Weinig mensen kunnen zeggen dat ze een DC-10 hebben gekocht en daar ook mee hebben gevlogen. Ik kan dat (helaas) wèl zeggen.
Mijn DC-10 (Distance Control met 10 functies) was een 5 kanalen eigenbouw 27 mHz zender, in 1965 overgenomen van een clubgenoot van de Rotterdamse Luchtvaart Club. Qua mogelijkheden een logische opvolger van mijn Metz Mecatron 3 functie zender. Werkte prima in huis, de ontvanger was uitgerust met een reed relais. Alleen buiten was de werking problematisch, er bleken temperatuurgevoelige condensatoren in de zender te zitten (niet gemeld bij de koop!). Het gevolg daarvan was dat de bedieningsschakelaars van de zender een andere functie kregen. Zo werd bijvoorbeeld links opeens laag enz. En dan is het wachten op een crash. Het op de vliegplek opnieuw afregelen van het relais (zender was wat opgewarmd) zorgde wel voor uitstel van de schade. Maar ook hier dus: uitstel is geen afstel!
Voor de goede orde: de Douglas DC-10, eigenlijk McDonnell Douglas DC-10, een driemotorig
widebody-toestel, maakte op
29 augustus 1970 zijn eerste vlucht. In de beginjaren van de DC-10 zijn er heel wat neergestort, doet denken aan de problemen met mijn zender.
In die tijd konden Frans de Waard en ik vaak met Ahrend van de Burg meerijden naar Terlet om een zondag te vliegen. Zaten dan met zijn drieën vorstelijk naast elkaar in de Amerikaanse slee van Ahrend. Op de terugweg achterin meestal de overblijfselen van mijn gecrashte vliegtuig. Gelukkig kon ik wel snel bouwen, repareren en lukte het meestal wel om de volgende zondag wederom op Terlet de volgende crash te beleven…
Op gegeven moment vroeg Evert Kreulen of ik na de avondsluiting van zijn modelbouwzaak aan de Goudsewagenstraat in Rotterdam langs wilde komen met mijn apparatuur. Hij had kennelijk gezien dat de vele crashes (voor een groot deel) niet aan mijn stuurmanskunsten toegeschreven konden worden en wilde wel eens weten wat er aan de hand was. Op zijn geheel eigen wijze controleerde Evert alles. Eerst de zender: hij rook eens aan de binnenzijde ervan, bestudeerde het inwendige, nam vervolgens een slok van de altijd aanwezige fles melk, krabbelde nog even aan zijn sik en zei vervolgens: kan je beter weggooien! De ontvanger onderging hetzelfde ritueel en maar werd gelukkig wel goedgekeurd. Mijn DEAC accu’s werden van hun tape omwikkeling ontdaan, de soldeerverbindingen nagelopen. Wederom omwikkeld en vervolgens een paar keer in de pot spanlak ondergedompeld. Ook de gebruikelijk toegepaste radiostekkers werden gecontroleerd. Op de zender na was alles in orde bevonden. Toen haalde hij uit zijn vitrine een goudkleurige 6 kanaal Kraft zender, drukte deze in mijn hand en zei: probeer deze maar. Van mijn protest dat ik de zender niet kon betalen wilde hij niets weten: het komt wel goed!
En het kwam goed. De volgende zondagen geen crashes meer beleefd, toch een heerlijk gevoel. Na een poosje sparen heb ik een mooie gebruikte Orbit 14 zender bij Evert gekocht (destijds het neusje van de zalm) en de Kraft zender geretourneerd.
, maar toch...
