Een boeiende boeier,
Lang heb getwijfeld om dit verslag(je) te plaatsen want zo’n bijzonder schip is de Boeier van Billingboats schaal 1:23 niet. Tenzij het verhaal eromheen best boeiend wordt. Daarom toch maar geplaatst.
Ik werd in mijn “nieuwe leven”, nu al weer 7 jaar geleden, geconfronteerd met een schoonvader die dezelfde hobby bleek te hebben en die ook al jaren uitoefende. Tijdens het eerste bezoek van mijn huidige vrouw en mij aan mijn nieuwe schoonouders ontstond al snel bij het zien van al die modellen in vitrines een heel geanimeerd gesprek. Het klikte meteen. Allerlei kleinere modellen had hij in de kast staan van zowel plastic als hout. Het was wel een man van grote stappen gauw thuis dat ook te zien was aan de kwaliteit en details van de modellen. Maar dat maakte niet uit. We vonden het allebei mooi.
Twee jaar geleden begon de teruggang in hun gezondheid en beiden werden getroffen door nare kwalen en ziektes. Toen mijn schoonmoeder weer eens in een verzorgingstehuis was opgenomen en mijn schoonvader op zich zelf aangewezen was, zei hij mij, toen ik hem ophaalde voor een bezoek dat hij zich stierlijk verveelde en best nog een keer wilde beginnen met een klein scheepje. Op internet zochten we de genoemde boeier uit en ben ik spoorslags naar een geschikte zaak gereden en de doos gekocht.
Om een lang verhaal te besparen. Zijn gezondheid en ook die van zijn vrouw begon steeds sneller terug te lopen en beiden zijn vorig jaar in mei en september vrij kort achter elkaar overleden en uit hun lijden verlost.
Na zijn dood in mei en kwam de aangebroken bouwdoos tevoorschijn. Hij was inmiddels aan de kiel en spanten begonnen. Ik zag al direct dat ie zoals altijd al bij onderdeel 2 er een eigen draai aan had willen geven door eigen verstevigingen aan te brengen. Ook was alles met een lijmpistool aan elkaar geplakt en liet de eerste lijmnaad al direct los zodra ik het tere frame oppakte.
Ik heb mijn schoonmoeder beloofd dat ik hem met spoed verder zou afmaken. Ze heeft het helaas niet meer mogen meemaken.
Ik ben maar begonnen met hetgeen al in elkaar was gezet weer uit elkaar te halen wat eenvoudig bleek om “from scratch”te beginnen. Wat een troep zeg zo’n lijmpistool, nooit aan beginnen. Alles zit onder en plakken doet het voor geen meter.
Maar ja, wat moest ik nou met zo’n ielig scheepje. Al bouwend en internet afstruinend kwam ik erachter dat het een kopie is van de Sperwer. Dit originele schip ligt in het Enkhuizer Zuiderzeemuseum en is te bezichtigen. Dus hop in de auto, fototoestel mee en gaan. Ter plaatse werd ik getroffen door zo’n ongelooflijk mooi schip dat bovendien ook een niet onbelangrijke bijdrage bleek te hebben in het ontstaan van de James Bond verhalen en later de films. Ik heb hem aan alle kanten gefotografeerd en kreeg er zin in.
http://www.modelbouwforum.nl/forums/picture.php?
albumid=18353&pictureid=182141
Thuisgekomen liet ik mijn fantasie de vrije loop en wilde deze Sperwer zo natuurgetrouw nabouwen. Maar het werd steeds gekker. Het was het schip van mijn schoonvader en later schoonouders en zou het worden ook.
Ik besloot niet alleen de buitenkant maar ook de binnenkant verder uit te bouwen tot iets…ja wat eigenlijk…iets boeiends? Cliché natuurlijk maar het moest anders als het standaard concept.
Ik begon de binnenkant verder in te richten met bedjes, keukentje en verlichting. Patrijspoorten die er origineel niet in hoorden en navigatieverlichting. Ook wilde ik de smeedijzerendeurtjes namaken dat moeizaam met een hele fijne soldeerbout maar toch niet onvoordelig gelukt is.
Als ik toen wist dat er zap-a-gap secondenlijm bestond had ik het anders aangepakt en misschien doe ik dat nog wel een keer. De romp bestaat voor een deel voor en achter uit balsahout delen. Rondom helemaal van latten voorzien was teveel werk dus besloot het schip een gladde “stalen look” romp te geven.
Het originele schip is uitgerust met een verguld sperwerbeeld op het roer. Inmiddels was mijn schoonmoeder ook overleden en werd besloten het “roer om te gooien”. Mede op haar verzoek is de boot de “Jantje” gedoopt. Dit is de naam van hun zoontje dat, 6 jaar na de geboorte van mijn vrouw, na een kwartier kwam te overlijden. Ter nagedachtenis werd het dus de Jantje. Ik vond het prima. Ik vond van Faller een leuk ventje dat op een (wereldbol) skippybal zat. Ik heb het goud geverfd en op het roer geplaatst in plaats van de sperwer.
Inmiddels was de romp klaar en de ontwikkeling van het tuigage in volle gang en besloot ik er, net als het origineel een kluiver en kluiverboom bij te plaatsen via allerlei tekeningen, ook ergens van dit forum en de verzamelde foto’s.
Aangezien wij allebei niet echt gek zijn van foto’s op de kast en al helemaal niet van overledenen lanceerde ik ineens een idee om twee flinke houten tonnen te kopen, deze uit te hollen en te vullen met een beetje van ieders as en deze als een soort Rose Bukather en Jack Dawson uit de Titanic, op de boeg te plaatsen. Mijn vrouw vond het uiteraard een fantastisch idee en zo gezegd zo gedaan.
Moest er tenslotte ook nog een beeldje op van onze overleden Beagle en ons relikwie is nu compleet.
Sommigen van jullie zullen het misschien een pathetisch verhaal vinden of ons misschien zelfs een beetje vreemd vinden maar dat interesseert ons geen zier. Twee fantastische mensen die ons geleerd hebben wat de definitie van geluk is, staan hiermee vereeuwigd en onzinkbaar in de vitrinekast!
Lang heb getwijfeld om dit verslag(je) te plaatsen want zo’n bijzonder schip is de Boeier van Billingboats schaal 1:23 niet. Tenzij het verhaal eromheen best boeiend wordt. Daarom toch maar geplaatst.
Ik werd in mijn “nieuwe leven”, nu al weer 7 jaar geleden, geconfronteerd met een schoonvader die dezelfde hobby bleek te hebben en die ook al jaren uitoefende. Tijdens het eerste bezoek van mijn huidige vrouw en mij aan mijn nieuwe schoonouders ontstond al snel bij het zien van al die modellen in vitrines een heel geanimeerd gesprek. Het klikte meteen. Allerlei kleinere modellen had hij in de kast staan van zowel plastic als hout. Het was wel een man van grote stappen gauw thuis dat ook te zien was aan de kwaliteit en details van de modellen. Maar dat maakte niet uit. We vonden het allebei mooi.
Twee jaar geleden begon de teruggang in hun gezondheid en beiden werden getroffen door nare kwalen en ziektes. Toen mijn schoonmoeder weer eens in een verzorgingstehuis was opgenomen en mijn schoonvader op zich zelf aangewezen was, zei hij mij, toen ik hem ophaalde voor een bezoek dat hij zich stierlijk verveelde en best nog een keer wilde beginnen met een klein scheepje. Op internet zochten we de genoemde boeier uit en ben ik spoorslags naar een geschikte zaak gereden en de doos gekocht.
Om een lang verhaal te besparen. Zijn gezondheid en ook die van zijn vrouw begon steeds sneller terug te lopen en beiden zijn vorig jaar in mei en september vrij kort achter elkaar overleden en uit hun lijden verlost.
Na zijn dood in mei en kwam de aangebroken bouwdoos tevoorschijn. Hij was inmiddels aan de kiel en spanten begonnen. Ik zag al direct dat ie zoals altijd al bij onderdeel 2 er een eigen draai aan had willen geven door eigen verstevigingen aan te brengen. Ook was alles met een lijmpistool aan elkaar geplakt en liet de eerste lijmnaad al direct los zodra ik het tere frame oppakte.
Ik heb mijn schoonmoeder beloofd dat ik hem met spoed verder zou afmaken. Ze heeft het helaas niet meer mogen meemaken.
Ik ben maar begonnen met hetgeen al in elkaar was gezet weer uit elkaar te halen wat eenvoudig bleek om “from scratch”te beginnen. Wat een troep zeg zo’n lijmpistool, nooit aan beginnen. Alles zit onder en plakken doet het voor geen meter.
Maar ja, wat moest ik nou met zo’n ielig scheepje. Al bouwend en internet afstruinend kwam ik erachter dat het een kopie is van de Sperwer. Dit originele schip ligt in het Enkhuizer Zuiderzeemuseum en is te bezichtigen. Dus hop in de auto, fototoestel mee en gaan. Ter plaatse werd ik getroffen door zo’n ongelooflijk mooi schip dat bovendien ook een niet onbelangrijke bijdrage bleek te hebben in het ontstaan van de James Bond verhalen en later de films. Ik heb hem aan alle kanten gefotografeerd en kreeg er zin in.
http://www.modelbouwforum.nl/forums/picture.php?
albumid=18353&pictureid=182141
Thuisgekomen liet ik mijn fantasie de vrije loop en wilde deze Sperwer zo natuurgetrouw nabouwen. Maar het werd steeds gekker. Het was het schip van mijn schoonvader en later schoonouders en zou het worden ook.
Ik besloot niet alleen de buitenkant maar ook de binnenkant verder uit te bouwen tot iets…ja wat eigenlijk…iets boeiends? Cliché natuurlijk maar het moest anders als het standaard concept.
Ik begon de binnenkant verder in te richten met bedjes, keukentje en verlichting. Patrijspoorten die er origineel niet in hoorden en navigatieverlichting. Ook wilde ik de smeedijzerendeurtjes namaken dat moeizaam met een hele fijne soldeerbout maar toch niet onvoordelig gelukt is.
Als ik toen wist dat er zap-a-gap secondenlijm bestond had ik het anders aangepakt en misschien doe ik dat nog wel een keer. De romp bestaat voor een deel voor en achter uit balsahout delen. Rondom helemaal van latten voorzien was teveel werk dus besloot het schip een gladde “stalen look” romp te geven.
Het originele schip is uitgerust met een verguld sperwerbeeld op het roer. Inmiddels was mijn schoonmoeder ook overleden en werd besloten het “roer om te gooien”. Mede op haar verzoek is de boot de “Jantje” gedoopt. Dit is de naam van hun zoontje dat, 6 jaar na de geboorte van mijn vrouw, na een kwartier kwam te overlijden. Ter nagedachtenis werd het dus de Jantje. Ik vond het prima. Ik vond van Faller een leuk ventje dat op een (wereldbol) skippybal zat. Ik heb het goud geverfd en op het roer geplaatst in plaats van de sperwer.
Inmiddels was de romp klaar en de ontwikkeling van het tuigage in volle gang en besloot ik er, net als het origineel een kluiver en kluiverboom bij te plaatsen via allerlei tekeningen, ook ergens van dit forum en de verzamelde foto’s.
Aangezien wij allebei niet echt gek zijn van foto’s op de kast en al helemaal niet van overledenen lanceerde ik ineens een idee om twee flinke houten tonnen te kopen, deze uit te hollen en te vullen met een beetje van ieders as en deze als een soort Rose Bukather en Jack Dawson uit de Titanic, op de boeg te plaatsen. Mijn vrouw vond het uiteraard een fantastisch idee en zo gezegd zo gedaan.
Moest er tenslotte ook nog een beeldje op van onze overleden Beagle en ons relikwie is nu compleet.
Sommigen van jullie zullen het misschien een pathetisch verhaal vinden of ons misschien zelfs een beetje vreemd vinden maar dat interesseert ons geen zier. Twee fantastische mensen die ons geleerd hebben wat de definitie van geluk is, staan hiermee vereeuwigd en onzinkbaar in de vitrinekast!
Laatst bewerkt door een moderator:
