Hallo Petr,
Bedankt met je reactie. Via een PB-tje hebben we gisteren al gecommuniceerd en inderdaad jouw reactie hierboven gooit nogal wat roet in het eten.
Het is dan ook of de duvel er mee gespeeld heeft dat precies op dit moment in mijn proces jouw vernieuwde versie van “Het beplanken van een scheepsromp V 1.0” uitkwam. Nogmaals hartelijke dank voor dit prachtige document en al het werk wat je erin hebt gestoken.
Toen ik dit stuk gisteren door las begonnen de twijfels over een juiste aanpak bij mij al toe te nemen. Bovenstaande reactie bevestigde dat ik ergens een flinke fout moet hebben gemaakt.
Van je fouten moet je leren zegt men vaak, maar van mijn fouten kunnen ook anderen leren. Dat is ook het devies van dit forum. Daarom wil ik proberen om e.e.a. te analyseren om te kijken wat wel en wat niet goed is gegaan.
1. Ik ben destijds begonnen met het uitzetten van de bovenkant van het bovenste berghout om de richting van het bovenste gedeelte van de 2e beplanking te bepalen.
2. Vervolgens heb ik gekozen voor de strategie waarbij de planken op een natuurlijke wijze rond de rondingen in de romp werden gebogen, dus zonder buigingen in de breedte. Gevoelsmatig leek mij dit de meest logische werkwijze. Van buigen in de breedte had ik toen nog niet gehoord, daar kwam ik eigenlijk pas goed achter toen ik gisteren jouw document bestudeerde. Toen begon de nattigheid.
3. In je document spreek je ook over het zorgen voor een juiste maatvoering vanaf de onderkant van het onderste berghout. Ook dit was nieuw voor mij. Ik heb ter indicatie de waterlijn aangehouden en ben ook hier op een natuurlijke wijze de rondingen van de romp gevolgd.
4. Op onderstaande foto’s zie je het effect van deze beslissing
5. En als laatste ben ik het maatverschil tussen deze twee lijnen gaan verdelen, zodat alle planken aan kant van de boeg en achtersteven werden verjongd.
6. Op jouw advies heb ik ter indicatie de drie berghouten met tape gemarkeerd. Kijkend naar de tekeningen, moeten dit de lijnen zijn, waarlangs de berghouten later over de 2e beplanking worden gelijmd.
Duidelijk is te zien dat de afstand tussen de berghouten nagenoeg constant is.
7. Alle beplanking vanaf de onderkant van het onderste berghout had dus evenwijdig moeten lopen met de berghouten. Buiging van de planken was dus absolute noodzaak geweest.
8. Hier is het dus mis gegaan en het begin van de fout zit hem dus in stap 2.
9. Jammer maar helaas, het is niet anders. Ik heb besloten hier niets meer aan te veranderen.
Dan het vervolg
10. Om over te stappen naar de “echte” werkwijze, zoals Petr beschrijft in zijn document, moet ik dus uitgaan van de lijn van de onderzijde van het onderste berghout. Op onderstaande foto’s dus de bovenkant van de brede plakband, omdat de romp op zijn kop staat.
11. Bij de achtersteven en het grootste gedeelte van de romp zit dus al behoorlijk wat materiaal teveel. Terwijl ik bij de boeg materiaal tekort kom, ter grootte van het lichte stukje tape.
12. Wat is echter wijsheid?.
a. Teveel aan materiaal weghalen en tekort aanvullen tot onderkant onderste berghout;
b. Slechts een deel weghalen en tekort aanvullen, tot bijvoorbeeld de afstand zoals die nu op het middelschip is aangebracht;
c. Of doorgaan op de ingeslagen weg?
Ad a:
Dit is de meest correcte manier om over te stappen naar de methode, die Petr beschrijft in zijn document. Dat betekent dat het ook planken buigen wordt in de breedte.
Ook zal er e.e.a. gesloopt moeten gaan worden.
Daarnaast moet er een rare spie aan de kant van de boeg worden aangevuld, waar je overigens niks van zult zien, want dit valt onder het berghout
Ad b:
Dit is een alternatief voor a met minder sloopwerk.
Ad c:
Doorgaan op de ingeslagen weg en volgen van de natuurlijke buiging van de planken. Dus geen buigingen in de breedte en dus ook veel makkelijker. E.e.a. ziet er dan uit als op onderstaande foto's.
Tegen het buigen in de breedte zie ik eigenlijk een beetje tegenop. Van de andere kant, er zullen waarschijnlijk nog wel grotere uitdagingen komen.
Jullie begrijpen het al, natuurlijk. Ik ben er nog niet uit.
