Marutaka (Royal) P51D Mustang

Na 38 jaar RC vliegen heb ik besloten een (semi) schaal model te gaan bouwen.
De keuze is gevallen op de Marutaka (Royal) .60 P51D Mustang. De Marutaka (Royal) kits zijn van vele tientallen jaren geleden en stonden bekend als goed vliegende modellen.
De reden dat ik voor dit model heb gekozen is het lage vlieggewicht, de eenvoudige en doordachte constructie en de mogelijkheid om er eenvoudige kunstvlucht mee te kunnen vliegen.

Het opgegeven gewicht volgens de tekening is 3600 – 4000 gram. Zelf wil ik zo dicht mogelijk bij 3600 gram blijven.
Voor de aandrijving zijn een aantal opties reeds gepasseerd. Een viertakt is mooi, er is een mooie en sterke YS FZ 115 Warbird Special beschikbaar. Echter, deze motor levert het maximale vermogen bij het gebruik van brandstof met 30% nitro en een open uitlaat. De 30% nitro brandstof is niet meer verkrijgbaar en met een open uitlaat ben je bij geen enkele modelvliegclub in NL meer welkom.
Ook andere viertakten vallen helaas af, met een “standaard” uitlaat is het geluid vaak toch net te hoog en moet er een extra nademper op. Nadempers zijn echter vrijwel nergens meer te verkrijgen. Zelf nadempers maken heb ik wel eens gedaan. Echter deze vallen dan weer buiten de motorkap. De viertakt viel hiermee als aandrijving af.

Sinds een aantal jaren vliegt bijna mijn gehele vloot elektrisch, dat bevalt zeer goed. Het model krijgt geen trillingen meer te verduren waardoor de servo’s en het model bijna niet meer slijten. Tevens wordt het model niet meer vies van de brandstof waardoor het veel minder slijt.
Uiteindelijk besloten dat de Mustang ook elektrisch wordt. De verdere voordelen zijn dat er een schaalpropellor gebruikt kan worden en dat de constructie van het model lichter kan doordat er geen trillingen van de motor zijn.

Een aantal doelstellingen waar het model aan moet voldoen :

1.) Model moet met alle weersomstandigheden kunnen vliegen. (Dus geen schaalmodel dat een paar keer per jaar een rondje vliegt)
2.) Geheel scratch build.
3.) Zo licht mogelijk. (Een licht model vliegt veel beter dan een zware versie)
Dit betekent geen massief balsa gebruiken maar ,daar waar mogelijk, een opgebouwde constructie.
4.) Motorvermogen minimaal 1500 watt. (Gelijk aan een 10cc 2 takt / 20 cc 4 takt)
5.) Afneembaar paneel aan de boven- / voorkant van de romp voor toegang tot de Lipo.
6.) Moet schaal en (eenvoudige) kunstvlucht kunnen vliegen (Looping, rol, rugvlucht, keerfiguur etc.) maar moet ook vlot kunnen vliegen. (Ik denk dat ik op schaal (rondjes) vliegen heel snel uitgekeken ben)
7.) Intrekbaar landingsgestel met wieldeuren.
8.) Cockpit kan open / dicht d.m.v. servo o.i.d.
9.) Afwerking : glasmat met epoxy of G4, daarna spuiten.
10.) (Semi) schaal afwerking. Panellines, motoruitlaten, boordkanonnen e.d. aanbrengen maar geen klinknagels o.i.d.. (Klinknagels / kleine friemels heb ik het geduld en belangstelling niet voor)

De tekening gedownload van The Outerzone en het pdf bestand opgestuurd naar een copy shop.
Binnen enkele dagen ontvang je dan de tekeningen netjes geprint.

De tekeningen bestudeerd.
“Standaard” servo’s met stangen door de gehele romp…… dat ga ik niet doen. Tegenwoordig zijn daar veel betere alternatieven voor die bovendien veel lichter zijn en veel minder speling geven.
Alle servo’s komen zo dicht mogelijk bij de stuurvlakken met korte stangetjes naar de roeren.

Van de week in een paar verloren uurtjes de ribben alvast uitgesneden met een mesje, de triplex versterking voor de retracts uitgezaagd met een standaard figuurzaag en de liggers uit een plankje balsa gesneden met een lattensnijder.

Zo is er al vlot een eerste vleugel ontstaan :





De tweede vleugel ligt ook al te drogen, bouwt wel heel snel weg.

Volgens de tekening hoeft er bij de hoofdligger geen webbing, dat ga ik wel doen. Er komt een behoorlijk sterke aandrijving op. Staat zo slordig als je een vleugel verliest tijdens de vlucht.

De pootjes voor het schaallandingsgestel zijn ook reeds besteld en onderweg. ScaleMod gefederte Fahrwerksbeine P51 2-Bein Kit 161 mm - scale Model (scale-modellbau-shop.de)
(Ik heb geen draaibank en bovendien is het nog maar de vraag of je voor dit bedrag zulke mooie pootjes kunt maken)

Binnenkort meer…..

Grt,

Arnoud.

 

Goed bezig, leuk!

Da's een kwestie van één keer even een paar uurtjes extra werk, en daar heb je dan voor de rest van je vliegende leven lol van.

In de lucht zie je het amper (hoewel . . . zie de foto's van Ramses' Chipmunk), maar een model staat 99,9% van de tijd op de grond.

En dan zie je het wel!

Succes!


jan.

 

Ga ik ook volgen, heb een zwak voor Royal/ Marutaka, weet niet waarom.

Freek

 

.
Heel gaaf scratchbuild project Arnoud!!
Geen laserwerk, maar handwerk, mooi om te zien
Net als Freek heb ik ook een zwak voor MK/Royal/Marutaka kits.
Veel bouwplezier, ik blijf het volgen.

Groeten, Ramses
.

 

Dan heb ik nog een mooie bouwdoos voor je, de Cessna Skymaster, met trek/duw motor

 

Ik heb er 3 liggen van marutaka om te bouwen: de beechcraft staggerwing, de cessna 172 en de beechcraft Baron. Kan dus even vooruit . Maar bedankt voor het aanbod iig!
Freek

 

Oh! Mooi! Gaat' ik volgen! Wordt vast een beauty!
Gr Bas

 

Leuk project! ga ik volgen

Bart

 

De pootjes voor de retracts zijn enige tijd terug reeds binnen gekomen.
Ik bleek een foutje te hebben gemaakt bij de inbouw van de retract bevestiging.
De retracts zaten aan het oppervlak van de vleugel, conform de tekening en al mijn andere modellen.
Alleen....bij dit model wijzen de wielen naar boven in de wielkast. (Op de tekening zijn er geen wieldeuren en steken de wielen dus iets uit de vleugel)
Om de wielen geheel in de vleugel te krijgen en de wieldeuren te kunnen sluiten moesten de retracts dus "dieper"in de vleugel.
Even hakken / breken en opnieuw inbouwen.
Daarna de webbing aangebracht.

De vleugels zitten nog niet tegen elkaar verlijmd.
Eerst indekken (Balsa bestellen), daarna tegen elkaar lijmen.






Voor de totale bouw heb ik een jaar gereserveerd.
Vliegen staat op de eerste plaats, modellen om mee te vliegen heb ik meer dan genoeg.
Het bouwen is omdat het leuk is in de verloren uurtjes.

Grt,

Arnoud.

 

Mooi bouwwerk!

Als je nog wat inspiratie wilt opdoen voor wat betreft de afwerking is onderstaand draadje op RcGroups leuk om te bekijken. De bouwer van deze mustang heeft een mooi resultaat met folie weten te verkrijgen.
Groot voordeel is het gewicht van deze afwerking is dat het erg licht is t.o.v. glassen.

Mvg,

Bart

Linkje naar draadje : https://www.rcgroups.com/forums/showthread.php?4119609-P-51D-Mustang

 

Bedankt voor de link Bart !
Die ziet er inderdaad heel erg goed uit.

Grt,

Arnoud.

 

Fraai hoor, overtuigend zelfs, maar het geeft dan verder ook geen treksterkte of verband.
Folie om een vleugel, of zijde en spanlak. Dat dunne integrale huidje doet wonderen.
Maar of het met electro nu zo op z'n falie krijgt? En een toch al stevig gebouwd airframe?

Met staalwol heb je Oracover in een handomdraai mat...
maar HobbyIn waarschuwde dat de inschuring de sterkte van de folie kan compromitteren.
Zorgen bij zoiets maak ik niet snel.
Matte Olive Drab Ora oogt beter dan een hoogglanzende...

Chinafolie heeft ook van dit soort metallische folies. Heb hier een klein stukkie van liggen.
Om eens te testen.

TF MonoKote... is dat nog verkrijgbaar? Laat staan in de EU?...
voordat ik weer het web op duik...
Gr Bas

 

Constructief gezien heeft de Mustang geen extra sterkte van de (folie) huid nodig. Het airframe is sterk genoeg.
Hoewel folie een mooie en snel resultaat geeft kies ik bij dit model toch voor glassen en spuiten. Het is duurzamer en goed uitgevoerd hoeft dat zeker niet zwaarder te zijn dan folie.

Folie heeft een aantal nadelen : het verouderd, na 15-20 jaar moet je het vervangen omdat het delamineerd. (Ook Oracover)
Zomers in een warme auto gaat het altijd iets uitzetten en ontstaan er rimpels. Dit is weliswaar makkelijk te verhelpen, maar staat niet zo fraai op een schaalmodel.
In de loop der jaren laten hoekjes e.d. altijd los, ook dat is makkelijk op te lossen, maar glassen en spuitverf heeft dit niet.

Ja, ik vlieg inderdaad heel lang en veel met mijn modellen. Ik heb een aantal modellen van meer dan 20 jaar oud die reeds vele honderden vluchten hebben gemaakt.

Grt,

Arnoud.

 

Dat framewerk oogt zeer robuust.
Blijft het de kunst het gewicht in de smiezen te houden.
Stappen van het glassen en spuiten wilde ik ook ondernemen... Methanol vast...
Minimaal voor de romp. In Oracover tref ik net niet de goede kleuren eigenlijk.
'Bouwhokspionage' bij #Ramses blijft dus ernstig belangrijk.
Gr Bas

 

Verrassend.

Wat zorgt voor de sterkte van de verbinding?

Ik neem aan dat je beide helften niet gewoon stomp tegen elkaar aan lijmt . . .


jan.

 

Die lijm je schuin gesneden, stomp aaneen. Dat verdeeld de krachten.
De naad tape je, klapt dubbel, lijm er tussen, toevouwen en goed laten drogen
op het werkblad, een vlak gewicht erop, zodat de helften mooi egaal overlopen.
45 graad hoeken gebruikelijk, maar je kan het ook scherper maken, dus een langere lijmnaad.
45 graad het minst verliezend op hout.

 

Valt nog niet mee, bij een kromming!

We gaan het zien.


jan.

 

De tekening geeft aan dat de verbinder in het midden voldoende zou moeten zijn :



Ik ga echter een glasmatje met epoxy over de naad in het midden zetten, (ca. 10 cm breed) dit geeft marginale gewichtstoename maar heel veel extra sterkte. (De vleugelverbinder alleen vertrouw ik niet)

De tekening geeft verder aan eerst de vleugelhelften tegen elkaar te lijmen en daarna de vleugels indekken.
Echter, als je dat doet is de kans dat de vleugel krom trekt heel erg groot.
Vandaar mijn keuze om eerst de vleugels in te dekken, de flaps,ailerons, servo's en vleugeltips erop zetten en daarna pas de vleugels samen te voegen.
Bij het samenvoegen kun je dan ook een instelhoekmeter gebruiken zodat je zeker weet dat de vleugels goed verlijmd zitten.

Dat komt echter later......

Grt,

Arnoud.

 

Ik wil me er niet mee bemoeien, maar . . . (doe het wel! )

Die verbinder is denk ik voldoende (Taylor doet het ook zo).

Ik zou
- negatieve mallen van de wortel- en tiprib maken (V-stelling en washout meenemen!)
- fixeren op de tekening
- op dit 'bedje' de oversized indekking van de onderzijde van de vleugel neerleggen (bij de naad folie er onder en aan elkaar lijmen)
- vleugelhelften er op lijmen
- verbinder verlijmen met de vleugelhelften
- boel goed fixeren en de bovenindekking er op lijmen (aandrukken met elastieken of telefoonboeken).

Dan zit alles goed vast en je hebt geen kans op verdraaiing (als je het goed doet ).

Mijn beroemde (beruchte?) two cents . . .

Succes!


jan.

 

Dat zou inderdaad ook kunnen Jan.
Je krijgt dan een beetje het principe van het indekken zoals je dat doet bij een schuimvleugel. (Misschien had ik dat toch moeten doen, is veel makkelijker en sneller)
Ik heb echter dit keer gekozen voor de conventionele bouwwijze.
Ik neem jou voorstel in ieder geval mee, je leest het vanzelf waarvoor ik uiteindelijk gekozen heb.

Grt,

Arnoud.