Gisteren nog vergeten iets te zeggen over de spiegel: er zijn vast altijd wel kleine verschillen in hoe de berghouten lopen, maar het leek mij dat ze bij de voor- en achtersteven in elk geval wel op dezelfde hoogte zouden moeten uitkomen. Op deze foto zie je dat dat aardig is gelukt:
Helaas had ik niet goed opgelet met de beplanking van de spiegel: de horizontale planken zouden enigszins gekromd moeten zijn. Vergelijkend met het verslag van @Hans Groenenberg viel me ook op dat de contour van de spiegel aan de onderkant veel vloeiender overgaat in de steven. Dat had in mijn geval het beplanken wel makkelijker gemaakt.
Voor mijn gevoel is de achtersteven iets te breed naar verhouding. Een mogelijkheid was geweest om die zelf wat smaller te maken, maar dat had dan ook eerder moeten gebeuren...
De volgende stap in het bouwproces was een misstap. Het deed mij denken aan Mondfeld die schrijft in de inleiding van "Historische scheepsmodellen" (prachtig boek overigens), over de persoonlijke eigenschappen die nodig zijn voor het bouwen van historische scheepsmodellen : "Dan de belangrijkste eigenschap: geduld!" Ik kon helaas niet wachten en heb de hele romp (behalve de bovenste plankjes die nog moesten worden geschilderd) met Deense olie bewerkt. Hoe mooi dat ook kleurt, ik was vergeten dat de onderkant tot aan de waterlijn nog met wit harpuis moest worden beschilderd. Gelukkig, de schade was snel hersteld met wat schuurwerk.
Tot slot, op 19 november heb ik de twee luikjes gemaakt. Voor de scharnieren heb ik van een paar spijkertjes de punt en de kop geknipt. Ik was heel tevreden met het resultaat, al blijft het een lasergesneden luik en zie ik hier op het forum soms prachtige resultaten als het alternatief met de hand wordt gemaakt uit losse stukjes hout... Een volgende keer wellicht!
Terugkijkend op deze fase van het bouwproces was mijn houding vooral: eerst maar eens alles een keer gedaan hebben, en bij een volgend model (volgende "iteratie" zoals we in de IT zeggen
) de kennis en ervaring verdiepen. En dat is geen verkeerde houding denk ik, maar het leverde wel een soort gehaastheid op. Als je er dan met de camera dicht op zit valt je van alles op, maar ik wilde vooral *door*. Nu, een aantal maanden later kan ik meer genieten van elk klein dingetje, en is het proces veranderd van "een strijd om het af te krijgen" naar "genieten van elke stap".
Helaas had ik niet goed opgelet met de beplanking van de spiegel: de horizontale planken zouden enigszins gekromd moeten zijn. Vergelijkend met het verslag van @Hans Groenenberg viel me ook op dat de contour van de spiegel aan de onderkant veel vloeiender overgaat in de steven. Dat had in mijn geval het beplanken wel makkelijker gemaakt.
Voor mijn gevoel is de achtersteven iets te breed naar verhouding. Een mogelijkheid was geweest om die zelf wat smaller te maken, maar dat had dan ook eerder moeten gebeuren...
De volgende stap in het bouwproces was een misstap. Het deed mij denken aan Mondfeld die schrijft in de inleiding van "Historische scheepsmodellen" (prachtig boek overigens), over de persoonlijke eigenschappen die nodig zijn voor het bouwen van historische scheepsmodellen : "Dan de belangrijkste eigenschap: geduld!" Ik kon helaas niet wachten en heb de hele romp (behalve de bovenste plankjes die nog moesten worden geschilderd) met Deense olie bewerkt. Hoe mooi dat ook kleurt, ik was vergeten dat de onderkant tot aan de waterlijn nog met wit harpuis moest worden beschilderd. Gelukkig, de schade was snel hersteld met wat schuurwerk.
Tot slot, op 19 november heb ik de twee luikjes gemaakt. Voor de scharnieren heb ik van een paar spijkertjes de punt en de kop geknipt. Ik was heel tevreden met het resultaat, al blijft het een lasergesneden luik en zie ik hier op het forum soms prachtige resultaten als het alternatief met de hand wordt gemaakt uit losse stukjes hout... Een volgende keer wellicht!
Terugkijkend op deze fase van het bouwproces was mijn houding vooral: eerst maar eens alles een keer gedaan hebben, en bij een volgend model (volgende "iteratie" zoals we in de IT zeggen
) de kennis en ervaring verdiepen. En dat is geen verkeerde houding denk ik, maar het leverde wel een soort gehaastheid op. Als je er dan met de camera dicht op zit valt je van alles op, maar ik wilde vooral *door*. Nu, een aantal maanden later kan ik meer genieten van elk klein dingetje, en is het proces veranderd van "een strijd om het af te krijgen" naar "genieten van elke stap".
