Zo, dat was even een weekendje. Laat ik het zo stellen; toen ik gisteren middag het circuit verliet had ik de neiging mijn F1 auto bij Marco’s in te ruilen voor een TT02R kit… Man, wat heb ik slecht gereden. Maar even chronologisch:
Zaterdag was ik tegen 15.00u op de baan, het was er al gezellig. Snel de accu’s aan de lader, drap op de banden en de warmers erop. Ik was benieuwd wat mijn auto zou doen met de nieuwe positie van de servo, die staat nu recht op en verder naar achteren zodat de stuurarmen bijna recht en horizontaal staan als de auto rechtuit gaat en gewoon ingeveerd is. Ik had op mijn nieuwe (tweedehands) setup board de sturing al gericht dus de auto reed inderdaad netjes rechtuit. Ik heb overigens ook op het setup board geconstateerd dat er erg veel speling op de servo zit, maar daarover later meer. Ik schrok erg van het nieuwe sturen! De auto stuurt compleet anders dan de vorige keer. Op zich wel beter, ik had veel onderstuur, dat is weg. Ik ga de pits in en trim de EndPointAdjustment terug naar 95% en veel expo. Dan de baan weer op, maar dit stuurt voor geen meter. Ik ga gauw weer naar binnen, minder expo en EPA terug naar 90%. Dat gaat wat beter. Dan bedenk ik me dat ik thuis met de servo speed, zowel voor de sturing als voor de snelheidsregelaar gespeeld heb. Ik denk nu te snappen hoe dat werkt. Ik zet de snelheid van de sturing een stuk terug, hopelijk wordt de boel dan minder nerveus. Dat helpt inderdaad. Vervolgens zet ik de punch van de ESC maar eens flink laag, gewoon op het minimum. Om eens te kijken wat dat doen. Nou, dat doet wel wat. De … auto … trekt … heel … langzaam … op. OK, terug naar de pits, programmer er weer aan en waardes veranderen. Na een tijdje heb ik een waarde die redelijk lijkt. Ik kom redelijk op snelheid alleen is mijn topsnelheid wat lager dan de goede F1 rijders. Maar ik trek me dat niet aan, daar zal ik het niet op winnen. Ik rijd een paar rondjes en kom weer naar binnen om de punch aan te passen, wanneer iemand in de pits mij vertelt dat mijn dif slipt. Hij staat te sleutelen aan de F1 van één van de betere rijders en biedt aan ook mijn dif even af te stellen. Dat is fijn! Ik krijg de auto terug en ga de baan weer op. De achterkant gaat alle kanten op op snelheid! Dit is niet wat ik wilde. Maar het dif slipt niet meer, waarschijnlijk. Ik vind het rechte eind, dat niet recht is, heel eng. Ik heb wel meer snelheid en acceleratie. Ik rommel nog wat met de sturing, EPA terug naar 85%, maar daarmee wordt het binnenciruit bijna onrijdbaar. De auto drift over de voorwielen naar buiten. Dank overigens aan de andere trainenden die mijn auto een keer of 134.651.435.435.413 terug op de baan zetten. Zo hoefde ik zelf maar 1.614.634.315.416.541 keer naar beneden te gaan om de auto uit het gras te vissen. Als laatste krijg ik nog een tip van Michael, die ik het probleem uitlegde, om de droop achter te verminderen. Ik voer die wijziging uit, maar als ik de baan op ga wordt ik stevig teruggefloten; het is 17.00u en de Tamiya Cup training is afgelopen. Er rijden nog andere mensen, maar die zijn clublid en ik niet. Ik mag niet meer rijden. Da’s wat anders dan op AMCA, daar werd opgemerkt hoe lekker het weer was en hoe gezellig het was, dus dat we gewoon door mochten trainen als we wilden. Nou ja, spullen ingepakt en naar huis. De auto rijdt, het zal wel aan mij liggen. Het gaat beter dan toen ik begon, maar ik heb geen vertrouwen in de auto. We zullen wel zien morgen.
Zondag was ik van plan nog wat rondjes te rijden met de nieuwe droop setting, maar eenmaal op het circuit rond 7.30u breken de hemelen open en er valt zo veel dat ik echt de baan niet op ga. Ik sta er overigens in mijn bermuda en shirtje, in de veronderstelling dat het een warme dag zou worden. Het werd een koele dag met erg veel wind, ik heb het erg koud gehad. Maar dat terzijde. Het programma wordt door de organisatie wat in elkaar gedrukt omdat er veel mensen niet op komen dagen, dus de start wordt wat uitgesteld om de baan te laten drogen. Ik ben om 11 uur pas aan de beurt!
Een uurtje voor de eerste heat gaan de warmers erop, de baan is al grotendeels droog maar smeren durf ik nog niet. Die heat gaat slecht. Ik ga expres erg langzaam, ik wil niet in het gras. Dat gebeurt maar één keer, dus het plan lijkt te slagen. Dan spin ik in de rondte na de eerste knik van het rechte eind, en wordt vol getorpedeerd door Martijn. Hij kan er niks aan doen, ik had niet eens tijd om iets te melden. Ik zat nog halverwege de spin. Gelukkig is zijn auto nog heel, maar de mijne stuurt heel raar en weinig. Robert pakt hem van de baan en zwaait; game over. OK. Ik wacht de heat braaf af boven en lever de auto daarna in voor de technische controle. Ik zie dat er zo op het eerste gezicht alleen een stuurarm van de kogel geschoten is, dat valt mee. Ik ga meteen baaninzetten. Het is weliswaar niet verplicht, het is de Fighter Buggy klasse, maar ik vind dat zo leuk voor die kleintjes dat ik graag een extra keertje inzet. Daarna de verplichte baaninzet bij de topstock.
Terug in de pits is de auto snel gerepareerd en de sturing lijkt ook weer goed te werken. Ik laat de accu erin, er is nauwelijks wat uit (ja, dat heb ik gemeten. Die fout maak ik niet nog eens!) Bandjes schoonmaken, smeren, warmers erop, en op haar heat twee. Die heat gaat ook buitengewoon slecht. De auto trekt constant naar links (niet gecontroleerd na het herstellen van de schade…) en als ik probeer te trimmen tijdens het rijden (dom) trim ik de verkeerde kant op. Dus nog maar eens proberen en dus schiet ik van de baan. Misschien toch verstandiger om de pits in te gaan bij dit soort acties. Ik rijd weer bar slecht.
Voor de derde heat merk ik dat de bandenwarmer rechts voor niet opwarmt, maar dat is snel gefikst. Ik heb tussen de heats door de sturing weer recht gezet dus dat probleem is weg, maar ik vertrouw de auto steeds minder. Soms doet hij wat ik wil, soms niet. Het ligt ongetwijfeld aan mij, maar het gaat echt niet.
Na de heats worden de F1 rijders bij elkaar geroepen; er zijn er 12 en ze willen geen B-finale met maar 2 man. We besluiten dat de slechtse drie, dus ik ook, de B finale gaan rijden. De anderen zijn echt veel sneller.
Voor de finales voel ik eens aan de afstelling van het dif. Dat had ik misschien eerder moeten doen, het ding staat zo ongeveer vast. Met hulp van een andere deelnemer zet ik hem weer een stukje losser. Hij moet uiteraard niet slippen, maar dit was echt veel te veel. Dat verklaart het slecht insturen en de nerveuze achterkant ook. Tijdens de paar rondjes voor de korte finale rijdt de auto weer totaal anders door het verstellen van het dif. Op zich beter, hij stuurt weer, maar ik heb weer een andere auto dat ik aan begon te wennen. Ik stel de EPA weer verder terug, 75%. De auto voelt deze rit een stukje beter, maar ik maak veel te veel fouten. Op snelheid gaat het goed, maar de korte bochten op het binnenciruit gaan soms goed, vaak ga ik te wijd en het gras in. Ook lig ik bij de minste correct op het rechte eind naast de baan.
Tussen de finales in komt een lokale rijder naar me toe. Hij vertelt dat de auto goed is, en hij ziet dat ik gewoon niet kan rijden. Dat is bemoedigend, een deel is dus goed… Hij vertelt dat hij altijd iets aanremt voor de bochten, niet zo zeer om de snelheid eruit te halen maar om het dynamisch zwaartepunt van de auto naar voren te krijgen. Druk op de voorwielen. Ik neem deze raad ter harte en besluit de finale op te geven. Tijdens de paar rondjes voor de start zet ik de EPA terug naar 60%. Ik start als tweede en rijd gewoon niet weg. Laat die anderen maar gaan. Ik ga netjes rijden, de bochten aanremmen, en proberen netjes rond te komen. Snelheid en rondetijden maken me niks uit. Ik ga oefenen. In principe lukt het redelijk, ik snap dat dit de methode is die ik moet oefenen. Ik leer, maar sta toch nog vaak naast de baan. Nu door te vroeg / te hard op het gas te gaan na een mooie krappe bocht. En dan sta je dus op het gras in de binnenbocht op het gras in plaats in de buitenbocht. Voor de verandering. Uiteindelijk staat Kees net iets vaker naast de baan dan ik, en Erwin rijdt lekker door dus die wint.
Ik ga nog even twee heats baan inzetten en dan pak ik de boel in. Ik heb het koud, ik vertrouw de auto niet en twijfel of ik wel door moet met de F1. Ik loop langs de stand van Marco’s en de TT02R kit lonkt. Ben ik dom dat ik de F1 blijf proberen? Jaag ik een droom na? Heb ik er wel tijd voor die het vraagt, of zit ik gewoon de rest dwars (sorry Martijn) met mijn koppigheid? Ik rijd met een druk hoofd naar huis.
Thuis bespreek ik mijn gedachten met mijn vrouw, die uiteraard daar weinig logisch aan kan toevoegen. Na het eten breng ik de kinderen naar bed en ik vertel mijn dochter een verhaaltje dat verdacht veel lijkt op iets dat ik hier een tijdje geleden postte:
Verhaaltje:
Eens heel lang geleden liep er een klein Hugootje langs de Bart Smit in Baarn, en daar stond deze doos inde etalage:
Ik wist nog niks van modelbouw, maar die wilde ik graag hebben. Ik las van alles over modelbouw in toen al oude verzamelboeken van HobbyBulletin die ik uit de bieb kon lenen. Ik was verslaafd aan de informatie, en oh wat wilde ik graag die zwarte auto. Op de dag van mijn verjaardag kreeg ik een enorm pak, mooi ingepakt, maar dat laatste duurde niet lang. Uitgepakt zag ik:
En ik kreeg er een busje zwarte verf van Revell bij. Dat kon ook, hadden ze bij de Bart Smit verteld. OK… Het in elkaar zetten van de kit lukte mij als klein baasje al verbazingwekkend snel, maar een servo, regelaar, etc had ik niet. De auto ging in de kast met de glazen deurtjes van mijn Ikea Billy wandmeubel, en is daar jaren blijven staan. Ik had de stuurstangetjes op de servo saver met een luciferhoutje en wat plakband verbonden, dan bleven de voorwielen netjes staan. Uiteindelijk is het ding ooit via marktplaats van eigenaar verwisseld…
Ik besluit dus dat ik F1 wil blijven rijden. Ik moet het ook relativeren. De vorige races boekte ik wel vooruitgang en vorig jaar was Gouda ook een ramp toen ik daar met een TT reed. Die baan is kennelijk voor mij erg moeilijk. Wel wil ik op één of andere manier gaan trainen. Tot nu toe heb ik zes keer met een F1 gereden, en vier keer een beetje getraind. Ik denk totaal zeven uur netto rijtijd (als het dat al is) op zes verschillende banen. Met bijna iedere keer een stevig aangepaste auto, die dus totaal anders rijd dan ik gewend ben. Daar moet verandering in komen. Ik heb nog maar weinig wensen / plannen met de auto; ik heb een nieuwe stuurservo nodig want deze heeft veel te veel speling, en ik wil graag het gewichtje achterop de achteras aan de linkerkant. Ik merk dat ik veel vaker linksom spin dan rechtsom. Wellicht dat dit helpt. Of misschien is het omdat de banen veelal linksom zijn en ik dus 360 graden per rondje meer linksom dan rechtsom stuur. Ach ja, ik wil het gewoon. Verder hoorde ik gisteren iemand zeggen dat men bij de RACO in Utrecht ook met F1’s rijdt. Dat is nog redelijk bij mij in de buurt. Ze hebben daar morgen avond een open avond dus ga ik maar eens buurten en ik ben meteen voor volgende dinsdag avond voor de F1 clubavond uitgenodigd. Als ik probeer een avondje in de week daar rondjes te rijden kan ik veel uren gaan maken en ook aan de auto wennen op een mij bekende baan als ik bijvoorbeeld de stuurservo vervang of een gewichtje op de achteras plaats.
Al met al staat de pet al weer de goede kant op na gisteren avond, moedig voorwaarts. Ik hoop dat de regels voor volgend jaar weinig zullen veranderen, en dat we dat snel zullen weten. Verder wil ik een andere kap voor volgend jaar. Deze heeft het wonderwel overleefd, maar ik wil ieder seizoen een andere. De oude kappen liggen met het jaartal erop in de kast. Ik ben op zoek naar een mooie zoals Martijn heeft, maar ook het zelf maken kriebelt weer een beetje. Wie weet, als het gebeurt leest u het hier. Of op Fakebook, waar ik tot mijn eigen verbazing sinds kort ronddwaal. Maar de verslaglegging zoals dit bericht schijnt daar niet te horen zegt mijn vrouw, dus dat zal hier blijven.
Hugo
Dank voor je input.
