Dank voor de bijval heren…
Idd peins me af en toe het schompes,
Her is een optelsom van compromissen nader tot miss universe!
Klaas schreef eens dat geen schip kaarsrecht gebouwd, het water in wordt geworpen.
Klinkt krom… Dit model is daarin geen uitzondering!
Vond het nu eens tijd worden om de geperforeerde plaatjes voor de gangborden te gaan testen op passing… Eindelijk!
Leg dat maar eens uit… uurtje zoet… puzzel aan de leg.
Eerst verbreden met reepjes 0,8 mm epoxyplaat. Kwam net mooi uit, was al bekokstoofd, na testjes op basis van papier.
De gangborden zijn eigenlijk niet mooi op de romp gemonteerd.
Horen vrij op struts/steunen te staan, en het water bij het 1:1 schip, vlot kon weg spoelen van het waldek.
Maar is op het model, volledig gesloten gemonteerd. Een minder kwetsbare model-oplossing, en maakt het ook wat vorm stabieler. Het dunne triplex wil wel werken, hol tot bol… en zou ook storen.
Om het goedke iets meer schaalsuggestie te geven, met een reliëf accent aangebracht.
Naar gestalte fotobronnen.
Oogt het afgelakt ets meer ‘vrijstaand’.
Dus… reepjes uit epoxyplaat gesneden met breekmes, na elke reep, mes tegen de slijpschijf. Het puntje inkorten. Heb je weer snijvlak. Met een aantal halen is dat pardoes bot. Hoef je geen vlakje af te breken… ‘t kost wel stroom…
Latjes van 4 mm breed, via printje op plaatje.
Dunne lijntjes getekend in de opmaak, dan goed gemikt, gaat dat strak.
Mijn snijlat is mijn schuurlat!
Een haaks alu profiel.
Door het grove schuurpapier schiet de lat niet weg van je werkstukje. Een gladde liniaal doet dat wel.
Het grapje vergroot de maakbaarheid.
En door de vorm van het gereedschap kan je je ook niet in de fikken snijden!
Resultaat is een zeer strakke strook materiaal.
De stroken zijn op beide zijden van het model verlijmd met CA,
met een stap voor stap verlijming, de lat afgebogen, cm voor cm, lijm aanbrengend,
met een prop garage papier, alles aandrukkend.
Dat sterk papier absorbeert direct, al vegend en drukkend de overdaad aan lijm,
Druk doet de lijm direct goed vloeien.
Als je dat een beetje berekenend doet, plakt het papier alleen aan je vingers…
On the fly zorgen dat de strip goed registert met het vlak van de loopgang.
Goed loeren en sturen, vraagt concentratie.
Naar fotovoorbeelden gesuggereerd, zit er nog een driehoekje voor de optiek, aansluiting op de romp.
Origineel zijn dat verlaste versterkingen.
Dat alles om de breedte van de ingemeten geperporeerde plaatjes af te vangen,
en zonder die dan te hoeven schuren.
Het materiaal is vreselijk teer. Deels door de laser verhitting extra verslechterd.
Dan de aansluiting testen, met het getoonde stukje
direct ook een referentiepunt voor de tussenliggende segmentjes.
De middelste bolders, zijn ook zo een referentiepunt.
Alles er tussen min of meer te verdelen.
De ene gang is wat langer dan de ander.
Heeft de langste gang een wat minder goede aansluiting.
Elk gelasert plaatje heeft een nummer en op vaste plek. En is het daar aan zichtbaar of het links of rechts komt te liggen.
Krijg je bende uiteindelijk wel behoorlijk op stand.
Het gangboord wordt donker grijs of zwart geschilderd, daarop het in groen voorgeschilderde plaatje verlijmd.
Idee geeft iets meer realisme dan een water aangebrachte kit-transfer, een voor dit model hopelijk iets verbeterde optiek.
Wederom een sessie Tesatapetappenade…
om alles te verkennen…
Van tafeltje tot dekje… Chaos is orde!
Ondertussen gist het achterdekje nog even vrolijk door…
Hoe dat heveldakje aan het dekje verder op te leuken met fake techniciteit.
Bedoeld als slechts een handvat om dekje uit te kunnen liften…
Met de gangen op definitieve breedte, nu geschikt moment om de posities van de scepters van de railing af te gaan stemmen, de posities van de zwanenhalzen lopen daar in strak mee, uiteraard scheel gestaard op afbeeldingen.
Wanneer schaal geen schaal is moet je de bende toch een beetje beduvelen…
Bouwgetrouw gaan we weer stug verder…
Gr Bas
