Soms deed je domme dingen.

Bertus

Bertus

Vriend van modelbouwforum.nl
Forum veteraan
Ze zeggen vaak dat verstand komt met de jaren.

Onderstaand filmpje kwam ik op mijn computer tegen.
Toen vond ik het knap om met een vliegend vleugeltje van 1.5 spanwijdte zo hoog te vliegen in een gebied waar dat niet mocht.
Nu zou ik er boos om worden.
Hebben jullie ook van die momenten?
 
Laatst bewerkt:
Nee met mijn oogjes gevolgd, in een blauw gat in de bewolking omhoog gecirkeld.;)
 
In het blauwe zie je hem toch slecht, ik ben op 600 meter geweest met een lota van EZ. Was niet zo groot maar moest wel onder de witte wolk blijven anders verdween hij uit zicht.
 
Ik denk ruim een kilometer.
Ik vloog toen met andere kisten veel met een hoogtemeter dus kon dat redelijk inschatten.
Op een gegeven moment moest je niet meer met je ogen knipperen want dan was je hem kwijt.
Het was ook maar een vliegend vleugeltje dus weinig zicht oppervlak.
 
Bertus zei:
Ze zeggen vaak dat verstand komt met de jaren.

Onderstaand filmpje kwam ik op mijn computer tegen.
Toen vond ik het knap om met een vliegend vleugeltje van 1.5 spanwijdte zo hoog te vliegen in een gebied waar dat niet mocht.
Nu zou ik er boos om worden.
Hebben jullie ook van die momenten?
Klik om te vergroten...
Dit soort dingen heb ik m,e altijd al kwaad over gemaakt, omdat het risico's zijn die je niet kunt beheersen.
En ik wéét dat ik ook genoeg stupide dingen gedaan heb...
 
Ik ben het met je eens al heb/had ik wel altijd een soort zesde zintuig tuig waar ik alles mee hoorde wat er om me heen gebeurde.
En dit modelletje kon je recht naar beneden duiken zodat je erg snel weer op laag niveau was.
Nu zal ik het niet meer doen.
 
"Stomme dingen" Wie van ons heeft ze niet gedaan?
Maar ja, met de huidige puriteinse opvatting over taal, moet je tegenwoordig spreken over 'leermomenten'. :frustie:

Mijn eerste scheepsmodel... De Duitse mijnenveger 'Schutze' van Robbe.

schutze 1.jpg


(Foto is niet van mijn model! Dat zag er wat minder netjes uit...)

Half-afgebouwd stond ze in de etalage van de hobby/huishoud/gereedschapszaak Van der Stad te Nijmegen.
Iemand had een poging tot bouwen gedaan en was halverwege gestopt.
Ik kon het ding nét betalen van mijn (karige) salaris en heb het schip afgebouwd. Nou ja... op mijn manier dan. Het zag er niet uit, maar goed, dat is met de meeste 'eerste modellen' zo.
Enfin, na een aantal maanden sparen m'n eerste RC-setje gekocht. Inclusief 3 'gratis' servo's. Toen nog sparen voor een 'regelaar', wat uiteindelijk zo'n ding werd met een grote draadspiraal waar een metalen 'voeler' overheen gleed. En die meer warmte produceerde dan de gemiddelde CV van een bedrijfspand.
Hoe dan ook: varen met die handel! En ik woonde op 50 m afstand van het Maas-Waalkanaal, dus de keuze van het vaarwater was simpel. (Vlak naast 'Kinderboerderij 't Boerke', en die bestaat, 50 jaar na dato, nog steeds!)
Dat ging een aantal keren best wel goed, vond ik zelf.

Totdat... ik thuis kwam uit m'n werk en voor het eten nog even 'een stukkie wilde varen'.
Dus: rap-rap de boot gepakt, zender, accu's en naar het kanaal. Accu's er in, zender aan, boot aan, en varen!
Totdat... na vijf minuten de boot geen sjoege meer gaf. Lag dood in het water. Niets deed het meer. De zenderaccu stond nog op 90%, dat kon het niet zijn... Hoe dan ook, langzaam maar zeker verwijderde mijn varende trots zich steeds verder van me weg.
Een blik richting Malden liet een leeg kanaal zien. Een blik richting de sluis van Weurt ook, totdat er om de bocht de boeg van een redelijk fors binnenvaartschip zichtbaar werd. En die voer best snel.

Ik had de keuze:
1) Zo'n 800 gulden zich laten vermalen door de schroef van dat binnenvaartschip; (dat was een maandsalaris)
2) Kleren uit, duik nemen, 30 meter zwemmen, boot een zet richting kant geven en zelf ook als de bliksem naar de kant.
Ik koos optie 2. In februari.
Kortom: ik kroop nét weer op de kant toen het schip voor me langs voer. Via de megafoon zei de schipper/roerganger:
"Dat kun je beter in augustus doen, jochie..."
Ja, handige Harry... dát wist ik ondertussen ook wel; door de kou bijna een geslachtsverandering ondergaan.
Alles wat daar onder ooit uitstak, was naar binnen gekropen, leek het wel. (Tegenwoordig moet je daar grof voor betalen trouwens)
Toen druipend en wel naar huis, kreeg ik van m'n moeder nog een keer ongezouten op m'n lazer...

"Leermomenten":
1) Nooit meer in het Maas-Waal-kanaal varen.
2) Het is handiger om óók je ontvangeraccu op te laden en te controleren
3) Buitenwater in in Fabruari nog niet aangenaam om te zwemmen.
4) Ondanks dat mijn moeder hevig haar imago van 'nette dame' ten opzichte van 'de buurt' in stand probeerde te houden, bleek zij er een nogal uitgebreide vocabulaire aan scheldwoorden, krachttermen en verwensingen op na te houden.
 
ah ja leuke momenten. 1 van de "ergste" die ik kan herinneren, was enkele vrienden, electrozwever, oud symmetrisch "balans" (edit: pendel- ) stabilo van een kist.
van dat stabilo een klein nurflugeltje gemaakt. met plakband aan de electrozwever. heel eind omhoog gebracht, aanduiken looping enz
stabilo afgeworpen. vliegt. electrozwever geland. met de auto het stabilo volgen. viel tegen met de wind om bij te houden.
na een hele hoop kilometer (6 of 7) gestopt met spotten en volgen, te ver, te onduidelijk. was niet superhoog maar klein.

ander geval, had ik een motorvlieger (heb wel filmpje van gepost af en toe), kwam in een sterke thermiek bel. er was ook wel wat wind.
ik kon met dat ding verder geen kant op qua glijhoek, snelheidbereik (1 snelheid, niet aanduiken. glijhoek iets beter dan 45 graden, 1,5:1 zoiets).
hoopte dat de thermiek snel voorbij was. dat duurde en duurde. moest ook wel gas erop houden om niet af te drijven.
uiteindelijk naar schatting 900 meter hoogte bereikt, puntje aan de lucht. gelukkig wel heel stabiel en kon het puntje aan de lucht verplaatsen.
ik hoefde om het zo te zeggen, niet de romp te zien of de voorkant van de vlieger. alleen de vliegrichting was genoeg. uiteindelijk thermiek voorbij,
beetje opzij (denk ik,) uit de thermiek, motor uit hele tijd dalen met tegen ~ 4 m/s. best laag beneden winds, tegen de wind terug gevlogen,
heel geland vlakbij.
die keer had ik meerdere keren op kunnen geven en ik wist haast niet wat ik aan het doen was, en deed mijn best dat ding heel terug te krijgen.
het is gelukt!
de hoogte heb ik geschat, aan de hand van het formaat en hoe klein het puntje leek, versus, een schuur in de verte waarvan van de details zijn
te schatten, te "meten". ik kan zien hoe groot een A4 lijkt op die afstand. zo groot was de vlieger ongeveer en zo ver die schuur.

dat ging dus goed maar er ging ook weleens iets verkeerd. was ik op plaats A gestart, en wilde bij B landen. heen wandelen.
op een gegeven moment kwamen er boomkruinen in de lijn van zicht (bomen dichtbij). ik dacht, ok even snel voorbij de bomen stiefelen.
kist ligt mooi recht. kist niet weergezien. gezocht. vrille geprobeerd. niks weer gezien weg kist. ( 1 meter, balsa slow fly zwever)

het focussen van het zicht op het vliegtuig is ook belangrijk, en de "rust focus" van ogen, is dichterbij dan menig model. 100m of zoiets.
als je zo je kist een keer kwijt bent, helpt het, naar iets heel ver's te kijken, en heel snel terug naar de lucht het model zoeken.
dan blijft de focus mss op langere afstand staan, even. (in een knipper, opkijken, niet naar objecten dichtbij kijken)
 
Laatst bewerkt:
You must log in or register to reply here.
Back
Top