Biereco verherbouwt: Wouter Goedkoop, Brutus Style

Ik draai sowieso boven de 1300 toeren, langzamer gaat die motor niet. Maar ik denk dat ik er zo nu en dan 3000 of meer voor heb, want mijn governor werkt nog niet. Mijn 10 kilo servootje trekt die verstelling OOK bij dat toerental probleemloos heen en weer.
Ik heb het in het verleden al een paar keer vermeld, maar nog maar een keer: Dat verstelmechanisme moet inlopen. Hij heeft na revisie denk ik zo'n 2 uur in water gedraaid, en beweegt eigenlijk alleen maar steeds soepeler.
Mijn verstelmechanisme is gewoon volkomen standaard, met als toevoeging twee taatslagertjes.

Ik heb het ding ooit in de badkuip wel eens met de hand versteld, dat ging redelijk probleemloos, maar met een "zwaar punt" ergens in de slag. Dat was vóór ik de servo bestelde, en die bestelling heb ik destijds gedaan aan de hand van die test.
Dat zware punt was na revisie nagenoeg weg, en nu, na twee uur draaien, geheel.

Ik kan je alleen maar aanraden, Ebro: trek die schroeven voorzichtig met wat warmte en een poelietrekkertje uit de koker, en breng ze naar Raboesch. Dan krijg je ze 100% in orde weer terug. Want jij hebt de exact zelfde schroeven als ik, en die hebben een zwak punt in dat pennetje wat de as met het juk verbind. Daar is een veel betere oplossing voor voorhanden, ze weten bij raboesch hoe, en Hanco is uiteindelijk met mijn schroef één ochtendje bezig geweest. Het heeft niks met het spoedverstellen te maken, je hoeft maar één keer een takje in de schroef te krijgen en jij ligt alsnog stil.
Na revisie voldrukken met vet, en gewoon gaan varen. Regelmatig verstellen tijdens het varen, en binnen een paar uur verstellen ze normaal, en heb jij die 25 kilo servo's helemaal niet nodig... Mijn boot vaart per slot van rekening met de allergoedkoopste 10 kilo servo die ik kon vinden.

Ik knijp er na iedere vaardag 1 kneep (plm 0,4 ml) vet in, en gebruik het waterbestendige blauwe vet van Raboesch. na een uur varen zie ik nog steeds vet aan het kogellager en om de bladvoeten.
 
IK begrijp je verhaal over de schroef en de verstelling.
Voorlopig doe ik niets aan verbetering.
Ik gebruik de schroef anders als bij jou.
En als ik mogelijk problemen ga krijgen gaan ik de constructie zelf aanpassen op een aantal punten.
Het zwaarlopen bij mij komt door het oppervlakte balans van het schroefblad, bij stuwing druk hij door.

Groetjes Ebro
 
Het zwaarlopen bij mij komt door het oppervlakte balans van het schroefblad, bij stuwing druk hij door.
Nee... Daar komt het NIET van... Dat probeer ik je nu al een tijdje te vertellen. Die bladen zijn nagenoeg in balans qua lateraalkrachten. Als ze dat niet zijn, dan heb je de bladen er achterstevoren in staan (linksdraaiende bladen in een rechtsdraaiende schroef of andersom).
Kom Ebro, denk even na: Ik heb dezelfde schroef als jij (EXACT dezelfde, ook 10 cm diameter) en bij jou zou het door de terugmeldkrachten van de bladen komen, maar bij mij niet? Bij jou is een 25 kilo servo nodig, terwijl de mijne het probleemloos doet met een lullig goedkoop 10 kilo servootje? Dat zou een beetje raar zijn, toch?

Het zwaar lopen komt omdat die pen die het blokje aan de as vastzet, toelaat dat dat blokje wat kantelt tijdens het verstellen, en zich dan klem zet tussen de vier bladvoeten. Sinds bij mij dat blokje op vier zijden ingesloten is en niet meer kantelt, loopt de boel al veel lichter en met toenemende draaitijd steeds beter. Ik kan gewoon op de schroef manouvreren, en hij verstelt ook gewoon bij (veel) hogere toerentallen dan jij gebruikt.
Ik heb meerdere keren gewoon tien keer achter elkaar van vol achteruit naar vol vooruit en terug geslagen, en die schroef, die werkt gewoon. Ik zie daar ook geen achteruitgang in. Wel dat die dogbone koppeling in elkaar rammelde, maar niet dat de schroef slechter wordt.

Het probleem wat jij hebt, een kantelend blokje vanwege die enkele pen-gatverbinding (een absolute ontwerp-misser) is vermoedelijk alleen maar verergerd doordat je vader die dingen uit elkaar gehaald heeft, en daar was de constructie niet voor bedoeld.

Maar je moet het zelf weten, het is jouw boot...
 
We hebben zeker niet dezelfde schroefbladen.
Die van mij zijn zelfgemaakt en hebben geen links/rechts vorm. Het zijn tunnelschroeven.
Voluit voor-achteruit gaat bij mij ook prima, de tussen standen nu ook.
We delen onze mening niet maar neem het wel mee, in de ervaringen van jou en mij zelf.
Ik ken mijn pa, die had het vast gezien, en ik ben er achtergekomen dat ik nieuwe langere assen zijn gebruikt. We gaan het zien.
Bedankt voor je tips, heb ze opgeslagen.

Groetjes Ebro.
 
Laatst bewerkt:
Ik heb ondertussen ook weer (vrijwel op de minuut af) een uurtje ervaring opgedaan. In dat uurtje is er iets van, ik kan het hooguit op de tiental schatten) 170 ml brandstof door de motor gegaan.

Vorig verlof sloot ik af met een in elkaar gelopen Dogbone koppeling (de cup was van messing, en dat is overduidelijk niet tegen de krachten opgewassen), en mijn broeder-in-het-metaal-kwaad heeft voor mij afgelopen week een cup uit gehard gereedschapsstaal gemaakt.
Volgens hem was dat maar een haartje minder hard dan dat spul waar vijlen van gemaakt worden, maar dat neem ik dan maar aan, want daar heb ik dan weer minder verstand van.

Hoe dan ook, waar de originele cup in ongeveer 1,5 draaiuur 0ngeveer 2 mm diep weggeslagen was, is nu bij de stalen cup na een vol uur draaien echt helemaal NIETS te zien of te voelen qua slijtage of inslaan.

De pitch deed het dan ook VEEL beter.
Waar ik nog wel erg veel last van heb is dat de hevel van het verstelmechanisme bij pitchverstelling éérst zijdelings beweegt: Ik moet duidelijk iets doen aan de uitlijning van het stangetje tussen servo en hevel, dat staat niet lekker recht in lijn met de hevel beweging.
Daardoor reageert de boot niet goed op kleine bewegingen, maar vaak wat "springerig". Alle tussenliggende standen doen het wel, maar je moet, om het zo maar te zeggen, de stick iets verder duwen dan de stand die je wilt hebben, en dan weer iets terughalen.
Dat manouvreert enigszins onhandig, dus die speling moet er uit.

De bootromp veroorzaakt wat aanstromingsproblemen voor de schroef, hoogstwaarschijnlijk ook omdat de schroef eigenlijk veel te groot is voor het schip. Maar ik WIL die trekkracht hebben... :D Volgende week heb ik een digitale unster, dan weten we ook hoeveel Woutertje op de been brengt.

Verder was het warme weer van de laatste paar dagen (dus ook een licht hogere buitenwater temperatuur) wel merkbaar, de motortemperatuur was duidelijk en consistent een graad of drie hoger door het hele vermogensbereik. Dat is iets om rekening mee te houden.
Ik kan twee dingen doen: of een extra buis plaatsen (erg lastig) of de bestaande buis vervangen voor een dikkere (langere verblijfstijd in de buis, en meer uitwisselingsoppervlak). Dat is relatief eenvoudig te doen zonder ingewikkelde toestanden.

Voor het overige, heeft de motor dat hele uur geen klap verkeerd gegeven, die draait gewoon goed, lijkt haast wel steeds beter te gaan draaien.


 
Ziet er prima uit, Bert.
Ook de overgang van 'vooruit' naar 'achteruit'...
Zonder zichtbare haperingen.
Ze hapert niet, maar "schiet wel door", als je snapt wat ik bedoel. Als je de stick naar voren duwt, gebeurt er de eerste paar mm niks, en dan verschuift ie meer dan de bedoeling is, dus "mikken" op de snelheid die je wilt is lastig, maar je kunt wel elke snelheid varen die je wilt.

Enne... power zát!
Hij trekt verbazend hard. Komende week heb ik een unster, dan kan ik ook vertellen HOE hard... Maar beslist ruim meer dan 1 kilo.
 
Bert, Dat "doorschieten" zou dat kunnen komen doordat bij het verstellen de servo aan het mechanisme trekt, maar zodra er waterdruk op de bladen komt dan zet die door, totdat die opgevangen wordt door de servo. In mijn jonge jaren voer ik met een scheepje met een mechanisch verstelbare schroef. Er was een hendel om de spoed te verstellen en een ander om met een frictie motor en schroefas te koppelen. Gelijktijdig met de frictie werd de verstelas door een knelkoppeling gefixeerd. Op een bepaald moment was een halfduims bout in de knelkoppeling gebroken. Toen ik het gas eraf haalde kwam het hendel, waarmee de spoed werd versteld, met grof geweld van vooruit naar achteruit. Was best even schrikken. Met gas geven vloog hij weer naar vooruit. Bleek dat wanneer de schroef als rem werkte de stand van de bladen veranderde. Met beleid ergens vast gemaakt en op onderzoek uit. En dan kom je er pas achter hoe zo'n mechanisme werkt. Gelukkig hadden we een halfduims draadeind en was de reparatie een fluitje van een cent. Gelukkig geen onderdelen zoek. De meeste tijd zat in het afstellen van de knelkoppeling. Gr. Klaas.
 
Voor zover ik kan zien, is het niet een kwestie van terugmeldkrachten van de bladen, maar gewoon van flexibiliteit in het aanstuurmechanisme.
Als ik de pitch wil veranderen, gaat de eerste paar mm van de servobeweging verloren in het "opspannen" van het verstelmechanisme. Dat mechanis,me gaat zich een beetje als een veer gedragen, en zodra de kracht van die "veer" de wrijving in de as, naaf en bladvoeten overwint, dan "verschiet hij".

De eerste oplossing die ik kan verzinnen is om de hevels van het verstelmechanisme (die van een soort glasvezelgevulde plastic zijn gemaakt) uit een minder flexibel materiaal te maken, aluminium of zo. Want er zit op zich géén speling in het geheel.
 
Ik heb geen stickertjes meer... En eigenlijk moet ik dan de romp blauw, en de schoorsteen rood schilderen.
Het dek is al groen, dat scheelt.

Kan ik 'r "VB nogwat" ("nogwat" te vervangen voor haar uiteindelijke naam) noemen...

Eigenlijk helemaal geen gek idee...

Ondertussen heeft Woutertje vanavond nogmaals 50 minuten gedraaid. Probleemloos. Onmiddelijk starten, en gewoon "oneindig" door blijven draaien. Meermalen de motor midden op het water gestopt, en na enige tijd weer gestart, probleemloos.
Koppeling houdt het ook gewoon prima, nog geen spoor van inslaan of uitlubberen. Volgende stap, de speling/vering uit het pitch verstelmechanisme zien te krijgen.

Het woei vanavond stevig en een paar keer flink hard doorgevaren, de boot trekt dan aanmerkelijke kuilen in het water, daar dwars tegenin draaien geeft flink buiswater, maar de boot blijft prima droog van binnen.

Bij toeval vond ik een goede (nieuwe) tankdop voor de koelater tank, dus ik verlies nu ook 100% GEEN koelvloeistof meer.
De as-afdichtingen van koelwater en oliepomp zijn ook tamelijk dicht, er ligt slechts marginaal olie onder de motor.
Er is een licht olieverbruik, ik haalde er vanavond na 2 uur draaien 22 ml weer uit (er gaat 25 ml in als ik het ververs). De olie was eigenlijk nog niet echt aan vervanging toe, maar voor de zekerheid. Ik vind 2 uur levensduur voor een carterinhoud van 25 ml eigenlijk helemaal niet slecht.

Verder even kleppen gesteld (was wel nodig) en twee van de vier bougies bekeken, alsook voor zover mogelijk door dat iniminie bougiegat, een blik op de zuigerkronen geworpen. Valt niet tegen, LIJKT tamelijk schoon te lopen.
De kleppentrein (stoterstangen. tuimelaars, klepveren en stelen) lijken me toch wel voldoende olie te krijgen ondanks eerdere vrees, en tsja. hoewel ik echt geen levensduur in de duizenden uren verwacht, vertoont het ook geen tekenen van dat dit ding volgend seizoen versleten is.
Stoombootje heeft al 108 draaiuren achter de kiezen, pokkebootje zit ruim voorbij de 40, de vliegtuigmotoren hebben ook (de meeste) toch al minstens 50 uur achter de kiezen, sommige véél meer, dit dingetje zal vermoed ik zo, de honderd uur ook wel halen, als de riem van de oliepomp niet breekt. Ik moet eens kijken of ik daar een alarm op kan maken, of beter, een onderbrekingsschakelaar voor de ontsteking of zo.
Dat zou moeten kunnen met een microswitch en een armpje wat tegen de riem leunt. Breekt die, dan komt de schakelaar vrij en valt de boel uit.
 
Dat brein van mij is soms traag, maar het stopt nooit...

Dat brandstofverbruik... Ongeveer 170~180 ml per uur... dat liet vaag een belletje op de achtergrond rinkelen...
Het is min of meer op de kop af wat het 5 cc viertakt vliegtuigmotortje op mijn ouwe Charter verbruikt.

Dat is grappig, omdat dat vliegtuigmotortje gemiddeld zo om en nabij de 8000 toeren draait en gemiddeld ergens in de buurt van 100 Watt produceert.
De motor van Woutertje is 20 cc, dus vier keer zoveel inhoud, zal ergens in de orde van grootte van 1500~2000 toeren draaien (dus heel ruw genomen 1/4 van het toerental) en ook "ergens in de buurt van de 100 Watt" produceren.

Zulke dingen vind ik grappig en opmerkelijk, en het geeft aan dat die Cison helemaal niet zo beroerd loopt, thermodynamisch gezien...
 
Had hier graag een jubelend filmpje van een prachtig werkende governor willen plaatsen...
Helaas...

Op zich werkt de programmering, en de governor doet in principe wat hij moet doen, maar het toerental oscilleert hevig.

Ik moet de hele gasaansturing volledig herzien:
1-Momenteel is de gasservo een klein digitaal gifkikkertje, wat véél te snel is: Voordat de motor überhaupt kan reageren staat het gas al helemaal open...
2-de slag van de gasschuif is hooguit 2 mm. De slag van de servo vele malen groter. Ik moet een betere overbrenging zien te vinden (voor wie het zich herinnert, in pokkebootje heb ik de hefboomlengte aan de carburateur ook heel sterk verlengd).
3-in tegenstelling van een carburateur met een roterende gasschuif, heeft een lineaire schuifcarburateur vreselijk last van dat de gasschuif als een soort van zuigertje op het inlaatvacuum reageert, en deze kracht is ruimschoots voldoende om de hele servo-opstelling ergens tussen een halve en een hele mm heen en weer te trekken.

Makkelijk opgelepeld allemaal, maar minder makkelijk te verhelpen. Ik moet de servo ergens op de machine zelf zien te bevestigen, en ik moet een spelingvrije "vertragingshevel" zien te maken...
 
1-Servovertrager. Conrad:
Werkt prima; je kunt 'm op diverse vertragingen instellen.
Qua kracht boet de servo niet in.
En je zet 'm 'ergens' tussen de ontvanger en de servo in; puur elektronisch, niet mechanisch.
 
Er zit iets helemaal fout in die carburateur qua karakteristiek, want de governor kan er niks mee, ook niet nadat ik de gasservo op de motor zelf gemonteerd heb (dus helemaal "veringvrij") en vervangen heb voor een oud analoog en niet bijster snel servootje.
De motor laat zich "onbelast/laagbelast" wel ongeveer in toeren regelen, maar zodra je er belasting op zet en het gas dus open moet, kakt ie in elkaar en ik denk dat dat komt door het wegvallen van inlaatvacuum, danwel luchtsnelheid in de venturi.
Nu heb ik hier al een restrictie van 3 mm voor zitten, maar ik bedenk me terwijl ik dit type, dat pokkebootje een restrictie heeft van 2 mm, en dat is een 5 cc ééncylinder. WOutertje zijn brommertje is weliswaar 20 cc (vierkeer zo groot) maar in feite 4 ééncylindertjes op een rijtje, die vier cylinders zuigen nooit tegelijk aan, dus in principe moet ik hier ook veel meer richting de 2 mm.
Voorzichtig aan, eerst maar eens met 2,5 beginnen.

Maar ik heb ook leuk nieuws: WOutertje blijkt in de conditie waarin hij nu is, maar liefst 1,9 kilo op de bolder te zetten. Dat is meer dan waar ik op gehoopt had eigenlijk, en in principe moet er nog meer mogelijk zijn.


Dat moet toch ook via de zender lukken, of mis ik iets?
Yup... Je mist iets... De governor stuurt de gasservo autonoom aan. dus een vertraging in de zender, die komt helemaal niet bij die servo terecht, want zodra de governor actief is negeert ie verder het gas signaal.
 
Naar mijn gevoel moet een bollardpull van 3 kg wel haalbaar zijn Bert. Mijn Smit Finland trekt met 2x 60 mm schroeven 1,5 kg.
Toerental onbekend, maar schat zo'n 2.000. Bij hetzelfde toerental zou jouw 100 mm schroef dik 4,5 kg moeten kunnen doen. Hangt ook van de spoed af natuurlijk. Maar eerst de toerenregeling onder controle krijgen. Succes ermee! Gr. Klaas.
 
Naar mijn gevoel moet een bollardpull van 3 kg wel haalbaar zijn Bert.
In principe wel, maar het is en blijft een feit dat boven de 2000 toeren de schroef tamelijk "lastig" word qua verstellen.
Mijn motor blijkt niet onder de 1500 te willen gaan met de schroef in het water (maar gek genoeg kan hij dan best wel veel pitch hebben), maar het toerental verhogen, iets kan wel, tot zo'n 1800, en dan merk ik dat de schroef zwaar begint te lopen. Daar ZIJN oplossingen voor (de vering en speling uit de aansturing halen), maar ik blijf liever wat lager, en mogelijk zet ik er zelfs nog een vertraging tussen, ALS ik die kan vinden.
Want het moet een geruisarme 1:2 vertraging zijn met de ingaande en uitgaande as in lijn. Dan kom je al gauw in de planeetvertragingen uit, en die vind je bijna niet lager dan 1:3 en zijn tamelijk duur.

Maar liever wil ik dat niet, want ik wil geen hoogtoerige motor of gierende tandwielkast. Dus voorlopig focus ik me eerst op het onder controle krijgen van dat mengsel
 
  • Like
Reactions: k-k
2:1 als planetair is niet mogelijk. 3:1 (om en de nabij) is wel haalbaar.
Ali heeft 3:1 kastjes, en die kunnen ook de krachten wel verdragen.
Beste is om die dan te smeren met teflon olie.
Alleen moeten de toeren dan wel omhoog, en dat geeft meer geluid.
Verder hoeft de motor niet veel te doen, want de zaak draait op koppel (hoeft ik jouwn niet't vertel'n als machineur)
Maar ja, wel weer een verlengstuk erbij... met het verplaatsen van de motor en steun etc
Een reductiekast met schuine vertanding is al iets stiller (onvindbaar), maar geeft sowieso een off-set tussen motor en schroefas.
Daar wordt je ook niet happy mee?

's Allemaal wel listig!

Gr Bas
 
Back
Top