DE SOLEX
In het voorjaar van 1963 haalde ik voor het eerst een 1e plaats op een wedstrijd..sterker nog..het was de 1e wedstrijd waar ik aan mee deed. Veel kan ik er me niet van herinneren want het is ff geleden en ik was nog maar een broekkie van bijna 16 jaar.
De overwinning was grandioos en de bekende VV vlieger Hein Abberink ( de tandarts uit Soest) moest genoegen nemen met een 2e plaats. Of er nog meer deelnemers waren? Ik weet het niet meer..maar in mijn herinnering waren het er minstens 200..uh.. Of het aan mijn grenzeloze kwaliteiten lag of aan de uitzonderlijke prestaties van de Aquita..dat mooie A2 ontwerp van Theo van het Rood..links op de foto:
De voorjaarswedstrijd op het Roozendaalse veld tegenover Terlet van 1963 stond op de kalender en ik was klaar voor het grote werk. Met de bus die om de 2 uur ging van Wezep naar Apeldoorn, daar overstappen, dan ter hoogte van Terlet uitstappen en nog een kwartiertje lopen.
Gelukkig was ik met donker van huis gegaan en stond om 10.30 uur koelbloedig aan de startpaal..nou ja koelbloedig..de zenuwen gierden door mijn keel maar de kist ving mijn knulligheid op en zie daar..de 1e max van 180 seconden was binnen.
Nu was het oppassen geblazen, het begon thermisch te worden en waar bellen zitten...daar zitten ook zakkers en in een zakker lig je met 2 minuten of minder aan de grond. Ik koos een goed moment uit..sleurde de kist met de volle lijnlengte naar 50 meter..voeld dat die aan de lijn trok en gaf de tot lierhaspel omgebouwde slijpsteenmolen een zwieper en de vlag aan het einde van de lijn die de ontkoppeling aangaf was voor de tijdwaarnemer het sein dat de stopwatch ingedrukt kon worden..
Maar..het zat niet 100 % snor..de kist bleef ff hangen en begon toch wat te zakken..1 minuut so far..zag ik op de klok..Het zal toch niet dat er een misser aan kwam..2 minuten op de klok..nog maar 25 meter hoogte..en mijn jonge snuitje begon wat wit weg te trekken..2:50..hij vliegt nog zei de tijdwaarnemer..ik kon het nauwelijks nog zien vanwege de tranen in de ogen.
Hij ligt..was de onverbiddelijke uitspraak van de volwassen man naast me..we keken op de klok..3:03 YES!!! toch een Max!!!
De middagpauze was hard nodig ik was net terug van de wandeling naar de horizon en kon wel wat afkoeling gebruiken. Om 14 h ging de wedstrijd verder..nog 3 ronden te gaan en voor de gelukkigen die na 5 ronden nog vol stonden zou dan rond 19h de fly off beginnen..met een 5 minuten max.
De wind was wat sterker geworden en ik moest toelopen nadat de helper op mijn signaal de kist had los gelaten..5 seconden..meer zal het niet geduurd hebben en ik had ontkoppeld..Sodeju..het spoot naar boven en ik zette het op een rennen want je wilt toch graag zien waar in de verte de kist zo ongeveer aan dek komt..
Na 2 minuten rennen zag ik de kist nog wel maar het was ondertussen een klein stipje op grote hoogte schuin boven me geworden..Niet meer rennen maar gewoon lopen en wachten op de DT..het moment dat het stabilo opklapt en de kist naar beneden komt.
Ja..die DT heb ik gezien maar na 5 minuten zakken kon ik met het blote oog de kist niet langer zien en hij was nog niet eens beneden. De rest van de middag heb ik doorgebracht in het achterveld en zonder mijn mooie Aquite kwam ik in donker met de laatste bus thuis.
Pa ging maandag nog ff naar het werk..om een snipperdag te nemen en om 9 h zaten we op de solex..hij op die van hem ik ik op die van moeder en ik had een spijbeldag..met toestemming van beide ouders. We hadden voldoende benzine en proviand bij ons voor de expeditie en de solexjes brachten ons na 2 uur rijden op de vermoedelijke landingsplek. We hebben alles afgestruind..in de bossen zoeken..had geen zin..dus die heide helemaal uitgekamd..maar helaas..nix noppes.
Ondanks het grote verdriet moest ik verder en er lag een e.o. bijna klaar. Wat een e.o. is? Dat is het hoogste goed wat je kunt bereiken..een eigen ontwerp.
De Aquita heb ik in al die jaren wel 100 keer opnieuw willen bouwen..was per slot van rekening de beste kist die er in de wereld was..maar het is er nooit van gekomen..echter..
Op zekere dag kreeg ik een originele Aquita van 1963 in handen..in nog redelijke staat
Alle bekleding er af...
En een nieuw jasje..
Maar..ik kreeg nachtmerries..deze geheel volgens origineel uitziende kist aan de lijn en dan VV en weer de kans dat hij weg zou vliegen..dat zou ik niet overleven dus..
Rc er in en een kleine E- motor in de neus;
En wanneer ik nu naar "mijn" veld om de hoek ga, met de kist en spullen in de fietstas net als TOEN, dan ben ik niet meer zo zenuwachtig als tijdens die roemruchte wedstrijd en tot nu toe...afkloppen..is de Aquita altijd nog weer thuis gekomen na de nodige Maxen.
Soms zie je ze nog in het straatbeeld..de Solex en dan denk ik weer aan die reddings expeditie lang geleden en..ach kon ik pa maar bereiken om hem te vertellen dat het zo'n 60 jaar later toch allemaal nog is goed gekomen...
