Hier is een drietal modellen die nu een keertje klaar moeten voor de volgende test. Daarna is er wat druk af en kan ik verder werken naar de volgende deadline...... Moet je dus niet doen hobby met deadline...... Slaat nergens op. Toch vind ik het wel fijn een beetje druk erop te hebben. Zal een werkdeformatie zijn die nog een beetje is blijven hangen. Ik werkte voor klanten die wel koning waren als ze het verdienden.
Nu is de grote gele kiepbak klaar voor de volgende test. Nu dus eerst de trekker er maar weer voor zetten.
Het chassis weer opgebouwd en nog wat kleine aanpassingen gedaan waaronder een 2e BEC. De stuurservo heeft nu een eigen BEC. Bij de proefopstelling met de zwaailampen (tuurlijk zitten die er ook op, gek op die dingen) deden die raar als ik ging sturen. De ontvanger had al wel een externe BEC maar nu dus de servo ook. Deze kan ik dan nu ook met 6 volt voeden.
De voorspatborden dus ook geplaatst. Nadeel van dat PETG is dat het nogal glimt. Aan die spatborden gaat nog wel wat gebeuren. Ik heb ook gekeken of de originele spatborden erop kunnen maar dat is nog een te grote klus. Bovendien wilde ik hem eerst zoveel mogelijk opbouwen zoals de ontwerper hem bedoeld heeft.
Ook het frontgewicht hangt er weer. Nu de trekker een cm hoger staat qua bodemvrijheid kan die weer in de lagere stand zoals hier. Toch in onverhard lijkt mij dat ie zover vooruit stekend regelmatig de grond raakt.
Dit is de hoge stand.
Een ander probleem waar veel tijd in is gaan zitten zijn de wielnaven en dan vooral rechtsvoor. Ik heb er al zoveel mee zitten klooien dat ik het heb opgegeven. Dat wiel blijft een zwabber houden. Ik wacht nog even een verdere ontwikkeling met de designer af. In de toekomst moeten deze echt gewoon van metaal gemaakt worden voor mij.
Maar daar is tie dan.
Die gaat 11 december weer eens goed aan de tand gevoeld worden.
Dan nog de platte wipkar of hoe je het ook mag noemen. Blijft ook een dingetje. Ik merk nu ook dat ik weer een fase heb waarin concentratie moeilijk is. Ik zie de meest eenvoudige dingen over het hoofd of doe dingen niet goed. Niet alleen in de hobby.
Door de hele chassis aanpassing past de koppeling niet meer bij elkaar. Met de kieper kom ik er wondewel mee weg maar de wipkar hangt te ver achterover waardoor ook de oprijplaat niet goed werkt.
Ik zit in het hoogste gat onder de trekhaak. Dat moet dus opnieuw getekend worden en geprint. Weer 12 uur printen dus. Deze was net klaar. Daar had ik nu even geen zin in. Toen had ik een helder idee. Ik denk draai de trekstang gewoon om.
Toen zag ik ook pas de warp die erin zit. Hij is op het printbed krom getrokken. Lekker.
Dan begint een tijdje van kijken passen meten, verkeerd boren (ik vergeet altijd te kijken of er aan de andere kant wel een moer kan....) een nieuwe maken, spiegelverkeerd aftekenen, verkeerd boren.
Uiteindelijk zie je dat dan niet meer en past het nu?
Net aan. De foto vertekend een beetje maar dit gaat net. De oprijplaat werkt en de actuator komt weer goed aan zijn eindpunten.
De boel staat weer redelijk vlak.
En de Claas rolt weer niet meteen tegen de oprijplaten aan.
De Claas is ook de reden dat ik dit nu even zo laat. Dat gaat namelijk mijn 2e trekker worden. Die moet natuurlijk alles trekken wat de Fendt ook trekt en nog meer. Maar ook de reikwijdte van de Claas trekhaak is niet onbeperkt. Daarom wilde ik die van de Fendt ook meer in de middelste gaten houden.
Omdat vooruit denken niet mijn sterkste kant is wil ik eerst het Claas chassis nu zover op de wielen krijgen. Dan komt ook nog mijn haakarmchassis voor de trekkers en dan ga ik alles op elkaar afstemmen.
Als dat maar goed gaat.
