ACE Cloud Dancer 40 en 60, van Fred Reese. Vooral een USA aangelegenheid.

D´r schiet niet veel meer van over van de originele romp he

 

Begint wel dat soort vormen aan te nemen hé? Pfoeh!
Maar is straks ook dat staartje klaar, kan er listig op los worden gefolied...

Bijkans kan de ontvangeraccu dan wat meer naar voren op een 'normale' plaats en het staartwieltje weer wat lichter worden uitgevoerd... door al dat verdicht betonijzerbalsa... in de staart.

Wanneer mag de Rasant gaan fladderen?

 

Het wil niet vlotten, en verzand in domme details. Had ik maar die staart gewoon weer vastgeplakt. Oh, oh... Maar goed... vele wegen leiden naar Rome (Via Flaminia is dan een hele mooie...).

Het voordekdeel dat ik direct kletsnat voorop de romp heb gezet en laten drogen, staat nu hol.
De ander kant, wat voorgedroogd op een buis is geweest, nog prachtig vak. Als je zoiets van te voren weet, moet je het eigenlijk ook niet zo doen. Maar het staat zo in ieder boekje... dom, dom... boekje. De behoorlijke afstand tussen de spanjes zal mede oorzaak zijn. Daarmee licht van constructie. Als ik me kwaad maak doe ik het over.


Kielvlak volledig geplakt. Latten bestaan uit laminaat balsa, daar ik geen tentstok in huis had, of ik moet ze gaan zagen/schaven. Dan is een triplex lat sneller gesneden. Behoorlijk torsiestijf geworden. Rest het taps schaven/schuren allerhande... en de toppen rond in model schuren.




Stabilo overgebouwd met een aantal hergebruikte stukken balsa. Beter nieuwe latten kunnen nemen. Was achteraf niet blij met de tapered uiteinden. Dus dan toch maar weer even verzanden in ongein.




Ja, afschuren... maar zo gedaan, anders zou het ik ook niet weten. De boortje beiden een vaste maat...




en maar schaven tot ze beiden rollen, en is het object vlak geworden... veel koffie... en gebrom... Theo&Thea gevoel... verdomd als het niet waar is... dit!




Naar dit...




Dat... voor plakken, tape om het gedurende aanleggen in het gareel te houden (PU)




Behoorlijk aanleunen...




Dan schuur, de wonderlat... doet toveren... later de tipafronding als hoogteroer ook gefixt is... geeft dit een mooi gelukte 'insert'... 'Alles ken wat kan'.




Snel verder met hoogte... vlakken-verbinder gefixt uit berken Gigaplex... = meerdere stukjes vliegtuigtriplex. Tussenstuk moet nog rond worden geslepen.
Een zelfde type verbinder gemaakt voor de Rascal 40. Behoorlijk torsie stijf. Beviel goed.




Om zo passend in de scharnierlatten te krijgen... wederom borentruukje... op de lat een kleine schuurpatch gespuitlijmd... zie eerdere plaat... 4 losse latjes getaped, in model...
beschaaftd.

 

Dit deel alvast mooi aansluitend uitgepakt, om opvolgend met 30 minuten epoxy verlijmd te kunnen worden...
Zover is het echter nog niet. Komt nog een latje tussen. Twee samengestelde latten staan te drogen onder druk... voor de volgende bowhokcenteroftheuniversesessie.




Tot zovers met vertraging uit de bouwhokbalsadeeltjesversneller... (lijkt hier wel een up-datingsite!)
Gr Bas

 

Prachtig Bas!
Groeten, Eddy

 

Na het bovenstaande dan deze follow-up's

De latjes verlijmd. Dit keer watervaste houtlijm genomen van Pattex. En mooi recht uit de strijd gekomen na een dag drogen. De rode marker is om straks eenvoudiger de gaatjes voor de scharnieren te kunnen boren, en om straks ook een gemakkelijke indicatie te hebben bij het schuren van de V-vorm in de lijst... De schotjes snij ik straks weg.




Nogmaals controleren of alles goed sluitend past...




Dan de 30 minuten Hobby-Poxy epoxyronde (dat kost een uur). De epoxy leng ik iets aan met glasparel om te verdikken iets minder te laten vloeien. Maakt het tot 'lijm'...En dan maar hopen dat het goed gericht staat...




Dan verder op basis van geruchten... lijmtestjes gedaan. Kijken hoe het een op het ander reageerd. Gerucht was... PU bruis mengen met watergedragen witte houtlijm. Geacht als versneller te werken. Wel daar heb ik niet veel van gemerkt.
In dit geval Aliapathic lijm. Een als zeer sterk geldende houtlijm. Een x menging van vrijwel 1:1 een ander een lekkere klodder met een paar drupjes Aliapathic.


Het mengsel van 1:1 begon gestaag als deeg te rijzen. De ander stukken minder.
Na drie uur immer nog een kleverige massa... Plaatje is van de na een dag uitgehard te zijn... Links het 1:1, gaf een mooi hardschuim, niet elastich. De ander rechts, de paar druppels op een eetlepel... niet echt een schuim, leek veel minder te bruisen. Waterhoeveelheid, die in de lijm zat is natuurlijk stukken minder... Bij het snijden erg taai. En dat is een goed teken.




Dan proefstukjes met houtjes. Beiden balsa goed vast. Loei vast. Geen breuk in de lasnaad, alleen het balsa doormidden. Heb de indruk dat de lijm behoorlijk taai is, was ook veel harder en lastiger te schuren.

Rupsje lijm lospellen met een scalpel betekende hout mee nemen, het hout de zwakste schakel. Hecht verrassend goed.


Deze de test met het 1:1 mengsel. Doorgezaagd en nog even langs de slijpschijf voor beter zicht... Geheeltje is behoorlijk sterk!




Hier ± desert-eetlepel PU-bruis + paar druppen aliapathic resin (witte houtlijm, die iets geel opdroogt). Ook onsloopbaar op de lasnaad. Ook hier een niet indrukwekkend verkorte droogtijd. In tegendeel... leek langer te zijn in beide gevallen.




Zo epoxie-uurtje zowat voorbij... zo even werkstukje checken in bouwhokje...
Tot zovers,
Gr Bas

Aan Eddy...

 

Altijd leuk die schei(d)kunde proefjes: van constructie naar destructie. In geval van je Cloud Dancer net andersom...leuke oplossingen zeg!!

 

Zeker Eddy! Echter, het schuim zelf, 1:1, was nu eigenlijk helemaal niet zo sterk. Het kleine reepje balsa op het schuim pelde ik zo los. Zie foto boven, linker muffin, onder het stokje... dat schilfertje... Dit keer bleef er geen balsa achter, maar nam het schuim mee. Dus als vullend verlijmd niet sterk. Scheur je het zo los.
Zal je met epoxy verlijming niet hebben. Je kan dus ook stellen dat de witte houtlijm wel mixt maar ook vervuild.
Wat ik nu geleerd heb... niet mengen. Gewoon ene of ander lijm gebruiken, en niet nat mixen. Anders had de industrie het wel als 2K aangeboden.

De nieuwe laminaat-latten gelijmd met Pattex watervaste houtlijm, geeft over grote oppervlaktes een goede sterke verbinding (mits goed aangedrukt voor optimum), daar waar de PU lijm iets meer viezigheid geeft.

Dit zijn de latjes voor de binnenkant van het hoogteroer aan het worden. Je zet de latjes goed haaks. Heb daar stalen vulstukken/balkjes voor. Met stalen winkelhaak lukt dat ook, of zuiver gezaagd hout etc. Dan aan een zijde strak aftapen, openvouwen, de rupsjes lijm aanbrengen, samenvouwen, overtollige lijmresten snel wegpoetsen, haaksheid nog even nalopen opdat niks verschoven is en onder druk laten indrogen. Veel werk maar geeft een mooi stijf sterk latje dusss....



De scharnierlijst is goed gelukt en is kaarsrecht uit de opstelling gekomen. Mooi!

Gr Bas

 

Het wordt een plaatje!

 

Het tweede component waar PU mee uithard is water maar volgens mij is mengen met een andere (watergedragen) lijm niet echt handig. Het lijkt me beter om de luchtvochtigheid en de omgevingswarmte omhoog te krikken en zo het uitharden te versnellen. Mischien is een kleine plantenspuit handig zelfs? Weer iets voor een leuk testje

 

Hoi Mike, volkomen gelijk in. Om mechanische redenen nog meer dan het toevoegen van enige water-content, via bijmenging.
PU is een 2K lijm, zij het dat de tweede component gratis uit de lucht komt. Plantenspuitje om het balsa licht mee te bevochtigen tijdens het uitharden versneld iets en is reeds gebruikelijk te doen, yep!

Anders... G4, de PU beton veredelaar, ook een 2K, vanwege water in de atmosfeer, is bijna niet meer verwerkbaar tijdens een zwoel zomers dagje. Je kan er aardig suikerspinnen mee maken als je even goed door kliederdert... bij wijze van.
Nog nooit zo snel een geglaste vleugel zien drogen.

Ik heb de test gedaan, omdat ik het ergens op het schaalforum had gelezen?
Ik denk dat het risicovollere verbindingen kan geven. De witte houtlijm is thermoplast, zou in theorie na verhitting een lijm mix kunnen verzwakken, wat bij een pure verwerking niet zou gebeuren. Nu is een model meer dan verlijmd geheel en geeft bespanning onvoorstelbaar meer sterkte aan de constructies. Het zal vast wel binnen grenzen van voldoende sterkte blijven.

Pilot error... is de slechtste lijm component... whoeha!

Alleen te testen onder labcondities, of standje heipaal naast het vliegveld...

Gr Bas

 

Gisterenavond deze stapjes, inmiddels heeft de lijm zich gezet...

Alle latjes in stelling om op 'afhoeking' passend geslepen te worden...
De uiteinden van de scharnierlat zijn al netjes in de juiste hoek afgewerkt.




Alle delen met 30 minuten epoxy/glasparel mix gelijmd, in 'bonzaï' droogstand...
Oude plastic pasjes tegen het beschadigen door het lood, en verder plakken die slecht aan epoxy, en heb je ter plekke een mooi glad lijm-lasje... daar waar het uitkomt.



En dat gaf vanochtend vroeg een mooi geheeltje. Vanavond spantjes snijden.
Kunnen eindelijk stabilo en kielvlak in model worden geschuurd.

Gr bas

 

Mooi werk. Maar wat ik eigenlijk niet snap Bas, waarom geen gewone witte houtlijm? Miljoenen modelvliegtuigen zijn er al mee gelijmd tot volle tevredenheid. Voor dergelijke klusje zweer ik bij witte houtlijm (staat vast ergens boven vermeld in je verslag).

 

Jazeker... wordt ook gebruik van gemaakt. Alipathic resin (geen 'aliapathic')
Deze werkt snel en geeft goede verbindingen...




En deeszzzz....



Sorry... flacons weigeren een stapje naar links te doen... (thans met geweld gelukt) Lijm ik de latten mee.
Maar vlakken die na lijmen gevlakt en geschuurd moeten worden doe ik met PU-bruis.
Daar waar krachten op komen, epoxydes... Maar er kan nog een roffelende Saito 82 op de bok komen te zitten. En die geeft behoorlijk trillingen af. Met het oog op dat geweld een mix.
Gr Bas

 

Gelukkig alles mooi gericht op elkaar aangesloten.
Nu nog alles keurig in model schuren...



Totaalplaatje... (schoot niet op...), maar het zit allemaal nu geplakt.



Stiftscharnieren zijn inmiddels 'gemonteerd', nog niet verlijmd. Dat komt pas na het foliën.
Nadeel van deze is dat je behoorlijk zuiver moet boren, lastiger te richten.
Eerst boor je 1 lijst, vervolgens gebruik ik een popnagel met boorgat diameter om het tegenover liggende boorgat te markeren, om opvolgend te boren. Niet de gaatjes een voor een, maar alle tegelijk aanleggen en de boel goed vlak houden.
Huls steek je in het gat. De stift los je, zodat je deze als 'center' kunt indrukken. Je kan de stift ook omdraaien, zodat je de bolle kop in het hout indrukt bij aanleg. Werkt perfect!

Weekend nadert... om dan de gevalletjes een beetje bij te schaven.
Week-end is 'now'...

Richtingroer-kielvlak geschuurd. Dat was kritisch. En heb het iets te dun geschuurd. Het weegt zo 3 gram zwaarder dan de voorganger. Wel een stuk stijver doordat ik de latten gestapeld heb. Het hoogteroer laat ik fractioneel dikker op de achterlijst.

Gr Bas

 

Ziezo... dat was een stoffig klusje. Onderstaand even wat plaatjes ter illustratie, wat ik heb staan uitvreten...

Kievlak aan de voorzijde rondgeschuurd. Op het oog met een goede rechte schuurlat. Richtingroer tapered opgeschuurd. Via een instant malletje goed vlak op het werkblad geborgd. Klosjes om te borgen met CA op schilderstape geplakt, met activator versneld.
Aluminium lijst om de schuurhoek/mate van afschuining in te stellen.
De achterlijst was afgetekend met een rode marker, gaf de schuurgrens aan. Opletten bij het schuren, en vooral niet te wild te keer gaan, voortdurend controleren wat je doet.


Tape matrijs met CA gelijmde 'klosjes' om de boel op z'n plek te houden. Als klusje geklaard is breek je zo alle klosjes weer los, zonder het werkblad te beschadigen.
Met het kleine schuurvlak schuur je alleen het vlak. Papier is opdikkend, en moet je de schuurbeweging goed afmaken tot aan de aluminium lijst (2 mm dik), anders krijg je groeven...




Komt het er ongeveer zo uit te zien... tip van het stuurvlak....




De onderkant zoiets...




Daarna de rondingen in het vlak geschuurd (schuurmachine) volgens tekening. Printjes van de bouwtekening opgeplakt met spuitlijm. Was een scharnierje vergeten... even opletten... Tape op het scharnier aan twee kanten zorgt dat deze niet kan vouwen, vlak blijft...




Gaf dit als resultaat... en die kan gevoegelijk in de folie gezet worden...




Dan het stabilo, zelfde manier van werken, weer 'inspannen' en de lat er over...




Tipje van het stabilo ziet er dan zo uit, moet alleen nog rond worden geschaafd...




Hier nog even ondersteund met extra latjes, omdat het anders wegzakt...




Nu slechts nog even de uiteinden afronden...




Met een 'Powerfile' geklemd in de bankschroef middenstukje rond geslepen...
Echt een donders handig gereedschapje...




Zo! Nu een James Bond filmpje huren. Popcorntijd!

Gr Bas

 

Gisterenavond maar eens een beetje aan het observeren geslagen. Een en ander uitmeten. Het viel reuze mee.

Instelhoeken, al eens gemeten, maar nu om alles weer goed te kunnen verlijmen.
Dit zijn wederom de verdomd handige hoekmetertjes van de Hornbach. Ik zie ze amper bij de andere bouwmarkten (nimmer eigenlijk?). Meten zuiverder dan de hoekmeter van Great-Planes. Waarom is die niet goed? Wel omdat het kreng een lompe balans-stift (mes) heeft met te veel frictie, de resolutie daarmee niet overhoudt. Kliko-kwaliteit... De haken zijn verder prima om de instelhoeken te meten.
Bij de Cloud Dancer zijn deze hoeken 0º vplgens tekening. Na licht schuurwerk en lijmresten weg genomen, op orde. Vleugel goed vast op de bouten, stabilo 'los' en iets aangedrukt met een blokje staal... Romp onderscheund met schuimblokken, de wielen gefixeerd in plastic bakjes, zodat het niet wegrolt. Kist gesteld op de datumlijn... (heette dat niet zo?)






Nu is de romp niet helemaal haaks gebouwd. Iets scheluw dus (ofwel cursief voor beroeps deformanten). Gelaten voor wat het was. Behoorlijk recht over de lengte, gelukkig wel. Zorg om stabilo en vleugel goed evenwijdig te krijgen. Betekende rechts in de romp wat balsa wegnemen met een paar luttele schuurhalen. Behoorlijk opletten. (Met epoxylijm ook wel iets op te vangen)
Anders... je kan natuurlijk ook wat extra tape in het vleugelzadel aanbrengen. Waardoor het zich ook richt. Voordat ik alles lijm, eerst alles in de folie, ook de romp. Dan wederom een eind-meting doen.... en weet je alvast wat je straks kan verwachten in de lijmfase.




Altijd weer aardig als alles weer mooi in elkaar gaat passen...



Tot zovers, voor wat het waard is...
Gr Bas

 

dat zijn leuke haakse geleidertjes om je rudder mee uit te lijnen! mooie
bouwmethode!

 

Nou ja... bouwmethode... niet overdrijven hoor. Maar soortig handige gereedschapjes helpen een hoop. Zeker weten.

Laatste weken amper vorderingen, amper tijd en wat familiezaken. Nu even een moment hier wat saaie updates te melden. Foliewerk, langzaam maar gestaag. Ik breng het model niet geheel terug in de oude kleurstelling. Ook een beetje om wat folierestanten eens aan te spreken. Spul heeft ook niet het eeuwige leven...en om er nu een kunstzinnige collage mee te gaan maken... Dus dan maar wat folklore aan de kist.

Mooi dit soort paneeltjes... maar de hoekjes verwachten een hoop gesjor en getrek met een voldoend hete bout...
Oracover rood... oogt hier pietsie meer naar het oranje... Alle scharniergaten zijn voorgeboord voor de Robart stiftscharnieren.




Onderzijde stabilo wordt metalic zilver, bovenzijde rood...




Romp aan het inpakken... Hoekjes waar geen kleef aan zit, gevouwen en gesloten met Heißsiegelkleber van Oracover, daarna vast gestreken.




Ruggetje in de olive drab... Komt later nog meer kleurenlawaai overheen... Plakkertjes op de flank waren om de radius uit te meten van het groene folie... je moet ze immers even ergens kwijt zonder dat ze zoek raken...




Dan weer een stukkie muisgrijs... Tankdaksel is alweer geel... gehele bovendek wordt geel, stuk van de flank, en de kinnebakkes is reeds wit gefolied...



Hopelijk dit weekend nog een beetje doorp(l)akken. Weer is niet om te vliegen met de Paas... Gaat bar ende boos worden. Tot meer foliewerks...
Gr Bas

 

Je bent er bijna Bas. Doordouwe!