Vorige week heb ik in Oostenrijk doorgebracht. Ik had enkele modellen mee, maar daar heb ik alleen in de vroege ochtend even mee gevlogen. Het doel van de week was namelijk een nieuwe vorm van vliegen die ik nog niet eerder meegemaakt had. Ik heb al met vele soorten vliegtuigen gevlogen, maar nog nooit met een vliegtuig 'zonder starre hoofdstructuur' die voor het starten en landen afhankelijk is van de benen van de bestuurder: een parapente.
Het was een bijzondere ervaring. Je hebt natuurlijk een voorstelling hoe het gaat zijn, maar ik heb mijn verwachtingen toch wat bij moeten stellen. Ik dacht wel even een belletje uit te draaien eind van de week, maar dat bleek toch niet helemaal haalbaar.
Eerst hebben we 2 dagen geoefend met het opzetten van het scherm. Het vreemde is namelijk: voordat je begint ligt zo'n scherm als een vod achter je. Ik ben gewend dat een vliegtuig gecheckt is voordat je begint met vliegen, je weet voordat je de lucht in gaat of je kist luchtwaardig is. Bij een parapente moet je dat nog maar afwachten.... Als het opzetten van het scherm goed lukt dan vult het zich tijdens de opzetfase met lucht die naar binnen stroomt door openingen in de voorlijst. Als het scherm boven je staat dan check je of hij helemaal mooi uitgevouwen is, gevuld met lucht, en dat er geen lijnen in de knoop zitten. Je bent al aan het bewegen, en nu pas weet je of je vliegtuig in orde is!
Oefenen met opzetten van het scherm op het landingsveld.
De eerste start vanaf de berg was best spannend. Je staat op een helling die voor je gevoel 45 graden naar beneden helt en veel te kort is. De oefeningen hebben echter hun nut bewezen, het opzetten van het scherm op de berg gaat eenvoudiger en na de controle ben je binnen 3 passen los van de berg. Aan vliegen ben ik wel gewend, maar het is erg leuk om gewoon zo in de open lucht in een comfortabel zitje te zitten, met 35 km/h vliegwind in je gezicht en niets om je heen. Prachtige ervaring.
In rustige lucht is er niets aan de hand en glij je als vanzelf naar beneden. Maar zodra er maar de minste turbulentie of thermiek komt begint het scherm boven je heen en weer te bewegen en zit je heen en weer te wiebelen in je zitje. Wow, dit is gevoelig! De beginners moesten daarom in de middag steeds stoppen met vliegen, om niet teveel turbulentie voor hun kiezen te krijgen. Ergens jammer, maar ook heel begrijpelijk. De hoeveelheid turbulentie en wind die je kan hebben met zo'n scherm is vele malen minder dan alles wat ik hiervoor heb gevlogen.
Ook de glijhoek is even wennen. Ik heb vroeger veel in zweefvliegtuigen gevlogen, dus het inschatten van de glijhoek voor landing en het indelen van een circuit is geen probleem. Maar de referentie moest wel stevig verlegd worden. Waar je bij zweefvliegtuigen in het slechtste geval 1:25 doet (en in het beste geval ruim beter dan 1:40), moet je het bij een beginners-parapente doen met maximaal 1:10. Te vergelijken met een vintage zweefmodel met 1,5 meter spanwijdte. Even opnieuw leren inschatten dus.
Parapente vliegen moet je niet gaan doen als je veel vlieguren wilt maken. Het is best een gedoe: met een busje (of stoeltjeslift) de berg op, vaak dan nog een stukje wandelen met 15-20 kg bepakking op je rug, jezelf in een onmogelijke soort rugzak hijsen die duidelijk niet is gemaakt om mee rond te lopen, scherm uitleggen op een te steile helling waar alles vanaf wil rollen, lijnen weer netjes allemaal los van elkaar halen, paar minuten vliegen en dan de hele boel weer opvouwen en in de pakzak proppen om opnieuw te beginnen. Je kunt dat als een belasting zien, maar ik vind ook het 'gedoe' eromheen leuk. Lekker buiten actief in de weer zijn met een aantal andere 'gekken' en als beloning af en toe heerlijk een stukje vliegen. Een aanrader!