Verslag Asselbergs Cup 2016
Of: Hoe een vintage model won bij E36 ...
Wout Moerman, NLC
Op zaterdag 28 mei, op de Rozendaalse Hei bij Arnhem is de Asselbergs Cup 2016 gehouden. En onder het motto " de winnaar schrijft de geschiedenis" schrijf ik deze keer het verslag. De E36-klasse is relatief nieuw dus daarom nog even de simpele regels: het model mag maximaal 90 cm (36") spanwijdte hebben, moet minimaal 120 gram vlieggewicht hebben en worden aangedreven met een electromotor op een 2s LiPo-batterij. Deze regels geven veel mogelijkheden voor ontwerpers, maar de modellen die de laatste maanden in Nederland werden gebouwd waren verassend gelijkvormig. Bij mijn weten bouwde iedereen een Pearl en ik was hier zelf ook aan begonnen. Maar na de bouw van het stabilo merkte ik dat dit niet mijn soort van modelbouw is. Te recht, te spartaans. Maar ik bedacht me dat ik thuis nog een vintage model had liggen, een Shrimpo S-4, een ontwerp uit 1939 van Malcolm Abzug. En laat die nou net een spanwijdte van 36 inch hebben! Dit model was voorzien van een Indian Mills .75 diesel, die nooit echt lekker heeft gelopen en het model had daarom nog nooit echt gevlogen. Maar dit was de ideale gelegenheid om dit model in de lucht te krijgen. Dus: diesel eruit, electro erin. Als timer gebruikte ik de E36-timer die door een NLC-clublid is ontworpen en gebouwd (
https://github.com/PeterWithers/E36Timer). Verder nog wat aanpassingen, de originele wielen wogen bijvoorbeeld samen 50 gram en ik heb balsa wielen gedraaid die samen 12 gram wogen. Toch kwam het model op een vlieggewicht van ruim 280 gram en was daarmee ongeveer 2x zwaarder dan de concurrentie. Maar in mijn ogen ook minstens 2x zo mooi...
En toen, op naar de wedstrijd! Doordat ik 's ochtends nog het model moest afbouwen kwam ik pas begin van de middag op het veld aan. De zes andere E36 vliegers waren al druk bezig geweest met het trimmen van hun model en ik leek dus een flinke achterstand te hebben. Nadat Peter Withers had uitgelegd hoe de timer kon worden geprogrammeerd de eerste testvlucht. Heel veilig met 2 seconde motorloop en 5 seconde D/T-tijd. Voor zover dit te zien is met zo'n korte tijd zag dit er niet slecht uit. Nog een paar aanpassingen en tijd voor de volgende stap. De andere vliegers gingen verder met korte motorloop om de stijgvlucht goed te krijgen, inmiddels waren hierbij al 2 modellen gesneuveld. Mijn oude bak heeft waarschijnlijk wat goedaardigere eigenschappen dan die moderne raspaardjes. Die kunnen niet alleen veel harder omhoog, maar ook veel harder omlaag.... Om die reden gingen de modellen om mij heen steeds kort omhoog, gevolgd door onmiddellijke D/T en weer als een parachute omlaag. Ik besloot het erop te wagen en zette mijn timer op 15 seconde motorloop en 120 seconde D/T. Het model begon in een rustige klim maar ging steeds steiler. Uiteindelijk hing hij aan zijn prop en klom langzaam hoger. Spectaculair om te zien, maar slecht voor een overgang naar de zweefvlucht. Want als de motor stopt, dan staat het model stil met de neus recht omhoog en stort het heel wat meters omlaag voordat het hersteld is. Maar met wat extra domping verbeterde dit wat. Helaas kon ik maar beperkt domping toepassen dus verder moest ik het er maar op wagen. Dus een tijdwaarnemer gevraagd en 3 wedstrijdvluchten gemaakt, respectievelijk van 48, 44 en 80 seconde! Wel niet de drie maxen van 120 seconde die een E36 'makkelijk' zou moeten kunnen doen met 15 seconde motorloop, maar wel de langste vlucht van de dag. Nu is de regel dat ook nog met een motorloop van 10 seconde en vervolgens 5 seconde moet worden gevlogen, dus: timer ingesteld op 10 seconde motorloop en een vlucht van 30 seconde gemaakt. Door het opkomende onweer is besloten om de wedstrijd af te breken waardoor het nooit van de 5 seconde vlucht is gekomen. Maar de totale vluchtduur was ruim voldoende om op de eerste plaats te komen! Hoe was het inmiddels de anderen vergaan? Een aantal vliegers hebben de pech gehad dat het model met lopende motor de grond in ging. En dat kan helaas niet straffeloos gebeuren. Aan het eind van de dag waren er nog 4 modellen over en drie van deze modellen zijn gebruikt om wedstrijdvluchten mee te maken. Daarmee zijn ook meteen de drie prijzen verdeeld die 's avonds bij de barbecue werden uitgereikt.
Ik moet wel eerlijk zeggen dat alle andere vliegers de kans hadden gehad om mij te verslaan, als ze niet enkel bezig waren geweest met de stijgvlucht en korte D/T. En de tijden die Jurgen, Gerard en Rina hebben neergezet waren met een veel kortere motorloop dan dat ik heb gebruikt. De vlucht van 54 seconde van Jurgen was bijvoorbeeld bereikt met 2 seconde motorloop, Bedenk maar wat voor vlucht dat oplevert met 15 seconde motorloop! De dag na de wedstrijd liet Jurgen zien hoe een inmiddels goed afgesteld model enorm kan klimmen en goed kan zweven. Ik reken er dan ook op dat bij de volgende E36-wedstrijd de door mij behaalde tijden volkomen worden weggevaagd!
Conclusies: - E36 is een leuke klasse waar ongeveer iedereen aan mee kan doen. - Als er een wedstrijd is kun je deze winnen door een gokje te wagen en gewoon slecht afgesteld te gaan vliegen in plaats van enkel trimvluchten te maken. - In Nederland kan prima met vintage modellen aan wedstrijden worden meegedaan als ze aan de E36 regels voldoen! Denk bijvoorbeeld aan de populaire Tomboy uit 1950, die met zijn 36" spanwijdte er voor lijkt te zijn ontworpen.
Uitslag
1 Wout Moerman: 48, 44, 80, 30
2 Jurgen Maassen: 54, 8
3 Gerard Willemsen: 42
4 Rina Pijnappels: 34
5 Mark Rossen: -
5 Javier Gutiérrez: -
5 Peter Withers: -
De Pearl E-36's van de NLC-leden (foto: Elena Alberti)
