Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Nota: This feature may not be available in some browsers.
Of moet je dit andersom aanduiden.
Oplegging
maar hoe ik het ook draai of keer, het moment moet ergens opgevangen worden.
Maar dat is het complexe aan deze situatie, Luc. Natuurlijk moet dat moment opgevangen worden, maar dan door krachten op de zeilen die via mast en wanten en stagen weer op de romp worden overgebracht, en niet te vergeten de hydraulische krachten van het water op de romp en de zwaartekracht krachten.
Maar dit is allemaal zodanig complex dat je verregaande simplificaties in je model moet maken om er toch wat aan te kunnen rekenen.
Groet,
Ad
daarom dat ik het nu gewoon zo ga proberen, "trail and error" of zoiets.
vroeger was dit ook het geval, maar dan verloor men het schip.
nu kan het ook gaan gebeuren.
Ik kijk twee uur niet en kijk eens wat een posts.
Heb jij bij jouw berekening geen veiligheden meegenomen Ad?
Zo heb ik het ( ook alweer 20 jaar geleden, hmm) altijd geleerd. Dat was dan wel voor betonstaal maar het principe blijft gelijk.
Ik denk om heel eerlijk te zijn dat een dwarsgetuigd schip bij niet meer dan 3 Bft te zeilen is en dan nog het liefste voor of aan de wind. Ik heb een aantal keer met de tour de Fossa meegezeild, daar voeren toen ook een aantal dwarsgetuigde schepen in mee en die kwamen slechts met veel moeite tegen de wind in. Het zal ook wel een eigenschap van het soort schip zijn.
Uitgaande van die 3 Bft maak ik me opnieuw geen zorgen. Het ziet er allemaal degelijk genoeg uit Newbie.
Je hebt die proef gedaan waarbij de staven blijvend gingen doorbuigen. Als je die zelfde proef zou doen maar dan met een momentarm van 70% van de 330 mm(?), zouden ze dan wel elastisch blijven?
Heb jij bij jouw berekening geen veiligheden meegenomen Ad?
dus dezelfde test maar dan 330*0.7= 23cm de draadstangen maar laten oversteken.
Als je veiligheden in rekening wilt brengen heb je voldoende gegevens nodig, William.
Ik ben m'n werkzame leven ooit begonnen met het ontwerpen van kernreactor drukvaten. Daar was alles tot de kleinste details bekend, zowel aan de belasting kant (drukken, temperaturen, en schommelingen van beiden) als aan de "weerstand" kant (materiaalsterkte). Dan kan je met een redelijke nauwkeurigheid veiligheden inbouwen, en die waren dan ook nog gedifferentieerd naar het soort belasting (normal, upset, emergency en faulted). En toch ging het dan nog wel eens fout (Three Mile Islands - Harrisburg, 1979).
In dit geval is er aan de belastingkant het nodige bekend, maar aan de weerstand kant ontbreken de materiaal eigenschappen voor materialen die zonder specificatie geleverd worden tast je volledig in het duister. Vroeger kon ik nog wel eens een proefstukje meenemen en daar een trekproef aan uit laten voeren. Die tijd is echter voorbij, misschien zou het nog wel voor me gedaan worden maar daar wil ik geen misbruik van maken.
Het enige wat je dan kan doen is een ondergrens voor de sterkte (rekgrens) hanteren. Als ik dat deed, dan kwam de 10 mm draadstang bij 90° slagzij kritisch uit, en dat bleek ook uit de proef die Luc uitgevoerd heeft. Veel over de grens was het niet, dus bij een slagzij van 45° (belasting 70% van die bij 90°) kan je ervan uitgaan dat je een veiligheidsmarge van zo'n 20% hebt. Echt veel is dat nou ook weer niet, omdat de eerder genoemde dynamische aspecten niet in rekening worden gebracht.
Al met al blijft het veel duimen zuig werk, en zoals Luc zegdt "trial and error". Je kan alleen maar proberen de "error" kansen te minimaliseren.
Groet,
Ad
Het zal ook wel een eigenschap van het soort schip zijn.
Met wat geluk kom je tot 60° van de windrichting met kruisen, door de vorm van de razeilen.
Als je dan ook nog drift hebt van 20° heb je nog maar 10° boven een koers dwars op wind; dat schiet natuurlijk niet op.
Met wat geluk kom je tot 60° van de windrichting met kruisen, door de vorm van de razeilen.
Als je dan ook nog drift hebt van 20° heb je nog maar 10° boven een koers dwars op wind; dat schiet natuurlijk niet op.