Bouwverslag van de gaffelschoener “Irene”.

[Bert V]

Hoi Bert, ik liep flink achter zie ik! Je bent al bijna klaar! Ziet er goed uit hoor!

Bedankt voor het compliment Crispein en ja, het begint nu onderhand wel wat op te schieten .

Ga eerst eens proefvaren maar ik denk dat ik er voor zou kiezen om de piek- en klauwval niet te combineren maar apart uit te voeren. Op die manier heb je iets meer controle over de vorm van je zeil. Stel je maakt er nog eens een set bij die ook een bolling kennen dan kan je er helemaal je lol mee op.

Dat eerst eens proefvaren was ik - met de verwachting dat er toch nog wel wat dingen voor verbetering vatbaar zullen zijn - sowieso al van plan, want waar zie je dat soort zaken beter dan bij een proefvaart .

Het was op de foto's misschien nog niet zo duidelijk te zien, maar de klauw- en piekenval heb ik al gescheiden uitgevoerd.

Veel plezier met afmaken!

Dank je, dat gaat goedkomen .

Groet, Bert

 

[Bert V]

Vervolg bouwverslag.


Nu bovendeks bijna alles zo goed als in gereedheid was, restte mij onderdeks alleen nog het aansluiten van de accu, de ontvanger en de stuur- en zeilservo.
De accu- of batterijbak had ik eerder al eens in post 52 van dit verslag gemaakt en zou eigenlijk bedoeld zijn om er een pack van 4 oplaadbare penlites in te huisvesten.
Uiteindelijk heb ik besloten om voor 5 penlites, 6 volt dus, te gaan en na wat passen en meten hier ook een aan/uit schakelaar en de ontvanger te plaatsen.
Een batterijhouder voor 5 penlites kon ik zo snel niet vinden, maar een 6 had ik wel en na deze omgesoldeerd te hebben, was deze ook prima voor 5 penlite gebruik.
Een handige aan/uit schakelaar met controle lampje en afsluitbare laadbus kwam ik voor enkele € bij Ali tegen en ook het uiterst compacte 8 K ontvangertje komt daar vandaan.
Met een beetje passen, meten en te lange snoertjes wat inkorten, paste het allemaal precies in accubakje en zolang de boot niet helemaal vol loopt, zijn deze spulletjes redelijk goed beschermd.

De zeilservo met daar overheen de ruimte en plaats voor de scheepselektronica.

Het past allemaal maar nipt en het belangrijkste ........... het deksel kan dicht en sluit mooi - enigszins klemmend - af.
Zowel de schakelaar als de laadbus zijn na het wegnemen van het roefdak of via het deurtje goed bereikbaar en het lampje laat geen twijfel over de stand van de schakelaar .

Tot nu toe heeft de boot gedurende de hele bouw nog op een bokje van een andere boot of op het workmateje gestaan, maar nu wordt het toch tijd dat zij een eigen bok krijgt.
De bok, welke redelijk simpel is, heb ik naar voorbeeld van GW zijn foto en beschrijving gemaakt en is verder niet zoveel over te vertellen, maar hoort m.i. toch wel een beetje bij de compleetheid van dit verslag.

Omdat ik het vurenhout, in elk geval wat kleur betreft, minder mooi vond passen heb ik deze, net als de masten, met een teak (tuin)beits behandeld en vervolgens ook weer blank afgelakt.

Ik had in een rommel-lade van mijn werkbank nog een twee punts autogordel liggen waar ik de herkomst echt niet meer kan herinneren, maar die nu dan toch eindelijk weer goed van pas kwam .

Op de foto lijkt de bok aan de bovenzijde breder dan dat hij onder is, maar dit is slechts fotobedrog.
Met straks een totaal bootgewicht van ruim 11 kg, heb ik, niet voor de bok maar voor het schip , alles wat bij het erin plaatsen mogelijk hoekig of scherp aan de bok zou kunnen zijn, voor de zekerheid maar goed beschermd.

De Kielvin.

De kielvin is eigenlijk het onderdeel wat ik bij de bouw zo lang mogelijk voor me uitgeschoven heb.
Waarom? Nou simpel, je moet dan met lood, het gieten en het bewerken daarvan aan de gang en eerlijk is eerlijk, dat is toch een vies en serieus werkje van ............. .
Als op enig moment alle andere werkjes klaar zijn kan je niet meer en moet je gewoon .

In het verleden tijdens mijn werkzame leven kwam ik vaak bij bedrijven die mij op de een of andere manier wel eens aan wat benodigde (hobby) materialen konden helpen zoals nu bijv. een stuk aluminium of RVS plaat om de kielvin van te kunnen maken.
Nu ik die voordelen niet direct meer bij de hand heb, zal het via het www moeten en zij dat het nu wat meer kost, lukt dat ook prima .

Het aftekenen van de kielplaat.
De toevallige pijl op de beschermfolie komt nog even handig uit en voorkomt eventuele verwarring .
Behalve dat deze plaat 5 mm dik is en straks zo'n 55 cm. onder de waterlijn uitsteekt, is er eigenlijk niet zo heel veel over te vertellen.

Even de bulb van tekening op A4 kopiëren en uitknippen lukt mooier en preciezer dan een vrijehand schets.

De kiel- loodbulb.

De kielbulb heb ik (naar voorbeeld) uit twee delen gemaakt waarbij ik het voordeel had dat ik maar één gietmal hoefde te maken.
Een vereiste daarbij was wel dat deze symmetrisch en dus zowel links als rechts te gebruiken moet zijn.

Op een stuk (ruwe) balk van 7 x 15 cm heb ik de bulb afgetekend en vervolgens met hamer, beitel, boor en nog wat andere gereedschappen het model uitgehold.

Tussentijds controleren op diepte en symmetrie.

Er begint model in te komen .

Hoe diep de bolling precies moet worden staat weinig over op de tekening en is dus iets wat je zelf in moet zien te vullen.
Om het niet helemaal aan de natte vinger over te laten, heb ik het volume van het te gieten lood uitgerekend en deze inhoud met (straat)zand afgemeten.
Vervolgens om de gietmal schoon en vooral ook droog te houden, een stukje huishoudfolie in de mal en daarna het afgemeten zand er in gedaan.
Nadat ik dit een aantal keren (met tussentijdse aanpassingen) gedaan had en de (afgestreken) inhoud er netjes in paste, wist ik dat de mal groot en diep genoeg was.
Het foutje wat ik toen maakte en pas later achter kwam , was dat ik op dat moment onvoldoende rekening had gehouden met het nog bijkomende gewicht van de kielplaat .
Een deel van mijn onderschatting moest ik dus later weer van mijn gietstukken halen.
Om dat laatste op een nette en correcte wijze te doen, heeft me dat toch nog best wat extra tijd gekost .

Een oud en niet meer in gebruik zijnde pannetje was er in huis niet meer te vinden, maar een kort bezoekje aan de kringloopwinkel bracht, voor twee euro zoveel, de oplossing en had ik iets waar ik naar hartenlust mee kon kliederen.
Een gasbrander of iets van die aard had ik ook niet, maar nog wel een oud elektrisch kookplaatje, waarbij het wel de vraag was of deze het lood met een smelttemperatuur van zo'n 330 graden vloeibaar genoeg zou krijgen .
Zou dit niet lukken, moet ik toch ergens achter een gasbrander aan .
Na een voorzichtig proefje, waarbij ik de oude, ooit eens gekregen, loodslab al aan kleinere stukjes had geknipt, lukte dit tegen mijn eigen verwachtingen in, toch vrij aardig en kon ik definitief op deze manier gaan (lood)gieten.
Alles uiteraard met de nodige voorzorgsmaatregelen en voorzichtigheid .

De Workmate met gietmal goed stevig, stabiel en vooral ook waterpas weggezet.
Goede handschoenen, veiligheidsbril en branddeken, van dat laatste weet ik niet goed wanneer ik die zou kunnen gebruiken, maar hij hing in de garage en heb hem er toch maar even bij gepakt .

Klaar voor het begin.

Of het (corona)mondkapje echt hielp weet ik niet , maar ik ben tijdens het opwarmen of afkoelen steeds zo ver mogelijk uit de buurt gebleven en heb op een afstandje, rekening houdend met de windrichting, de boel in de gaten gehouden.
Alleen tijdens het gieten of bijvullen van wat loodsnippers bij het opwarmen, ben ik zo kortstondig mogelijk in de buurt van de pan of het gietstuk geweest.
Hiermee denk ik te mogen stellen dat ik mijn werk zo veilig en verantwoord mogelijk uitgevoerd heb .

Het eerste gietstuk is klaar en valt me alles mee .
Ook het verbranden of na-smeulen van de houten gietmal is zo goed als verwaarloosbaar en zouden er best nog een redelijk aantal gietstukken mee te maken zijn.
Toch hoop ik dit voorlopig weer even niet te hoeven doen .

Even wegen ........... en ja, dat is iets te zwaar en moet er met een oude rasp nog wat afgehaald worden.

Na afkoelen worden de gietstukken met behulp van twee M6 bouten op de kielplaat gemonteerd.
De bout- en moerkoppen verzinkt in de bulb en vervolgens netjes dicht geplamuurd.
Daarna - om het lood goed af te sluiten - nog een paar lagen epoxy en de zwarte onderwaterschip verf er overheen .

Schoon aan de haak weegt de kiel nu de gewenste 6,5 kg.

Het was een klus van letterlijk en figuurlijk de laatste loodjes, waar ik best behoorlijk tegenop gezien heb, maar eenmaal klaar en goed gelukt, geeft dat net als alle voorgaande werkjes weer een tevreden gevoel .

Hier nog met een ongeschilderde kiel, maar zo gaat het er ongeveer uitzien .

Soms moet je er even rust van nemen en je werk van een afstandje bekijken

.
Maar het einde van de bouw en de

maidentrip komen in zicht

.

Hier en daar moeten er nog wat laatste puntjes op de i gezet worden en zie ik soms ook weer dingen die misschien toch nog net even iets ander kunnen of moeten.
De voor mij geschikte en nabij gelegen vaarwateren hebben op dit moment vrijwel allemaal last van overdadig plantengroei of blauwalgen en mede daardoor krijg ik voor de laatste aanpassingen nog wat respijt.

Maar de waterkant lonkt en zodra het kan , gaat het toch gebeuren en krijgt zij na zo'n twee jaar bouwen, toch eindelijk water onder de kiel .


Tot zover weer even.

Groet, Bert

 

[FreekS]

Keurig gedaan en een mooie handleiding voor anderen!

 

[Aeroplaniga]

Mooi werk Bert. Je vraagt je af of het mondkapje nodig is. Ik begrijp je voorzorg. In de volgende youtube video's wordt een kiel van 8 ton gegoten. De deskundige geeft uitleg over de risico's van gesmolten lood. Video 1, Video 2, Video 3. Prachtig beeldmateriaal van de restauratie van een schoener.

 

[Bert V]

Mooi werk Bert.

Dank je Aeroplaniga .

Je vraagt je af of het mondkapje nodig is. Ik begrijp je voorzorg.

Dat een goede bescherming bij het werken met producten als lood nodig is, is algemeen bekend.
Tijdens de werkvoorbereiding heb ik ter info ook sites als bijvoorbeeld deze van 3M bezocht en ja ...... dan zou - om echt helemaal op safe te spelen - een masker met P filter toch wel een veel betere keuze dan het (corona)mondkapje geweest zijn.
Ook daar had ik over nagedacht, maar zoals in het verslag vermeld, ik denk dat het met mijn handelswijze en situatie ook gewoon moest kunnen.

Video 1, Video 2, Video 3. Prachtig beeldmateriaal van de restauratie van een schoener.

Ja, ik kende deze en nog een aantal andere video's over de betreffende Sampson Boat restauratie.
Heel ambachtelijk en leuk materiaal om naar te kijken!


Groet, Bert

 

[Bert V]

Vervolg bouwverslag.

Het is inmiddels al weer ruim een jaar geleden dat ik voor het laatst hier iets over het verslag of de vooruitgang van de Gaffelschoener geschreven heb.
In principe was hij / zij ook eigenlijk zo goed als klaar, maar wanneer is klaar ook echt klaar ?

Vandaag met al die voorspelde - en ook gekregen - regen, een mooie gelegenheid om alles nog eens een keertje na te lopen en te kijken of er misschien nog iets aan het verslag toe te voegen is.

Na de laatste bouwupdate was het een kwestie van wachten op een geschikt moment voor de maidentrip.
Door omstandigheden als zijnde de ten tijde heersende blauwalg, hinderlijke waterplanten, zwanen die mijn favoriete vaarplekje als hun territorium beschouwen (en dat als zodanig ook bewaken ) en zo nog een aantal andere bijkomende zaken als herfst, winter, enz. is de maidentrip op een gegeven moment een beetje op de lange baan geraakt.

Maar van uitstel is gelukkig geen afstel gekomen, dat kon ook niet met deze boot en ergens in het afgelopen voorjaar is de Gaffelschoener - na tussentijds wel wat uitstapjes naar modelbouwbeurzen / evenementen gemaakt te hebben - toch weer van zijn veilige rust- en opbergplaatsje op zolder gekomen, waarna de maidentrip naar grote tevredenheid heeft plaats gevonden.
Het varen met de Gaffelschoener ging zoals verwacht, weinig of geen punten die eventueel nog gewijzigd of veranderd moesten worden, heel fijn varend met een goed en strak roergedrag .
Gewoon een geweldig schip en ontwerp om vooral leuk en lekker mee bezig te zijn .
(helaas geen echt filmpje maar wel een samengestelde fotofilmpje wat ik er van gemaakt heb).
Maidentrip The Sailing Streams - YouTube

Daarna – hoewel de Gaffelschoener wel volop kriebelde - bij club- of vaaractiviteiten veelal voor het gemak van beperktere diepgang e.d. , toch het meeste weer met mijn wat minder diep stekende boten gevaren .
Maar buiten dat, zijn we afgelopen voorjaar en zomer ook weer met enige regelmaat met ons bescheiden vakantie- reisverblijfje aan route geweest en waardoor opnieuw weinig tijd voor de modelbouw.

Het enige wat eigenlijk nog altijd een keer voor de Gaffelschoener gemaakt moest worden was de tender ofwel de bijboot die een plaatsje aan dek (of soms als sleepje achter de boot) moest krijgen.
Dat bouwen hiervan heb ik zo tussentijds met kleine stapjes gedaan.

Ik heb verschillende modellen van Tenders bekeken, maar besloot uiteindelijk dat een verkleind copy van de Gaffelschoenerromp mij het meeste aansprak en heb dus deze versie met wat kleine aanpassingen gemaakt.
Omdat ik niet wist hoe groot deze exact moest worden ben ik begonnen met de een paar afdrukjes op een A4tje te maken. De verschillen daarin waren klein, maar het moest wel precies bij elkaar passen en dan zijn een paar afdrukproefjes als deze best handig om e.e.a. beter te visualiseren.
Bij het bouwen heb ik behalve de romp- en spantentekeningen ook de bouwvolgorde en wijze daarvan in copy gehanteerd. Dus echt veel nieuws is daar niet aan toe te voegen.

Tijdens deze werkzaamheden monsterde er tussendoor overigens ook nog een kandidaat schipper voor de Gaffelschoener aan, ik heb hem aangenomen maar daar later meer over .

Foto’s zeggen wederom mee dan een hoop .

Een paar te vergelijken A4 afdrukjes om de grootte wat beter te visualiseren.

Het plaatmateriaal van 1,25 mm dik had ik nog liggen en was prima voor deze tender te gebruiken.

Zelfde bouwwijze als bij de gaffelschoener zelf.
Hier de tijdelijke afstand- en uitlijnhouder tussen spant 2 en 3 en die dus later als het rompje compleet of ver genoeg is weer verwijderd worden.

E.e.a. begint al weer herkenbaar te worden.

Tussendoor even controleren of alles bij de gedachtegangen klopt.

Met de wetenschap dat de tender een minder diep lopende en dus plattere onderkant dan de Schoener moest krijgen, deze eerst voor het gemak gewoon volgens tekening gebouwd en daarna een deel van het bodemvlak weer weggehaald.

Aftekenen van het weg te halen bodemvlak. Dit heb ik volgens bovenstaande foto, waarbij de tender min of meer zwevend opgesteld of eigenlijk meer opgehangen is, vrij eenvoudig kunnen doen.
Deze methode werkte ook heel mooi voor het afteken van de waterlijn, maar waar ik overigens later toch weer van afgezien ben.
Reden voor het bij nader inzien niet toepassen van de waterlijn is dat ik niet zeker wist of deze wel bij de werkelijke waterlijn zou overeen komen en het voor het oog misschien ook wel wat rustiger zonder zou kunnen zijn om deze weg te laten .

Eigenlijk had ik vooraf gedacht het rompje mooi onder mijn freesbankje te kunnen aftoppen, maar kreeg hem daar niet goed en stevig genoeg opgespannen.
Daarom maar voorzichtig naar een andere - iets minder fraaie - methode gegrepen en het voorzichtig met een Dremel (Proxxon)zaagje ingezaagd.
Eigenlijk ging dat ook best prima en daarna met de hand de boel verder glad en strak afgewerkt.

Nog even een nieuw bodemvlak erin en ik denk dat hij zo weer moet kunnen .

Om weer wat ruimte terug in de boot te krijgen haal ik spantje 3 en het eerder genoemde uitlijn stukje er weer uit.
Niet dat er heel veel krachten op het rompje komen, maar om het verdwenen spantje te compenseren heb ik de 2 zitbankjes aan de onderzijde ingefreesd waardoor ze mooi strak over spanten 2 en 4 vallen en zo samen met de daarin meegenomen rompvorm, de romp weer een beetje extra stijfheid terug geven.
Ook de 2 aangebrachte bunnen voor- en achterin dragen hier aan bij en maken zo het bootje mooi compleet.

De peddels nog even zonder de roeidollen.

Na het schuren en grondverven tijd voor de aflak.
Hierbij ook weer dezelfde lak als op de Schoener zelf gebruikt.

Net als bij de schoener zelf, de potdeksels pas na het schilderen van de romp aangebracht.
De reden? Ik vindt dit mooier, makkelijker en strakker af te werken .

Even een extra achterkantje voor het vóór buigen / vormen van de spiegel-potdeksels gemaakt.
Dit buigen lukte me niet anders dan behalve voor te weken, deze ook voorzichtig een aantal keren een heel klein beetje in te zagen.
Het is allemaal zo klein en fijn dat je van de zaagsnede na het schuren en lakken gelukkig niets meer ziet.

Een paar stutbokjes met rvs ogen om het tendertje straks netjes aan dek te kunnen sjorren.

Met de naam en thuishaven in 2 mm hoge letters op romp is het tendertje nu zo goed als klaar .

Tot zover weer even.

Groet, Bert

 

[ISOLA2]

Niets zichtbaar, vergeet Google, gewoon via Upload bestand , rechts onder je venster

 

[freekt]

Even het youtube 'filmpje' bekeken, ziet er goed uit!

Freek

 

[Bert V]

Niets zichtbaar, vergeet Google, gewoon via Upload bestand , rechts onder je venster

Foto's zijn inmiddels als het goed is hersteld en ja dit is - in elk geval bij mij - een met regelmaat terugkerend probleem met Google en wordt het misschien toch inderdaad eens tijd om in het vervolg naar een ander of gewoon via het Forum de foto's te gaan plaatsen.

 

[Bert V]

Even het youtube 'filmpje' bekeken, ziet er goed uit!

Freek

Dank je Freek .

 

[Peter58]

Top bert, ziet er prima uit

 

[Bert V]

Vervolg bouwverslag:


De schipper komt aan boord .

Allereerst is dit volgende onderwerp natuurlijk geheel voor de fun gemaakt!
Voor mij was het een leuk of grappig dingetje om eens een keertje te proberen, mee bezig te zijn en zeker niet zo zeer om straks serieus en bij harde wind mee te gaan zeilen.
Ik verwacht dan ook dat dit vooral op een zonnige dag met niet al teveel wind, een jaarmarkt, een havenfeest, of misschien eens tijdens een beurs getoond zal gaan worden.

De schoener zelf is zoals bekend al lang af, maar soms blijf je nog wat na-prutsen en daarom bij deze nog een stukje over de onlangs aangemonsterde schipper.

Degene die een beetje bekend zijn met Gary Webb, zijn bedrijfje Bearospace en tal van zijn YouTube filmpjes weten dat hij een zwak voor beren heeft.
Natuurlijk is dat voor de lol en zie je zo nu en dan ook ergens wel eens een beer bij hem opduiken.
Soms vliegend in een van zijn vliegmodellen, dan weer werkend in een werkplaatsje of gewoon varend op een van de door hem ontworpen scheepsmodellen.

Ook op zijn Gaffelschoener Irene – het ontwerp waar ik mijn Gaffelschoener naar afgebouwd heb – zette hij op enig moment een beer aan het roer en maakte daar een paar aardige YT filmpjes mee.

Ergens vond ik het wel grappig en dacht; mocht ik ooit eens bij toeval iets geschikts tegen het lijf lopen wil ik dat voor fun ook nog wel eens maken .

Het moest er gewoon een keertje van komen .
Afgelopen zomer tijdens de modelbouwbeurs in Rosmalen zag ik ergens in een stand tussen de rommeltjes verscholen een Paddington beertje liggen, ik bekeek hem, voor het prijskaartje hoefde ik het niet te laten en besloot hem mee te nemen.
Thuis gekomen heb ik hem gelijk op de gaffelschoener gepast en gekeken wat eventueel nog de verdere mogelijkheden met hem zouden kunnen zijn.

Het minimale wat hij zou moeten kunnen was zijn hoofd draaien en liefst ook nog zijn beide armen bewegen. Dit alles uiteraard wel via de rc.
Met een beetje passen en meten was er in het berenlijf net voldoende ruimte om daar zowel voor het hoofd als voor beide armen 3 mini servo’s in kwijt te kunnen.
Een paar kleine 60 graden servo’s had ik nog wel liggen, maar zeker voor de beweging van het hoofd vond ik dat aan de minimale kant en zocht bij de Chinees naar servo’s met een wat grotere uitslag.
Een 270 graden servo zou ideaal zijn, hiermee zou Paddington nog een beetje over zijn schouder achterom kunnen kijken, dat leek me wel grappig en heb die besteld.
De vervolgens geleverde servo haalde 270 bij lange na niet en kwam amper aan de 180 graden, dus deze gereclameerd .
Opnieuw en weer bij een andere toeleverancier of van een iets ander merk besteld.
Tot een paar keer toe hetzelfde verhaal van de niet gewenste uitslag te halen en dus weer opnieuw reclameren .
Heel vreemd ……., maar uiteindelijk viel het kwartje , de aangeboden servo’s – vermoedelijk allemaal ergens uit dezelfde fabriek - waren wel 270 graden, maar hadden daar een bredere pulsbreedte voor nodig dan de meeste standaard zender/ontvangers die ik of wij(?) gebruiken.
De benodigde pulsbreedte om aan een 270 graden uitslag te komen bedraagt hier 500 – 2500.
Dit terwijl, als ik het goed begrijp of zeg, mijn / onze(?) zenders over het algemeen uitgevoerd zijn met een pulsbr. van 800 – 2200.
Deze 270 graden (en nog wat andere verkrijgbare uitslagen) servo’s, werkend met een pulsbr. van 500 – 2500 worden naar ik later begrijp, veelal in de robotmodelbouw gebruikt.

Eenmaal ontdekt en bekend met dit manco heb ik gezien dat er voldoende tekst, uitleg en mogelijke aanpassingen hier op het MBF voor dit onderwerp te vinden zijn.
Ik ben daar nog even ingedoken , maar hoe het ook is; Uiteindelijk vindt ik het prima zo en heb ik Mr. Paddington gemodificeerd met wat ik had en hoe dat werkte .
Tot zover de perikelen over het vinden van een juiste servo.

Hoewel ik aanvankelijk beide armen beweegbaar wilde maken en daar ook de ruimte voor had, heb ik later weer besloten de rechterarm niet rc te maken en deze servo weg te laten.
Er moest ook nog gestuurd kunnen worden en dan is het eenvoudiger om de rechterarm, min of meer lam, aan het roer – die al van een eigen servo voorzien was - te bevestigen.
Met de linker arm kan hij in elk geval zijn hand opsteken en als je hem een goede grap verteld, kan hij zelfs op zijn knieën slaan .

Eenmaal alles werkend bedacht ik dat als hij nog iets simpels kan zeggen of mompelen, dit ook wel grappig zou kunnen zijn en bestelde bij A voor minder dan 10 € een (beperkt) programmeerbare voicemodule.
Op deze module – eigenlijk bedoeld voor een wenskaart o.i.d. en niet te zwaar van gewicht - kan je zelf via de pc ongeveer 8mb aan MP3 geluidsbestanden plakken / wegschrijven en werkt na een paar kleine aanpassingen prima. Daarbij kon ik dat ook nog mooi onder zijn kleding kwijt.
Eén van die aanpassingen was het van handmatige (druktoets) naar rc bediening gaan.
Hiervoor gebruikte ik aanvankelijk uit mijn rommelbak een simpele ooit bij Conrad gekochte schakelprintje.
Met die print had ik in het verleden dan ook al eens het nodige gedaan, geëxperimenteerd en gerommeld, werkte nog steeds, maar reageerde zo nu en dan ook onbedoeld op andere verstorende factoren .
Daarom bij A een nieuwe en nog wat compactere rc schakelprint besteld, een die wel storingvrij functioneert.


Tot slot: Om snel te kunnen wisselen en vooral ook niet in het originele achterdek / stuurstand te hoeven boren en dat misschien te verprutsen, heb ik voor Paddington weer een nieuw dekje met zitje en zelfs (uit een of andere ooit gekregen sleutelhangertje) een kompasje gemaakt.


Nogmaals; Dit hele berengedoe is puur voor de fun en gemaakt om zomaar eens een keertje met zoiets als dit bezig te zijn.

Genoeg , nu nog even een paar toelichtende foto’s en een samenvattend filmpje waarbij je ook het geluid kan horen.
Mr Paddington aan boord van The Sailing Streams - YouTube
Het geluid wat je overigens hoort is het eerste wat ik voldoende acceptabel voor dit experiment vond en is nog met de oude schakelprint.
Er moet nog wel wat meer aan geschaafd worden en wellicht dat ik later ook nog eens met wat andere geluiden verder ga prutsen.

Mr. Paddington voor de eerste keer aan boord van "The Sailing Streams" .

Klaar om onder het mes te gaan .

Constructie van de nekwervel.

De servo-arm heel simpel en doeltreffend verlengd met daar later nog een stukje krimpkous overheen.

Operatie geslaagd en van de wonden is al bijna niets meer te zien .

Jas aan en even kijken hoe dat zit.

Twee achterdek plateau's, één voor Mr. Paddington en de andere voor als hij een dagje vrij heeft.

Links de oude Conrad-print en rechts de nieuwe compactere Ali schakelprint

Een en ander past nog mooi onder zijn jasje.

Kiel nog even terug eronder en dan , klaar om naar de waterkant te gaan.

Tot zover weer even.

Groet, Bert