Ron,
Bij de B-25 zou het theoretisch mogelijk moeten zijn om twee motoren op de zelfde regelaar te zetten wegens de beperkte plaats in de motor gondel en de 'plaats in overvloed' in de romp. En met de MOSFET's die vandaag op de markt verkrijgbaar zijn kan men gemakkelijk enkele kW schakelen/besturen (het blijft nl. een PWM sturing - al is het 3 fasen). Het blijft echter 'tricky' bij een B-25 van enige omvang wegens:
1. de hoge schakelstromen zorgen voor serieus wat last op de ontvanger (EMC)
2. de kabels van ESC naar motor (EMC, inductief gedrag en kabel verliezen) zijn niet zo gemakkelijk te bepalen
3. zoals je in de B-25 thread al aangaf - alle verschillen (motoren, kabellengte, connectoren) zorgen enkel voor last
Bij de P-38 heb je weinig andere keuze dan de ESC en batterij te ontdubbelen. In de centrale nacelle is het nl. al 'bakje vol' omdat daar de ontvanger en ontvangerbatterij zit, samen met het luchtsysteem (drukfles, kleppen, ventiel), het frontwiel met besturing en niet te vergeten de cockpit.
In de motorgondels heb je dan plaats voor de motor batterij, motor, ESC, main retracts en main wheels, en iets meer naar achter de servo's voor hoogteroer en rudder (die situeren zich ter hoogte van de oliekoelers).
Op die manier kan ik het COG mooi onder controle houden. In de diverse literatuur wordt nl. een verschuiving van het COG aangegeven van 1/2" ... 3/4" (12 .. 19mm) door retracts in/uit en tank vol/leeg combinatie. Bij electro heb je natuurlijk geen last van tank vol/leeg variatie in het COG, maar toch je nog steeds de variatie door de retracts. Ik wil dit zo veel mogelijk proberen opvangen door goede plaatsen van de 'zware' onderdelen.
Neemt dit jouw vrees, twijfel weg?
Luc