De perikelen van WdeW, deel 2

Ken jij Wil persoonlijk, nee.
Ooit zien vliegen of met hem gevlogen, nee.
Belt hij jou regelmatig over hoe het gegaan is met vliegen, nee.
Ik dus wel.
Dus ik snap niet waarom je dan die mening over mij hebt.
Je hebt dan ook totaal geen recht van spreken.
Je kent mij ook niet en hebt me ook nooit zien vliegen.
JVE kreeg hem ook niet netjes midden op het veld tot stilstand.
Met een model met die vleugelbelastig kan je wat de zogenaamde oefening moet zijn helemaal niet uitvoeren.
Mensen dingen laten doen die niet kunnen zorgt ervoor dat ze onzeker worden.
Daar schiet niemand iets mee op.

GJ

 

Je hebt volkomen gelijk, ik heb totaal geen recht van spreken
Ik vraag me af waar ik het lef vandaan haal om iets te zeggen..... dat kunnen we beter overlaten aan de goden der modelvliegen zoals jij

 

Ik wil graag even een paar algemene opmerkingen maken.
In de eerste plaats ben ik overtuigd van ieders goede bedoelingen.
Dat de een wat directer reageert dan de ander, is ook duidelijk.
JVE heeft mij op een perfecte manier begeleidt naar het brevet en hij is zeer deskundig. Ook staat
hij open voor mijn plannen met snellere kisten. Dat is erg plezierig!
Maar vlak Gert-Jan niet uit. Hij beschikt over een enorme hoeveelheid kennis.
Het moet echter geen wedstrijd worden. Voor mij zijn de vriendschappen minstens zo belangrijk,
als het vliegen zelf.

 

Als je deze onder de knie hebt zijn andere toestellen een eitje Wil.

Haal je veel genoegdoening uit als het straks perfect gaat. Misschien niet eenvoudig, maar dat is juist de uitdaging.


En als je het geen uitdaging vind dan kan je hem het beste te koop zetten. En lekker met de X-Tra gaan vliegen

En hou in je achterhoofd dat het een knaken toestel is. In het ergste geval 50 euro weg.

Pak de setup er dan uit en plak dat in een ander toestel als het verkeerd gaat. Kan je er bij mij eentje kostenloos uitzoeken na keuze. Er staan genoeg.

Het hoeft hier geen wedstrijd te worden wie Wil het beste helpt lijkt me. Soort van scorebord lijkt Wil soms bijna te worden. Het gaat letterlijk over speelgoed vliegtuigjes!! Niet vergeten mensen

 

Mijn Ogar zit al boven de 75 gram/dm2, en dat is nota bene een zwevert...

 

Één manier om hoogte EN snelheid kwijt te raken is om dat hele circuit te vergeten, en domweg met een steil gevlogen bocht rechtstreeks op de baandrempel te mikken.

 

Gewoon lekker je eigen ding doen.
Grenzen opzoeken is geen must.
Lekker vliegen, daar gaat het om.

 

Mooi aanbod Niels.

 

Dat gaat helemaal goed komen.

 

Mijn nieuport zit op 64,6gram per dm2 .

 

Ja Niels, ik moet de Curare gewoon als een oefen-kist zien, richting de snelle Avionik. De aandrijving
die er in zit is prima en kan zo in een andere kist. Ik ga er in ieder geval dit weekend mee vliegen.
Het aanvliegcircuit leren doceren is zeker de moeite waard. In het begin vind ik altijd alles moeilijk,
maar na een poosje lukt het meestal. Ook weet ik van mezelf, dat als er teveel tegenzit, ik emotioneel
ga reageren. Het is aan iedereen hier , om mij dan weer in de realiteit terug te brengen . Ik ben al
best ver gekomen in de vliegerij en dat laatste stukje gaat ook lukken.

p.s. ik hoop hier nooit meer als scheidsrechter op te moeten treden, want daar krijg ik een beetje het scheid van.

 

JVE heeft Wil enorm geholpen en is de instructeur die hij nodig had.
Hij heeft Wil in 3 weken dingen geleerd waar hij met de andere instructeur 5 jaar over gedaan heeft, dus niets slechts over JVE.
Maar sommige dingen kunnen gewoon niet met een bepaald model.
Je kan ook niet prophangen met de meeste pipertjes, je kan ook niet steil binnenkomen met de Curare.
Dat kan je wel willen oefenen maar als het niet gaat dan gaat het niet,
Ik zou ook heel graag vanaf hoogte binnen kunnen komen met zo'n speedkistje maar dat gaat gewoon niet, niemand kan dat, ook niet wereldkampioenen.
Dat moet je vlak binnenvliegen en tegen de grond aanvliegen.
En over mijn adviezen en kennis.
Ik doe dit al een jaar of 40, heb alles gevlogen, van schuimpies tot schaalkisten, van electro tot turbines en stermotoren.
Mij maak je echt niets meer wijs over modelvliegtuigen,
En Wil zal kunnen bevestigen, als ik iets adviseer, 9,5 van de 10 keer klopt het.
Dan belt ie op, ja, je had weer gelijk.
En het gaat niet om het gelijk maar het gaat om goed advies geven.
En als ik het niet weet, dan zeg ik het ook.
Ik heb 1 keer ongelijk gehad, dat het landinggestel van de Curare er onderuit zou breken, die vleugel moet echt oersterk gebouwd zijn want het zit er nog steeds onder.
Mensen dingen proberen te laten doen met een model die niet kunnen, dat brengt verwarring en onzekerheid.
Dat zie je nu weer want Wil wil de Curare aan de kant gooien, terwijl het juist een prima opstap is naar wat ie wil, speedkisten.
De Xtra, hoe goed ie ook is, is een langzamere kunstvluchtkist.
Ja, daar kan je wel vanaf hoger mee binnenkomen, die is lichter, remt meer op de romp, met wat goed instellen kan die ook op de prop remmen.
Maar is kunstvlucht zijn doel?
Nee.
Het is leuk om een relaxkist erbij te hebben maar Wil wil snel, dan is de Xtra of soortgelijke modellen niet de weg te gaan.

Dan nog een mededeling wie er in het afvalputje zitten.



GJ

 

Zondag hebben we de presentatie van onze flyer. Komt de burgervader er een doorknippen?
Nee, we kunnen wel een trotse foto maken. Dan moet Tycho, onze jonge ontwerper, er ook op.

 

Kom ik dan niet met 100km op de baan terecht?

 

Dat is een methode ja.
Je verliest hoogte in de bocht en draait dan richting het veld.
In noodsituaties doen mensen (en ik) het wel eens zo.
Of een cirkel draaien ver van het veld, je verliest dan vrij snel vrij veel hoogte.
Je kan dan zwevend richting veld komen.
Je uiteindelijke hoogte is dan de hoogte die je altijd had, in de "oude" landingen.
Je kan dus net zo goed, als je je daar prettiger bij voelt, gewoon het oude landingcircuit vliegen en het model landen op de manier zoals je altijd gedaan hebt.
Dus niks hoog aanvliegen, gewoon gedoseerd hoogte verliezen in het dwarswindleg, dan een laatste bocht naar final, op een bepaalde hoogte aankomen en hem aan het begin van het veld met de wieltjes op het gras drukken.
Dan staat ie midden op het veld stil.
Vergeet gewoon dat hele mais verhaal, zorg dat je ruim over het weggetje aan de linkerkant heen komt en geen mensen van hun fiets vliegt.
Ik kan vragen, als ik volgende week in Nederland ben, of ik even bij de ACK op het veld mag vliegen.
Dan kan je meteen de solar en accuvoorziening zien, dat staat er al jaren, zonder gesloopt of gestolen te worden.
Dat veld is helemaal open.
Daar staat echt helemaal niets omheen, je kan dan van honderden meters ver op 1 meter hoogte aan komen vliegen.
Mocht ie dan toch uit de lucht vallen moet je hem uit een ander veld ophalen.
Maar dan kan je wel goed de glijhoek zien die het model heeft als jij niets doet.
En daar zijn ook instructeurs die je misschien nog wat trucjes kunnen leren (WVR bijvoorbeeld).


GJ

 

Ik weet niet of dat daar kan. Twee gastvliegers in Coronatijd?

 

Ja bochten maken en de snelheid eruit halen lijkt me ook de manier.

Ik zou tzt misschien eens ergens een zwever of een schuim edfje pakken. Die dingen blijven ook vaak eindeloos doorvliegen. Moet je ook echt naar de grond vliegen.

Ik heb hier nog een shark 21. Misschien dat GJ dat ding vliegklaar kan maken voor je. Moet een elektro motor op. Servo's zitten er al in. Kan je het daar eens mee proberen? Heb je ook geen stress dat je wat duurs aan gort vliegt. Ook een speedkistje.

Maar GJ kent dat kistje beter dan ik.

 

De Shark is een beetje als de Turnleft.
Of als de Speeder.
Zoals ik al schreef, ik heb een paar landingpogingen moeten doen om dat ding aan de grond te krijgen, en dan gewoon achter mijn huis, op een vlak veld zonder obstakels.
En toen ik hem eindelijk laag genoeg had bleken er enorme keien op de grond te liggen, dus de folie aan de onderkant was beschadigd.
Ik heb Wil al gezegd, met een zwever, eventueel electro, MOET je wel het circuit goed inschatten.
Maar als je dat kan dan is de Curare toch weer wat anders.
Een gemiddelde zwever vliegt 50-60 km/u, mijn F5J zwever vloog echt nog veel langzamer, dat ding kon ik landen met 5 km/u of zo.
De Curare heeft al 60 km/u nodig om lift te houden.
Het enige dat ik kan zeggen, laat je niet afschrikken, gewoon met de Curare doorvliegen en het model leren kennen.
Sommige modellen zijn gewoon een vreselijke bitch, opeens verrassen ze je, dat had ik met mijn lievelingsmodel, de Cosmic Wind.
Nooit problemen en op een gegeven moment leg ik hem meskant op een paar meter boven de grond en hij snapt zo weg.
Het liep dun door de broek maar hij was nog heel.
Ander model, prototype van de Surprise 17 F5B.
Alles geprogrammeerd zoals de Surprise 16.
Geen testvlucht gemaakt, gewoon meteen de wedstrijdvlucht.
Rakken vliegen ging perfect, daarna de zweeftaak in dus hoppa, naar 7-800 meter hoogte.
Ailerons en welfkleppen paar millimeter naar beneden.
En elke keer, overtrekken, en behoorlijk agressief.
Was echt vreselijk om te vliegen.
Ook met de landing, niet fijn.
Bleek dat Freudenthaler het vleugelprofiel aangepast had, even met Rudi kletsen en de ailerons iets minder omlaag en hij vloog prima.
Maar zo heeft elk model zijn dingetje.


GJ

 

Zal ook wel de reden zijn dat de latere modellen met flaps uitgerust waren.

 

Niet als je het goed doet. Iedere zweverpiloot kan je vertellen dat een "onnodig steil" gevlogen bocht (heel veel) hoogte kost.
Hoogte is energie. Snelheid is ook energie.
Een zwever heeft geen snelheid, die heeft alleen maar hoogte om de rekeningen mee te betalen.
Jouw Curare heeft snelheid.

Het is een kwestie van je kist goed kennen, maar het is niet heel moeilijk.

Je begint er mee, om op ruim voldoende hoogte bij een normale circuitsnelheid je motor uit te zetten, en gelijk een krappe bocht te draaien zonder hoogte te verliezen.
Ik garandeer je, je haalt de 180 graden niet.
Focus je iets minder op het hoogte houden in die bocht zonder motor ("laat hem een beetje gaan") en je zit na 180 graden keurig ongeveer 5 a 10 meter lager met een precies goede landingssnelheid.

Heb je dat een beetje in de peiling, dan ga je in wezen een héél krap circuit vliegen, m.a.w. een downwind leg maar dan op 10 meter hoogte en veel dichter bij het veld dn je gewend bent.
Zodra je downwind in de buurt van de baandrempel bent, sluit je de motor af en zet je de bocht in, en je draait hem in één vloeiende beweging tot boven de baandrempel.
Doe je dat goed, dan blijf je vóór die vervelende bomenrij of maisveld of wat het dan ook maar is wat je in de weg zit, en hang je op een paar meter hoogte met een heel acceptabele landingssnelheid boven de baandrempel. Tijd genoeg om een go/no go beslissing te nemen en door te starten of de landing af te maken.

Het gaat vrij "snel" (qua tijd, niet qua airspeed), je moet de volgorde van gebeurtenissen rotsvast in je kop hebben (kun je op grote hoogte oefenen), maar het is absoluut iet moeilijk.
Het is in principe EXACT dezelfde procedure als bij een "motor uit" situatie, sterker nog, ongeacht hoeveel hoogte ik heb als ik een deadstick heb, ik doe de landing dan ALTIJD op deze manier, en dat is vanwege de kortere afstanden, kortere tijdsspanne en het feit dat je tot vlak voor het kritieke punt ruim voldoende snelheid houdt, veel veiliger dan een deadstick met volledig circuit. Want nu maak ik mijn inschattingen op 10 meter hoogte en 40 a 50 meter afstand van mezelf, en ga als het ware keihard op de remmen staan, bij een volledig circuit moet ik mijn inschattingen op veel grotere afstanden maken.