Afbouw Ghanjah, scratch, schaal 1: 87.
1
Vorig jaar begon ik met dit model. Het is het grootste familielid, samen met de Baghla en de Kotia, uit de grote familie van “Dhows”. Schepen die voorkomen rond Oman, de Perzische Golf en het zuidoosten van Afrika. De tekeningen verkreeg ik uit de verzameling opmetingen van antieke schepen van admiraal Paris, zo rond 1830. Verder waren vele foto’s behulpzaam van een van de laatste Ghanjah’s die tentoongesteld is bij het scheepvaartmuseum van Sur (Oman).
Een foto van nog niet zo lang geleden. Vooral hierdoor raakte ik onder de indruk van dit magnifieke schip. De stoere vormen, het gigantische zeil….. Ze werden vanaf het begin van de 19e eeuw gebouwd tot de laatste exemplaren die in 1954 (!) volgens intussen niet gewijzigde methoden werden gebouwd. De spiegel doet sterk denken aan Engelse schepen, die werden gerepareerd en onderhouden in de zelfde regio, tijd en werven, waar ook deze schepen ontstonden.
Er bleven nog vele vragen over, die inmiddels ten dele zijn beantwoord door foto’s op internet van nog varende en tentoongestelde exemplaren. Ook diverse boeken en nauwkeurige hedendaagse opmetingen van het schip in Sur en welkome gegevens van deskundigen maakten het mogelijk dat ik door kon gaan met de afbouw.
De tekening die ik vooraf maakte. Als ik nog eens een keer zo’n schip bouw dan neem ik de hoek van de boeg wat minder, hij is hier iets te scherp. Foutje achteraf. De hier getekende ankerbeting hoort er niet, na nadere bestudering.
Vorig jaar nam ik het model mee naar de tentoonstelling in Bataviastad, en daar ontmoette ik een bezoeker uit Duitsland die mij in contact bracht met de schrijver van een boek over onderzoek naar dit schip. Intensieve uitwisseling van gegevens volgde en we konden samen een paar onduidelijkheden oplossen.
1
Vorig jaar begon ik met dit model. Het is het grootste familielid, samen met de Baghla en de Kotia, uit de grote familie van “Dhows”. Schepen die voorkomen rond Oman, de Perzische Golf en het zuidoosten van Afrika. De tekeningen verkreeg ik uit de verzameling opmetingen van antieke schepen van admiraal Paris, zo rond 1830. Verder waren vele foto’s behulpzaam van een van de laatste Ghanjah’s die tentoongesteld is bij het scheepvaartmuseum van Sur (Oman).
Een foto van nog niet zo lang geleden. Vooral hierdoor raakte ik onder de indruk van dit magnifieke schip. De stoere vormen, het gigantische zeil….. Ze werden vanaf het begin van de 19e eeuw gebouwd tot de laatste exemplaren die in 1954 (!) volgens intussen niet gewijzigde methoden werden gebouwd. De spiegel doet sterk denken aan Engelse schepen, die werden gerepareerd en onderhouden in de zelfde regio, tijd en werven, waar ook deze schepen ontstonden.
Er bleven nog vele vragen over, die inmiddels ten dele zijn beantwoord door foto’s op internet van nog varende en tentoongestelde exemplaren. Ook diverse boeken en nauwkeurige hedendaagse opmetingen van het schip in Sur en welkome gegevens van deskundigen maakten het mogelijk dat ik door kon gaan met de afbouw.
De tekening die ik vooraf maakte. Als ik nog eens een keer zo’n schip bouw dan neem ik de hoek van de boeg wat minder, hij is hier iets te scherp. Foutje achteraf. De hier getekende ankerbeting hoort er niet, na nadere bestudering.
Vorig jaar nam ik het model mee naar de tentoonstelling in Bataviastad, en daar ontmoette ik een bezoeker uit Duitsland die mij in contact bracht met de schrijver van een boek over onderzoek naar dit schip. Intensieve uitwisseling van gegevens volgde en we konden samen een paar onduidelijkheden oplossen.