Vervolg bouwverslag.
Soms zitten er meerdere maanden tussen de opvolgende post en soms - zoals nu en mede omdat ik nog wat foto's op voorraad had - slechts enkel dagen
.
Op zowel het roef- als het laadruimdek, komen over een groot deel van de lengte een aantal handgrepen.
Om deze te maken heb ik bij de bouwmarkt een hardhouten schaaflat (4 x 32 x 2700 mm.)
(zelfbediening, dus wel even de mooiste met de fijnste nerfstructuur er tussenuit gezocht 
) gehaald en daarvan op mijn cirkelzaagtafeltje keurige 4 x 4 mm latjes gezaagd.
Die 4 x 4 is een ruwe maat waarvan - een beetje afhankelijk van het (fijn)schuren en daarna het aantal aan te brengen laklagen - straks nog iets van zo'n 3.5 x 3.5 mm overblijft.
Overigens; toen ik toch bezig was heb ik uit diezelfde schaaflat ook alvast maar de, eveneens 4 x 4, latjes gezaagd om daar later de potdeksels van te kunnen maken.
Het maken van deze handgrepen is zoals uit onderstaande foto blijkt heel eenvoudig.
Benodigde lengte voor de greep afzagen, van hetzelfde materiaal een aantal kleine blokjes zagen, een gelijke verdeling maken, plat leggen en de boel verlijmen.
Lijm droog: begin en eind schuin afzagen, alles netje vloeiend rond schuren en aflakken.
Soms, zoals bijvoorbeeld hier, lopen de dingen wel eens een beetje door elkaar heen en heb ik tussendoor ook nog even een toegangsluik naar het laadruim gemaakt.
Onder dit luik wil ik straks ook de "aan- uitschakelaar" voor de accu van de ontvanger plaatsen.
Op bovenstaande foto ben ik overigens een paar gleufjes (0.7 x 8 mm) in het raamwerk aan het frezen waar straks voor montage een deel van de scharnierplaten in moeten gaan vallen.
Op het luik zelf heb ik de scharnieren voor het gemak maar gewoon (met Bison Kombi Power) verlijmd.
De handgrepen zijn inmiddels in model geschuurd en afgelakt, maar staan hier in afwachting van verdere montage nog los op de opbouw.
Het laadruim-luik is inmiddels ook zover klaar dat ik er een definitief plekje voor kan bepalen en er de doorgang in kan zagen.
Op de bovenstaande foto bijna niet te zien, maar de schroefgaatjes zijn voorgeboord en nu kunnen de schroeven er in.
De scharnierplaatjes steken hier nog een beetje door, maar worden later vóór de definitieve montage nog wat ingekort.
De kruiskop schroefjes zijn RVS Ø 1.2 x 8 mm. en heb ik net als de scharnieren ooit wel eens in een aantal verschillende maten bij Ali besteld.
In het grijze verleden heb ik wel eens geprobeerd om handrailingen als deze, gewoon zonder iets extra's, op de ondergrond te verlijmen.
Dat gaat, maar vaak zat ik daarna toch, mede door het verschuiven bij het positioneren, nog met zichtbaar overtollige lijmresten en was ik daarna nog een tijdje aan het tobben om deze alsnog zo goed mogelijk weg te poetsen.
Tegenwoordig (sinds de renovatie van mijn Inga IV) doe ik het anders, nl. het volgende:
Gaatjes, ik dacht Ø 1.2 mm., tot 2/3 van de beschikbare hoogte in de onderkant van de handgrepen boren en voldoende uitstekende pennetjes, die een fractie (0.3) dikker zijn, erin duwen.
Op de plaats waar deze handgrepen moeten komen, even een stukje schildertape op de opbouw plakken, de positie bepalen en weer (Ø 1.2 mm) gaatjes boren.
Als dat netjes en heel precies gebeurd is, heb je een klempassing die strakker, mooier en (afhankelijk van de ondergrond-dikte) sterker is, en nog nauwelijks een (extra) druppel lijm nodig heeft.
Na al deze bovengenoemde werkzaamheden heb ik de dekken nog één keer afgelakt en zijn ze klaar voor montage van de accessoires.
De kozijnen had ik eerder al eens gemaakt (
post 48 van dit verslag), maar bijbehorende vensters moesten nog gebeuren.
Hiervoor heb ik Lexan met een dikte van 2 mm gebruikt.
Waarom 2 mm en niet iets wat dunner is
?
Dunner heb ik in verschillende diktes liggen, maar met de keuze van 2 mm kan ik mooie stevige ramen maken die er als een klempassing in te zetten zijn en ik ze niet of nauwelijks hoef te verlijmen.
Het Lexan was zoals gebruikelijk aan beide zijde van een dunne beschermfolie voorzien, maar uit ervaring weet ik dat dit bij (te) veel bewerkingen los gaat laten en het materiaal ongemerkt alsnog beschadigd raakt.
Daarom de folie eraf en gewoon even opnieuw met schilderstape ingepakt. Een bijkomend voordeel is dat je op die tape ook wat makkelijker de zaak kan aftekenen.
De klempassingen kloppen precies en ik weet voor mezelf dat dit - als ik er later eens per ongeluk tegenaan zou stoten of, om wat voor reden dan ook, enige kracht erop zou uitoefenen - sterker is dan wanneer ik hier Lexan van bijvoorbeeld 0.5 mm gebruikt zou hebben.
Het definitief plaatsen doe ik overigens pas ná het verlijmen van de kozijnen op de opbouw.
Zoals gezegd, lagen de kozijnen al een poosje klaar en kunnen nu met behulp van een hulplatje precies op de goede en evenwijdige hoogte worden geplaatst / verlijmd.
De ingang van de roef maak ik, zoals vaak bij zeilboten gebruikelijk is, uit een aantal losse schotjes.
Los is hier niet zo heel praktisch en daarom maar weer uit één geheel, waarbij ik met de frees voor het zicht, een aantal groeven maak die de losse schotjes moet simuleren.
Om het helemaal af te maken ook nog een (denkbeeldige) ventilatierooster erin gefreesd.
Het jammere was wel dat je van deze goedbedoelde streepjes en gleufjes - in tegenstelling tot wat bovenstaande foto laat zien - er na het nog een keer aflakken, te weinig van terug te zien is.
Dus daar moet ik nog eens even opnieuw over nadenken
.
Ergens aan het begin van de bouw had ik in een rommeldoosje, voor gebruik in de voorzijde van de roef, nog een paar mooie (2e hands) messing patrijspoorten gevonden.
Nu ik zover ben deze er ook daadwerkelijk in te gaan zetten vind ik ze toch wat minder bij het geheel passen en heb ik besloten om eens te kijken of een paar houten ramen hier toch niet beter uit gaan komen.
Dus op proef, uit het zelfde hout als de eerdere, nieuwe ronde kozijnen gemaakt en na even proefpassen besloten dat de messing patrijspoorten voorlopig weer terug in de rommeldoos kunnen
.
Hier de voor mij beproefde methode om dingen mooi rond en (heel) precies op maat te maken.
Omdat het een kleine moeite is maak ik er gelijk een paar extra die ik als reserve of later (blank of wit gelakt) misschien nog voor de binnenzijde van de roef zou kunnen gebruiken.
Ronde ramen uit Lexan had ik eigenlijk nog nooit eerder gemaakt, maar, omdat je geen gaatje in raam wilt hebben, heb ik het Lexan met tweezijdig tape (wel de echte met daarin een soort versterkend gaasje en niet die dikke die als een zacht kussentje aanvoelt) op een stukje hout geplakt en via die weg en een eerder genoemde methoden geprobeerd een paar mooie ronde ramen te maken.
De eerste die ik, net als bij het hout, met een frees maakte mislukte door het smelten van het lexan
, maar eerlijk is eerlijk, dat had ik eigenlijk wel vooraf kunnen weten
.
Dan maar eens verder kijken en proberen of het met behulp van een schuurtonnetje misschien wat beter gaat.
Dit lukte boven verwachting en als "weer een nieuw geleerd kunstje", is het zeker voor herhaling vatbaar.
Misschien overbodig te vermelden, maar ook hier weer de eerder aangegeven klempassing
.
Als ik het zelf mag zeggen ben ik over de voorlopig behaalde resultaten toch best wel redelijk tevreden
.
Bovenstaande foto waarop helaas het bewerkte deurtje met schotjes en ventilatie slecht of nauwelijks zichtbaar zijn.
Tot zover weer even.
Groet, Bert
.
) door aan weerszijde van het blad een 1,5 mm dikke houten plaatjes tegenaan te te zetten.
, heb ik de plaats van de as en de voor en achterzijde van deze afwerkplaatjes dusdanig verjongd, dat de diktetoename reduceert tot slechts de helft hiervan 
.
.
, dus, omdat het toch altijd wel een keer van pas komt, maar even op de fiets naar de bouwmarkt en kijken of ik daar iets zie van wat ik meen nodig te hebben.
.
