar 1 keer even vluchtig in de goede richting (achteruit) geoefend en zou wel zien wat ik er van terecht zou brengen tijdens de wedstrijd. Eigenlijk gingen de hover figuren best redelijk, na de hover figuren gaf ik aan mijn caller Joop aan dat ik de rollen zou gaan vliegen. Ik had voorgenomen in ieder geval 1 rol te maken en dan tijdens het vliegen van de rol beslissen of ik ook de 2e rol zou maken. Tijdens het aanvliegen kreeg ik al een opmerking van Joop dat ik veel te weinig snelheid had en na het maken van de 1e rol, die er beste redelijk uitzag, om de 2e er niet achteraan te doen omdat ik al veel hoogte had verloren. Dus in deze ronde maar 2 figuren die telden, de score was iets boven de 41 punten en was er al best content mee.
Dan de 2e ronde, de hover figuren waren zeker beter dan de eerste ronde en ook nu besloot ik weer de rollen te proberen. Joop stond mij al zachtjes in mij oor te fluisteren: " verder wegvliegen......omhoog,.....snelheid maken..... goed zo...rollen maar" "NOW" (is sein om het het figuur te starten). De rol ging prima echter blokkeerde ik weer en maakte de 2e rol weer niet. Ik had voor deze twee hoverfiguren ruim 48 punten gekregen dus een hele verbetering t.o.v. de e ronde. In de tijd tussen de 2e en 3e ronde werd ik door diverse piloten moed ingesproken om de 2 rollen te vliegen. Diverse piloten waren op mij aan het inpraten hoe ik aan moet vliegen en dat ik het echt wel kon, dus in de 3e ronde moest ik gewoon die twee rollen maken.
Tijdens het wachten in de startcirkel voor mijn 3e vliegronde begon ik echt serieus te bedenken hoe ik nou mijzelf kon pushen om die kl%^& 2e rol te maken. Lopend naar de startcirkel vroeg Joop aan mij wat ik ging doen. "Ik ga weer de rollen proberen te vliegen", dus eerst de 2 hover figuren die er weer best goed uitzagen, daarna de toeren erop en de rollen vliegen. Ik vloog een heel eind weg, maakte voldoende snelheid......een prachtige eerste rol en ............weer GEEN 2 rol, damm weer laat ik hem lopen.
En toen kwam er een moment waarbij ik een schop onder mijn kont kreeg! Een van de juryleden (ik zeg niet dat het Cor was) riep naar mij: "John, probeer het gewoon nog een keer". Ik greep deze kans aan en vloog terug, maakte snelheid en bedacht bij mijzelf: "nu krijg ik de kans en die MOET ik gewoon pakken"....Eerste roll rechts om en maakte een mooie 1e rol, zonder ook maar na te denken drukte ik de knuppel de andere hoek in en jippie de 2e rol de andere kant op was gemaakt. De 2e rol was zeker niet perfect maar ik krijg er zeker een paar punten voor dacht ik bij mijzelf. Toen was de beer los, ik vloog terug en riep tegen Joop;" ik ga zo de autorotatie doen", "hu wat ? zegt een verbaasde Joop "je gaat autoroteren?? "Yep" antwoordde ik. Om een of andere wijze dacht ik ineens "de dood of de gladiolen" en moet het maar gebeuren. Dus hoogte maken, schakelaar om en laat maar vallen dat ding, ik maakte 2 prima bochten maar had veel te weinig snelheid over om in de cirkel terecht te komen en landde dus ruim buiten de cirkel. En eindelijk, eindelijk wel die rollen gemaakt en als toetje ook nog een autorotatie.
Na deze ronde volgde een groot applaus van de toeschouwers en ging er een gevoel van voldoening door mijn lijf. Alle twijfel die ik de afgelopen weken had is ineens teniet gedaan en ga weer met zelfvertrouwen en goede moed de komende maanden aan de slag.