Zelfs de batterij, die toch kortsluiting gehad moet hebben, zou je denken, bleek gewoon in orde.
Nee...
Water veroorzaakt in principe geen kortsluiting. Sterker nog: zuiver water is een electrische isolator, en of water gaat geleiden hangt volledig af van WAT er in het water opgelost is. Suiker zal geen drol uitmaken (valt niet uiteen in positief en negatief geladen ionen), maar zouten of zuren doen dat wel en dan gaat het mis. Het probleem ontstaat als er vanwege die opgeloste stoffen een stroom kan gaan lopen: dat zet die ionen af op de positieven en negatieve polen, en vreet vaak het metaal aan. Electrolyse.
Electronica stopt in eerste instantie met functioneren als de boel nat is omdat de geleiding voldoende is om de minieme stuurstroompjes voor transistors en dergelijke te verstoren (de logica van het electronische schema klopt niet meer) maar bij kortdurende immersie zal na droging alles meestal nog wel werken.
De schade ontstaat als de boel langere tijd onder water ligt met aangesloten spanning: dan begint electrolyse schade aan te richten aan de soms haardunne geleiders in het schema.
Het klinkt wat tegenstrijdig, maar als je natte electronica hebt, haal zo snel mogelijk de spanning er af, en spoel de boel zo snel mogelijk uit met hetzij gedestilleerd water (in nood kan demiwater ook, maar gedestilleerd is beter, en hoe meer je er overheen giet, hoe beter) maar een electracleaner is ook goed, die verdrijft water en droogt zelf meestal op zonder restanten achter te laten, sommige cleaners laten een dun beschermend laagje achter om eventueel beginnende oxydatie te stoppen.
Als je geen electraclean hebt: NIET eerder bij de verwarming leggen dan dat je ÉÉRST gespoeld hebt met zo veel mogelijk gedestilleerd water. Het gaat er om dat je de opgeloste stoffen volledig verwijdert voordat je de boel droogt. Want die stoffen, die gaan van gewone luchtvochtigheid al weer hun nare dingetjes doen en hoewel het jaren kan duren, vroeg of laat gáát er iets mis...