Modificaties aan de Laser 3D

[Paul Tupker]

Op verzoek van Niels Polfliet in een topic onder "gemotoriseerd"hieronder de wijzigingen, die ik aan mijn tweede Laser 3D (gebouwd van de tekening), heb aangebracht. Dit is in de eerste plaats uit praktische overwegingen gedaan, en niet zozeer om de prestaties te verbeteren, die overigensin de praktijk zelfs iets beter bleken dan die van mijn oude,origineel gebouwde Laser 3D:
-Met behoud van de originele spanwijdte is de vleugel gewoon recht afgeknot aan de tippen. Dit maakt het netjes bekleden van de tippen eenvoudiger, terwijl de bekleding aan de voorkant, dus voor de hoofdligger-positie, wat gladder over het model verloopt. Aerodynamisch denk ik, niet minder goed dan bij het origineel, minder kwetsbaar, en, tenslotte ook gebruikelijk bij zijn full-size voorbeelden, zoals Extra, Sukhoy en Cap.
-De vleugel is in twee helften uitgevoerd, die als opsteekvleugels via een aluminium pijp door de romp daar tegen aan geschoven worden. De vleugelhelften kunnen door elastieken of een spanner tegen de romp aangetrokken worden. De cockpitkap is afneembaar i.v.m. de berijkbaarheid van de spanner en de radiobesturings componenten. Hiermee is minder verzwakking van de romp en meer ruimte voor de inbouw van de besturing bereikt.
-Het landingsgestel is uitgevoerd als een van de onderkant van de romp aanschroefbaar glasvezel-epoxy exemplaar, self gemaakt.
-De"hoornbalansen"bij het stabilo zijn vervangen door een recht doorlopende scharnierlijn. Hierdoor kunnen de hoogteroertippen bij "up"geven in de start niet in het gras blijven haken, met alle gevolgen van dien.

Het model is iets aan de zware kant met zijn 2,5 kg, doordat de romp wat gewichtiger is uitgevalle(de vleugelhelften zijn trouwens wel erg licht en prettig van formaat bij transport). Het model ligt hierdoor trouwens wel prettig rustig in de lucht. Voor de motorisering is gekozen voor een Saito 72 viertakt, die een APC 14x4W propeller aandrijft. Het model is in deze uitvoering normaal in staat tot "prophangen" en kleineloopings en alle andere vliegeigenschappen, die van een 3D model verlangd worden.

 

[niels polfliet]

Bedankt Paul, leuk voor het volgende model
Dat van die vleugeltips had ik al eens gelezen op andere fora, daarmee zou hij minder 'wing rock harrier' hebben. De mijne harriert prima met de tips :? Opsteekvleugels had ik de mijne ook gegeven als ik hem zelf gebouwd had . Wat is de romp dun bij de vleugel zeg :roll: ik mag er niet aan denken 8O

Mag ik nog 1 ding weten? Waar ligt het zwaartepunt, en wat zijn de aanbevelingen van de fabrikant hierover? Ik heb de bouwbeschrijving niet :? Het mijne ligt op +-15cm, en hij hooverd prima, maar misschien hooverd hij nog makkelijker met het zwaartepunt nog meer naar achter?

Niels

 

[Paul Tupker]

Het zwaartepunt ligt nu op de achterste grens die Laser models heeft opgegeven. Zou nog wel iets naar achteren kunnen, tenslotte zijn de 3D modellen in het algemeen vrij goedmoedige vvliegtuigen (voor de ervaren vliegers althans) door de lage vleugelbelasting en het grote staartmoment (kracht x arm, zeg maar stabilooppervlak maal romplengte achter de vleugel). Door het meer naar achteren plaatsen van het accupak kan dit geleidelijk tijdens de trimvluchten worden gewijzigd tot je op een voor jou optimaal resultaat komt, Kan per model en piloot wel verschillen. Mijn ervaring is dat prophangen nog het eenvoudigst te leren is met superlichte depron electro kistjes, zoals de "Funtana"(Didier) of de inmiddelsop dit forum overbekende "Ultimate". Ze zijn langzaam, relatief stekr, simpel te repareren, en nodigen uit om het op lage hoogte vlakbij te doen waardoor je direct een goed zicht hebt op de stand van het model in de lucht.

 

[niels polfliet]

Het zwaartepunt ligt nu op de achterste grens die Laser models heeft opgegeven.

ok, dat is het dus juist Ik heb de laser van een clublid overgenomen, die er blijkbaar niet overweg kon. maar de bouwbeschrijving heb ik (nog) niet gekregen. Zou je mij dus eens kunnen wat er in de handleiding staat over het zwaartepunt? Van waar tot waar?

Mijn ervaring is dat prophangen nog het eenvoudigst te leren is met superlichte depron electro kistjes, zoals de "Funtana"(Didier) of de inmiddelsop dit forum overbekende "Ultimate". Ze zijn langzaam, relatief sterk, simpel te repareren, en nodigen uit om het op lage hoogte vlakbij te doen waardoor je direct een goed zicht hebt op de stand van het model in de lucht.

Volledig mee eens, heb ik dus ook gedaan 8)
<<<<<<zie model in mijn avatar :wink:
Met de laser lukt het aardig met het zwaartepunt op 15cm, maar ik durf nog niet zo laag Als ik het ooit durf, verander ik zeker m'n avatar :wink:

Niels

 

[Paul Tupker]

Het exacte zwaartepunt is, net zoals de roeruitslagen, afhankelijk van de "smaak"van de individuele modelvlieger. Ervaring leert dat, hoe meer het zwaartepunt naar achteren ligt, hoe beter het prophangen gaat, dit natuurlijk binnen redelijke grenzen. Dus vanuit een veilig zwaartepunt gelijdelijk naar achteren gaan totdat je weet dat het model nog goed beheersbaar is en je tevreden bent met het resultaat. Ditzelfde geldt in feite voor de roeruitslagen. Ik ken modelvliegers met minder "feeling"en ervaring dan ik, die met de halve roeruitslagen vliegen t.o.v. de roeruitslagen die ik gebruik, maar ik begin ook bij een nieuw model met een veilige trim-opzet. Datzelfde geldt natuurlijk voor het vliegen van een nieuw model, eerst de overtrekeigenschappen en de motorkarakterestieken op veilige hoogte uitproberen, vervolgens elementaire aerobatics (loopings, rollen, verticale stijgvlucht, enz. Pas als je je grondig met de vliegeigenschappen en de betrouwbaarheid van de motorloop hebt vertrouwd gemaakt, meer risico"s nemen, zoals lager vliegen en "trickier" manoeuvers uitproberen.