P
Paul Tupker
Guest
Op verzoek van Niels Polfliet in een topic onder "gemotoriseerd"hieronder de wijzigingen, die ik aan mijn tweede Laser 3D (gebouwd van de tekening), heb aangebracht. Dit is in de eerste plaats uit praktische overwegingen gedaan, en niet zozeer om de prestaties te verbeteren, die overigensin de praktijk zelfs iets beter bleken dan die van mijn oude,origineel gebouwde Laser 3D:
-Met behoud van de originele spanwijdte is de vleugel gewoon recht afgeknot aan de tippen. Dit maakt het netjes bekleden van de tippen eenvoudiger, terwijl de bekleding aan de voorkant, dus voor de hoofdligger-positie, wat gladder over het model verloopt. Aerodynamisch denk ik, niet minder goed dan bij het origineel, minder kwetsbaar, en, tenslotte ook gebruikelijk bij zijn full-size voorbeelden, zoals Extra, Sukhoy en Cap.
-De vleugel is in twee helften uitgevoerd, die als opsteekvleugels via een aluminium pijp door de romp daar tegen aan geschoven worden. De vleugelhelften kunnen door elastieken of een spanner tegen de romp aangetrokken worden. De cockpitkap is afneembaar i.v.m. de berijkbaarheid van de spanner en de radiobesturings componenten. Hiermee is minder verzwakking van de romp en meer ruimte voor de inbouw van de besturing bereikt.
-Het landingsgestel is uitgevoerd als een van de onderkant van de romp aanschroefbaar glasvezel-epoxy exemplaar, self gemaakt.
-De"hoornbalansen"bij het stabilo zijn vervangen door een recht doorlopende scharnierlijn. Hierdoor kunnen de hoogteroertippen bij "up"geven in de start niet in het gras blijven haken, met alle gevolgen van dien.
Het model is iets aan de zware kant met zijn 2,5 kg, doordat de romp wat gewichtiger is uitgevalle(de vleugelhelften zijn trouwens wel erg licht en prettig van formaat bij transport). Het model ligt hierdoor trouwens wel prettig rustig in de lucht. Voor de motorisering is gekozen voor een Saito 72 viertakt, die een APC 14x4W propeller aandrijft. Het model is in deze uitvoering normaal in staat tot "prophangen" en kleineloopings en alle andere vliegeigenschappen, die van een 3D model verlangd worden.
-Met behoud van de originele spanwijdte is de vleugel gewoon recht afgeknot aan de tippen. Dit maakt het netjes bekleden van de tippen eenvoudiger, terwijl de bekleding aan de voorkant, dus voor de hoofdligger-positie, wat gladder over het model verloopt. Aerodynamisch denk ik, niet minder goed dan bij het origineel, minder kwetsbaar, en, tenslotte ook gebruikelijk bij zijn full-size voorbeelden, zoals Extra, Sukhoy en Cap.
-De vleugel is in twee helften uitgevoerd, die als opsteekvleugels via een aluminium pijp door de romp daar tegen aan geschoven worden. De vleugelhelften kunnen door elastieken of een spanner tegen de romp aangetrokken worden. De cockpitkap is afneembaar i.v.m. de berijkbaarheid van de spanner en de radiobesturings componenten. Hiermee is minder verzwakking van de romp en meer ruimte voor de inbouw van de besturing bereikt.
-Het landingsgestel is uitgevoerd als een van de onderkant van de romp aanschroefbaar glasvezel-epoxy exemplaar, self gemaakt.
-De"hoornbalansen"bij het stabilo zijn vervangen door een recht doorlopende scharnierlijn. Hierdoor kunnen de hoogteroertippen bij "up"geven in de start niet in het gras blijven haken, met alle gevolgen van dien.
Het model is iets aan de zware kant met zijn 2,5 kg, doordat de romp wat gewichtiger is uitgevalle(de vleugelhelften zijn trouwens wel erg licht en prettig van formaat bij transport). Het model ligt hierdoor trouwens wel prettig rustig in de lucht. Voor de motorisering is gekozen voor een Saito 72 viertakt, die een APC 14x4W propeller aandrijft. Het model is in deze uitvoering normaal in staat tot "prophangen" en kleineloopings en alle andere vliegeigenschappen, die van een 3D model verlangd worden.