Omdat ik nieuw ben op het forum is het misschien aardig als ik me even kort voorstel en vertel wat ik doe op het gebied van DLG. Voor het overige: ik woon in Utrecht, mijn beroep is gitaarreparateur (gespecialiseerd in restauratie van oudere jaren '50/'60/'70 instrumenten) en ik speel vrij fanatiek gitaar. De band waarin ik met veel plezier speel heet The Maureens.
Na 10 jaar geen enkel RC vliegtuig te hebben bestuurd ben ik afgelopen juni weer met een Elf gaan DLG-en. DLG was niet nieuw voor me, rond 2006 - 2007 vloog ik veel met Blaster I modellen en in die tijd heb ik nog wel eens aan wedstrijden, meetings en demonstraties deelgenomen. Na een paar dagen geklungel en even weer wennen had ik de smaak absoluut weer te pakken. Omdat ik veel oefende kwam ik al snel de grenzen van de Elf tegen maar ik vond het formaat wel erg praktisch: ik rijd geen auto en een 1m DLG pak je lekker makkelijk mee op de fiets. Daarom ben na een maand voor een Strike 2 gegaan.
Vanaf dat moment heb ik behoorlijk wat gevlogen met de Strike 2, gemiddeld haal ik 6-8u vlieguren per week. Zo heb ik het vliegtuig behoorlijk goed te leren kennen onder veel verschillende omstandigheden. Toen ik eenmaal een ballast voorziening had gemaakt bleek vliegen mogelijk tot en met windkracht 4 dus ik ben in het najaar en de winter gewoon doorgegaan. Ik probeer vrij systematisch allerlei aspecten van DLG te trainen: natuurlijk de lancering maar ook lift vinden en benutten bij verschillende weertypes, model vangen, vliegen op grotere afstanden, taken. Volgende op mijn lijstje is doorstarten maar dat wil ik pas doen als mijn basis worp wat beter en meer ingesleten is. 1m DLG lanceren is wat apart omdat ze zo licht zijn: een Strike weegt maar 120g en dat is heel anders dan 250g, het voelt een beetje alsof je keihard een pingpongballetje in de wind probeert te gooien. Verder ben ik nooit goed geweest in gymnastiek of sporten (te klungelig) dus werpen is voor mij niet heel natuurlijk. Dus juist goed dat ik nu een motief heb om vaak te fietsen en te slingeren!
Natuurlijk heb ik wel wat brokken gemaakt: een keer recht de grond ingegooid met gebroken volledig open liggende vleugel tot gevolg, paaltjes en keien geraakt, door felle turbulentie tijdens een worp de tip en pen afgebroken, ontelbare keren het kielvlakje gekraakt door beroerde landing (vooral in het begin) enz. Maar met goede lamineerepoxy, injectiespuiten, wat carboweave en vooral veel oefenen en geduld heb ik mezelf geleerd hoe je dat netjes kan herstellen. Ik heb ondertussen een nieuwe vleugel aangeschaft (die ik zo netjes mogelijk houd en vlieg met weinig wind) maar de originele doet het nog prima, is niet eens heel lelijk en is 8g zwaarder uit dit geweld gekomen, prima ballast voor matige wind. Het voordeel is ook dat ik met de wat gebutste vleugel wat meer durf.
De F3K wintermeeting van afgelopen zondag heeft veel voor me betekend. Het was erg fijn om voor het eerst sinds mijn herstart in juni met andere vliegers te spreken en feedback te krijgen. Ik gooi na verder dooroefenen in de afgelopen week nu alweer een krappe 10m hoger!
Maar alleen al het elegante beeld van een stel rondcirkelende DLG's maakte al wat los bij me. Daarom is mijn goede voornemen voor 2018 om wedstrijden mee te gaan vliegen en op termijn ook naar 1.5m over te stappen. Nu er steeds meer keuze komt op het gebied van DLG's met tweedelige vleugel is het transport straks geen echte beperking meer. Ik heb veel zin om de aankomende tijd lekker door te gaan en steeds weer wat beter te worden in mijn eigen tempo.
Als jullie vragen hebben over bouwen/instellen/vliegen met de Strike 2 of Strike 3 (is in aanbouw, wacht nog op wat onderdelen) dan hoor ik dat graag! Tips en opmerkingen over wat ik doe zijn welkom natuurlijk.
Tenslotte nog wat foto's van de Strikes en mijn transportcase ter algemeen vermaak.
Na 10 jaar geen enkel RC vliegtuig te hebben bestuurd ben ik afgelopen juni weer met een Elf gaan DLG-en. DLG was niet nieuw voor me, rond 2006 - 2007 vloog ik veel met Blaster I modellen en in die tijd heb ik nog wel eens aan wedstrijden, meetings en demonstraties deelgenomen. Na een paar dagen geklungel en even weer wennen had ik de smaak absoluut weer te pakken. Omdat ik veel oefende kwam ik al snel de grenzen van de Elf tegen maar ik vond het formaat wel erg praktisch: ik rijd geen auto en een 1m DLG pak je lekker makkelijk mee op de fiets. Daarom ben na een maand voor een Strike 2 gegaan.
Vanaf dat moment heb ik behoorlijk wat gevlogen met de Strike 2, gemiddeld haal ik 6-8u vlieguren per week. Zo heb ik het vliegtuig behoorlijk goed te leren kennen onder veel verschillende omstandigheden. Toen ik eenmaal een ballast voorziening had gemaakt bleek vliegen mogelijk tot en met windkracht 4 dus ik ben in het najaar en de winter gewoon doorgegaan. Ik probeer vrij systematisch allerlei aspecten van DLG te trainen: natuurlijk de lancering maar ook lift vinden en benutten bij verschillende weertypes, model vangen, vliegen op grotere afstanden, taken. Volgende op mijn lijstje is doorstarten maar dat wil ik pas doen als mijn basis worp wat beter en meer ingesleten is. 1m DLG lanceren is wat apart omdat ze zo licht zijn: een Strike weegt maar 120g en dat is heel anders dan 250g, het voelt een beetje alsof je keihard een pingpongballetje in de wind probeert te gooien. Verder ben ik nooit goed geweest in gymnastiek of sporten (te klungelig) dus werpen is voor mij niet heel natuurlijk. Dus juist goed dat ik nu een motief heb om vaak te fietsen en te slingeren!
Natuurlijk heb ik wel wat brokken gemaakt: een keer recht de grond ingegooid met gebroken volledig open liggende vleugel tot gevolg, paaltjes en keien geraakt, door felle turbulentie tijdens een worp de tip en pen afgebroken, ontelbare keren het kielvlakje gekraakt door beroerde landing (vooral in het begin) enz. Maar met goede lamineerepoxy, injectiespuiten, wat carboweave en vooral veel oefenen en geduld heb ik mezelf geleerd hoe je dat netjes kan herstellen. Ik heb ondertussen een nieuwe vleugel aangeschaft (die ik zo netjes mogelijk houd en vlieg met weinig wind) maar de originele doet het nog prima, is niet eens heel lelijk en is 8g zwaarder uit dit geweld gekomen, prima ballast voor matige wind. Het voordeel is ook dat ik met de wat gebutste vleugel wat meer durf.
De F3K wintermeeting van afgelopen zondag heeft veel voor me betekend. Het was erg fijn om voor het eerst sinds mijn herstart in juni met andere vliegers te spreken en feedback te krijgen. Ik gooi na verder dooroefenen in de afgelopen week nu alweer een krappe 10m hoger!
Maar alleen al het elegante beeld van een stel rondcirkelende DLG's maakte al wat los bij me. Daarom is mijn goede voornemen voor 2018 om wedstrijden mee te gaan vliegen en op termijn ook naar 1.5m over te stappen. Nu er steeds meer keuze komt op het gebied van DLG's met tweedelige vleugel is het transport straks geen echte beperking meer. Ik heb veel zin om de aankomende tijd lekker door te gaan en steeds weer wat beter te worden in mijn eigen tempo. Als jullie vragen hebben over bouwen/instellen/vliegen met de Strike 2 of Strike 3 (is in aanbouw, wacht nog op wat onderdelen) dan hoor ik dat graag! Tips en opmerkingen over wat ik doe zijn welkom natuurlijk.
Tenslotte nog wat foto's van de Strikes en mijn transportcase ter algemeen vermaak.
