Franck, misschien een ouwbollig verhaal maat toch:
1. ga uit van een glad stabilo.
2. prime het balsa met spanlak of een verdunde een-component poly urethaan lak.
3. schat het gewicht van de totale hoeveelheid glas die je gaat gebruiken. Of knip alvast de grove vormen van boven en onder vlak uit en weeg.
4. Dit gewicht wordt de totale hoeveelheid hars die je gaat opbrengen.
5. Maak je hars aan en drenk je glas er in , daar bij het glasdoek tussen twee vellen polyethyleenfolie in klemmend. Je kan visueel inspecteren of het doek echt vochtig is.
6. Nu de grote truc : neem weer twee vellen polyethyleen folie. Maak een sandwich van :
folie, scheurdoek, glas, balsa, glas, scheurdoek,folie.
7. Druk het pakket samen met een rubber rol of met de vingers. Alle lucht zal wijken. Het glas zit stevig op het balsa.
8. Het enige dat ontbreekt in het verhaal is de bag en het vacuum. Voor een simpel vlak is dat niet nodig. Het gebruik van scheurdoek, een ruwe poreuze nylonachtige doek heeft het voordeel dat je eindoppervlak wat ruwig aan voelt na uitharden van de hars en losscheuren van het doek. Dat maakt het oppervlak makkelijker schilderbaar.
De stapel boeken moet misschien wat extra druk geven. Die techniek kan niet worden gecontroleerd en levert in de praktijk een ongeregelmatig oppervlak op. (ongelijkmatige druk)
Een simpeler methode was vroeger , met je wijsvinger kleine hoeveelheden hars ( 2 - 3 gram) door het glasdoek te duwen en zo doek en balsa met hars te bedekken. Uitgangspunt van de beide methoden : Gebruik nooit teveel hars !.
Gerben Wassenaar