Uitslagen maken van huidplaten

Huidbeplating

@Baggeraar,

Hoofdstuk 11 is deels gescand, bestaat uit twee pdf's, totaal <3mb.

mvg,

Paul
 
Laatst bewerkt:
Ben er nog niet uit Paul, heb al wel zitten spelen met het programma van AJH.:turn-l:
De uitgeslagen platen kan ik alleen nog maar op scherm bekijken, moet waarschijnlijk alle coordinaten dan stuk voor stuk overnemen op de ware huidplaat.:???:

De omzetting van spanten en lijnenplan naar de uitslagen in je boek heb ik nog niet direkt ontdekt. Wel wordt vermeld dat je die plaat lijnen kunt tekenen op het model en dat je die dan daarna moet opmeten. Ik zal het nog eens bestuderen.:puppydogeyes:
full

full
 
Laatst bewerkt door een moderator:
alleen in delftship pro is het mogelijk om ze uit het programma te halen helaas.
de oude freeship is het wel mee mogelijk!
 
Ik heb forumlid baggeraar al laten weten dat ik denk een oplossing voor zijn “huiduitslag” te hebben (je zou bijna denken dat dit een medisch verhaal is). Ik ben nog op zoek naar de beste manier om het resultaat bij hem op de PC te krijgen, maar de methode is wellicht ook interessant voor andere forumleden.
De sleutel van de oplossing ligt in driehoeken. Een driehoek, als verbinding tussen drie punten in de ruimte, is altijd vlak. Wat we doen is de afmetingen van driehoeken op de huid opmeten en deze in een plat vlak aan elkaar construeren/tekenen.
Als voorbeeld het maken van een deel van de huiduitslag tussen twee opeenvolgende spanten, zie tekening hieronder:
1266844173_resized.jpg

De punten op de spanten waartussen de huid moet komen zijn aangegeven met A, B, C en D. Op de spanten moeten de verbindingen tussen de punten A en B en tussen C en D rechte lijnen zijn. De afstanden tussen punten is aangegeven met de combinatie van de punten, zo is bijv. de lengte van het lijnstuk tussen punten A en B aangegeven als AB (in de tekening is dit overstreept, in de tekst lukte dat niet). De grafische “passer en lineaal” werkwijze voor het construeren van de uitslag op een vlak vel papier is nu als volgt:

  • Teken een lijnstuk met lengte AB
  • Trek met de passer een cirkelboog met centrum in punt A en een straal met lengte AC
  • Trek met de passer een cirkelboog met centrum in punt B en een straal met lengte CB
  • Punt C is nu het snijpunt van deze twee cirkelbogen, verbind punten A en C met de lineaal
  • Trek met de passer een cirkelboog met centrum in punt C en een straal met lengte CD
  • Trek met de passer een cirkelboog met centrum in punt B en een straal met lengte BD
  • Punt D is nu het snijpunt van deze twee cirkelbogen, verbind punten B en D, en ook punten C en D
We hebben nu met de vierhoek ABDC de uitslag van de huid tussen beide spanten. De uitslagen voor volgende spantenparen kunnen op dezelfde manier hieraan geconstrueerd worden.

Bij het maken van de uitslag wordt aangenomen dat de verbindingslijnen tussen de spanten recht zijn. Dat is in werkelijkheid natuurlijk niet zo. Als de kromming van de huid sterk is, kan dit opgelost worden door (denkbeeldige) extra spanten aan te brengen, die de kromming wel goed volgen. Spanten die zelf een kromming vertonen zouden in een aantal rechte segmenten verdeeld kunnen worden, waarna de uitslag van diverse aaneensluitende stroken gemaakt kunnen worden. Die moeten wel apart gemaakt worden, omdat deze stroken in het platte (uitslag) vlak niet op elkaar aansluiten (hopelijk over de spanten wel….).

Dit is een grafische methode, die ook rekenkundig uitgevoerd kan worden. Dat vereist wel wat kennis van goniometrie en lineaire algebra, maar het lukte me wel om dat met Excel op te lossen. Een beschrijving hiervan gaat hier iets te ver, als iemand geïnteresseerd is kan hij altijd even contact opnemen.

@Paul
Nog bedankt voor de kopieën. Was interessant om te zien hoe dit in de echte praktijk gebeurt. Voor de modelbouwer is dat echter niet geschikt.

Groet,

Ad Bakker
 
Laatst bewerkt:
nu heb ik in autocad een huidplatenplan van een kotter alleen kan ik daar niks mee, nu ben ik maar een amateur in autocad. De manier zoals ad hierboven beschrijft begrijp ik maar kan dit ook gemakkelijk in cad verder gerealiseerd worden? Of heb je daar freeship voor nodig?

gr. Gert
 
Ik wel Ad.
Heb je dit in een excel?
Ben wel benieuwd. Heb latent plannen om m'n Marieje eens om te zetten in Footy-afmetingen.
Zit nog te dubben of dit omgezet naar knikspant danwel de originele lijnen moet worden.

Wim

(Als het goed is heb je m'n e-mail adres nog)
 
@ Wim,

Komt er aan. Even wat oppoetsen voor "extern" gebruik. Daarnaast heb ik Harm gevraagd of hij de gegevens van zijn emmer in voor mij leesbaar formaat heeft. Als dat lukt heb ik een praktijktest als zekerheid dat er geen foutjes meer in zitten. Ik heb weinig zin om met papier en karton te gaan zitten priegelen.
Achteraf kan ik dit ook gebruiken voor wat moeilijke dekwanden (gekromd en schuinlopend aan de voorkant) van de ss Rotterdam. Daarvoor denk ik ook nog een versie te maken die veel meer "denkbeeldige" spanten aan kan zonder extra invoer, om zo de kromming tussen de spanten nog beter te benaderen. Maar dat doe ik dan wel met een oudere versie van Excel, die macro's nog aankan. De nieuwste versie van Excel voor de Mac kan dat niet meer, nog nooit zo teleurgesteld geweest in Microsoft.

Groet,

Ad

PS email is verstuurd
 
Laatst bewerkt:
Ad Bakker zei:
De sleutel van de oplossing ligt in driehoeken. Een driehoek, als verbinding tussen drie punten in de ruimte, is altijd vlak.
Klik om te vergroten...

Klopt helemaal, alleen bij een scheepsromp is dat pas zo als je de limiet neemt van de functie (als je die al op kunt schrijven) van het betreffende spant. Met gebruik van de Simpsonmethode zou het resultaat nauwkeurig moeten worden, alleen zie ik niet 1,2,3 in hoe je dit moet gebruiken. Overigens zou je met simpson de lengtes van de spanten en waterlijnen vanuit het lijnenplan kunnen benaderen (wel een behoorlijk exacte benadering)

Met jouw methode krijg je fouten tot wel 50% op de lengte van de benen van je driehoeken. Dit leidt dus ook tot fouten in je oppervlak. Of zie ik iets over het hoofd? Ik neem aan dat je punten uit het lijnenplan gebruikt?
 
Pieberedmer zei:
Klopt helemaal, alleen bij een scheepsromp is dat pas zo als je de limiet neemt van de functie (als je die al op kunt schrijven) van het betreffende spant. Met gebruik van de Simpsonmethode zou het resultaat nauwkeurig moeten worden, alleen zie ik niet 1,2,3 in hoe je dit moet gebruiken. Overigens zou je met simpson de lengtes van de spanten en waterlijnen vanuit het lijnenplan kunnen benaderen (wel een behoorlijk exacte benadering)

Met jouw methode krijg je fouten tot wel 50% op de lengte van de benen van je driehoeken. Dit leidt dus ook tot fouten in je oppervlak. Of zie ik iets over het hoofd? Ik neem aan dat je punten uit het lijnenplan gebruikt?
Klik om te vergroten...

Hier snap ik echt niets van. Wat is de "limiet van de functie van een spant"? Wat heeft de regel van Simpson (een van de eenvoudigste manieren van numerieke integratie van een functie) te maken met het maken van een huiduitslag van een knikspant. Als je bedoelt dat de huid tussen de spanten wel gekromd is, dan heb ik al opgemerkt dat je als die kromming sterk is je meerdere (denkbeeldige) spanten moet definieren, zodat die kromming goed benaderd wordt door een aan eenschakeling van rechte stukken.
Als je iets fout toepast, dan krijg je ook foute antwoorden. In die categorie schaar ik jouw opmerking over "fouten van tot wel 50%" maar even. Ik denk inderdaad dat je iets over het hoofd ziet, maar kan zo niet zien wat.

Groet

Ad Bakker
 
Baggeraar zei:
Ik hoop alleen dat er toch nog iemand kan vertellen hoe je direkt een uitslag kan maken van de platen, zonder dit met mallen te doen.

Op scheepswerven snijden ze tenslotte ook direkt de platen op maat.
Heb ze nog nooit met karton bezig gezien.
Klik om te vergroten...


Baggeraar,

Om terug te gaan naar je oorspronkelijke vraag om op basis van het lijnenplan en spantenplan de huidplaten te kunnen tekenen, moet ik je helaas teleurstellen. Dit is niet mogelijk en derhalve werden vroeger op scheepswerven halfmodellen (schaal 1:48 of liever nog schaal 1:24) van het te bouwen schip gemaakt, waarop uiterst nauwkeurig de huidplaten werden afgetekend. De zo bepaalde huidplaten werden vanaf het halfmodel overgetrokken op doorslagpapier en daarmee werd dus de 2D-vorm van de vlakke huidplaat verkregen. De zo verkregen vorm werd weer uitvergroot aan de hand waarvan de huidplaten werden vervaardigd.

Harald
 
H T R zei:
..........en derhalve werden vroeger op scheepswerven halfmodellen (schaal 1:48 of liever nog schaal 1:24) van het te bouwen schip gemaakt
Klik om te vergroten...

Beste Harald,

Natuurlijk heb je gelijk. Alleen is in de moderne scheepsbouw het "hardware" model vervangen door een computer model. DELFTship is hiervan een voorbeeld, als spin off van onder meer promotieonderzoek aan de TU Delft.
In het geval van Baggeraar hebben we het echter over een relatief eenvoudige knikspant, waaraan ook met eenvoudigere middelen toch een vrij nauwkeurige uitslag van de scheepshuid is te maken.

Groet,

Ad Bakker
 
Ad Bakker zei:
Hier snap ik echt niets van. Wat is de "limiet van de functie van een spant"? Wat heeft de regel van Simpson (een van de eenvoudigste manieren van numerieke integratie van een functie) te maken met het maken van een huiduitslag van een knikspant. Als je bedoelt dat de huid tussen de spanten wel gekromd is, dan heb ik al opgemerkt dat je als die kromming sterk is je meerdere (denkbeeldige) spanten moet definieren, zodat die kromming goed benaderd wordt door een aan eenschakeling van rechte stukken.
Als je iets fout toepast, dan krijg je ook foute antwoorden. In die categorie schaar ik jouw opmerking over "fouten van tot wel 50%" maar even. Ik denk inderdaad dat je iets over het hoofd ziet, maar kan zo niet zien wat.

Groet

Ad Bakker
Klik om te vergroten...

Ik zag het over het hoofd dat het om knikspant gaat. Maar die hebben nog steeds een kromming, ook in dit geval in het voorschip, daar moet je de driehoekjes voldoende klein houden dus. Sorry, ik zie nu ook dat je dat ook al in de eerste post had gezegd, even overheen gelezen denk ik :confused:.

Maar bij een knikspant zoals dit kun je toch veel beter gebruik maken van simpson om de lengte van de waterlijnen op te meten, waar direct de huiduitslag uit volgt...
 
@Ad Bakker

We blijven dus een model nodig hebben; zij het nu reeel of virtueel. Het lijnenplan legt de scheepsvorm vast in drie projecties maar uit deze projecties kan (in algemene zin) niet direct de huidbeplating worden bepaald.

Harald
 
Pieberedmer zei:
Maar bij een knikspant zoals dit kun je toch veel beter gebruik maken van simpson om de lengte van de waterlijnen op te meten, waar direct de huiduitslag uit volgt...
Klik om te vergroten...

Was dat maar waar. De lengte van de waterlijnen kan je op ..tig manieren bepalen, of je dat nu met de lineaal, de regel van Simson, een Runga Kutta methode, een predictor-corrector methode (moet ik er nog veertig opnoemen) doet, met de lengte van waterlijnen alleen kom je er niet. Deze waterlijnen zijn in het uitgeslagen/platte vlak niet recht, en de mate van kromming kan je met integratie, op welke manier uitgevoerd dan ook, niet bepalen. En dan heb ik het er nog niet over dat de verbindingen tussen de knikken in de spanten van een knikspant romp geen waterlijnen zijn.
In het uiterste geval is de methode die ik beschrijf te herleiden tot een stelsel differentiaalvergelijkingen, dat dan door numerieke integratie opgelost kan worden. Maar dat is voor dit doel als het op een mug schieten met een kanon. Hoewel, misschien heeft ondertussen iemand van die mug een olifant gemaakt................?


Groet,

Ad Bakker
 
You must log in or register to reply here.
Back
Top