Modelvliegen en ouder worden.....

Ik lees allemaal herkenbare zaken. Leuk draadje, goed initiatief Richard!
Contacten wordt bij ouderen in de club belangrijk, en vaak zie ik dat ouderen niet om het vliegen komen maar voor de contacten en om over de hobby en herinneringen over het vliegen te kletsen.
Dat is ook duidelijk geworden toen wij ons veld moesten verlaten door een notam uitbreiding boven de gevangenis. Erg triest. Voor de (jongere) vliegers geen probleem om naar een andere locatie te gaan (waar nog helemaal niets is dan alleen een prachtig veld), voor de ouderen hoor ik veel dat ze het clubhuis missen. Waar je koffie kon zetten en stoeltjes stonden. Waar gespreken gaande waren over de hobby en onderwerpen ver van hobby. Gewoon komen fietsen en gaan zitten, genieten van de natuur en de vogels.
Daar merk je het aan.
Ik zit nog in die tussenfase, ja, ik neem een stoeltje mee maar ik kom zeker om te vliegen.

Veiligheid begint idd bij goed ingericht spul. En keuren van kisten. Vaak is men zo gebrand op de maiden dat het keuren er bij inschiet. Hoe vaak ik tijdens een keuring gezien heb dat de rolroeren niet de goede richting uitgaan, legio. En vaak krijg je het antwoord: hey wat raar, ik heb het toch een aantal keer gecontroleerd. Noem het slordig, noem het blindheid, noem het ouderdom, maakt niet uit. Weer n kist gered. Daar gaat het om. Elkaar helpen en hopen dat anderen het inzien dat dat ook de functie van een club is.
Ik heb wel dat het van twee kanten moet komen. Ik ga als keurmeester niet achter de leden aanlopen. Men heeft ook een eigen verantwoordelijkheid. Er zitten ook van die 70+ers tussen die blijven eigenwijs maar ik blijf de hoop houden dat ook zij er de meerwaarde van inzien.

Groet, Willem

 

Tja, die "eigenwijsheid" is wel een ding, ik zie het van alle kanten, iedereen wel, denk ik, als je in de familie rondkijkt. Pokhouterig vasthouden aan dingen, niks meer willen leren of bijstellen, totaal niet meer in staat zijn de eigen prestaties te beoordelen.
Ik ben vlieger en géén psycholoog, maar die ken ik wel een en ik zal hem eens raadplegen. Laat hij nou als specialisatie luchtvaart hebben!
Toch een paar dingen die in me opborrelen, wat er achter kán zitten, totaal niet gestaafd aan professionele informatie.

• Het bang zijn dat je niet meer voor "vol" wordt aangezien en dat dat consequenties gaat krijgen, dan wel het gevoel krijgen niet goed meer "mee" te kunnen, maar dat niet onder ogen wilt zien.
• Het niet goed kunnen verkroppen dat je vroeger een hele beste vlieger was, maar dat werkt niet meer zo goed, links en recht wordt je ingehaald door jonge vliegers (die ook een boel fouten kunnen maken, overigens).
• Het willen verbloemen dat je wel degelijk weet dat bijvoorbeeld je zicht is teruggelopen, de vingertjes niet meer zo snel werken en waardoor je zelfvertrouwen terug aan het lopen is. DAT is denk ik een hele zware factor, want dat houdt ons allemáál op de been. Als zelfvertrouwen onderuit gaat, kun je eigenlijk niks meer en dat is beslist dan niet alleen je hobby. Dus op het agressieve af wordt de eigen prestatie overschat, en meestal het functioneren van anderen als reden gegeven waarom iets niet goed ging. Met name diegene die het commentaar leveren, die zijn de klos, HOE halen ze het in hun hoofd dat ik niet goed meer kan XXXXXen(vul maar in).
• Veel ouderen stoppen met het opnemen van nieuwe dingen, soms al op een veel te vroege leeftijd, gaan het liever uit de weg. Helaas, de wereld verandert, je MOET mee, anders kom je op achterstand. En kom je uiteindelijk in een totaal veranderde wereld, waar je je niet meer in thuis voelt.

Nou, dit zijn zomaar wat dingen uit mijn eigen koker, jullie weten er beslist nog wel een paar aan toe te voegen, waarom die ouwe knakkers zo reageren! (ik mag dat zeggen , ik ben er ook een van, maar eentje die wel tegengas geeft aan dat proces, en wel degelijk voor ogen houdt dat het minder wordt).

 

Absoluut, ja raadpleeg eerst eens de psycholoog en vraag hoe dat nu zit met waarom sommige mensen in een vast patroon blijven zitten en niets of moeilijk iets nieuws aanleren.

Het zal me niets verbazen, nadat je de bevriende psycholoog hebt geraadpleegd dat je bovenstaande niet begrijpt.
Ja er zijn mensen waarbij de hersenen op een andere manier informatie verwerken dan b.v. je eigen hersenen, op zich niets mis mee, beide kunnen daar zeer oud mee worden.
Zo heb je ook nog een groep mensen die in aanvaring zijn gekomen met NAH, is best wel vervelend.

Het verbloemen waar je over schrijft, komt me erg bekend voor en als je er iets van zegt, of nog heftiger de opleiding tot modelvlieger op pauze zet, dan heb je het gedaan.

 

Nog even iets van practische aard...
Een jaar of twee terug heb ik een staaroperatie gehad, aan beide ogen. Spannend, maar niet zo veel aan de hand... en daarna in plaats van een varifocusbril, alleen nog een leesbril nodig. Maar...
Gaandeweg kwam ik er achter dat ik moeite had mijn modellen te volgen. Vooral herkennen welke stand ze in de lucht hadden was opeens moeilijk boven een meter of 150 à 200. Ik vlieg voornamelijk zwevers, dus dat was best een dingetje, die wil je hoog kunnen vliegen. De opticiën concludeerde vlot dat ik nastaar had. Dus heb ik recent een nastaar behandeling ondergaan, stelt niks voor.
En nu... moet het nog even fatsoenlijk weer worden om te kijken of ik mijn toestel weer goed kan volgen tot 300 meter.

 

Bart, zoals ik schrijf, ik heb ook één nieuwe lens maar lijk licht last te krijgen van een "cilinder" afwijking. Ik laat het binnenkort controleren, misschien ook wel nastaar, wie weet. Hoor prima verhalen over de behandeling er van. Paar flitsen van de laser en klaar is het. Tja, waar hadden we het ook weer eens over, ouder worden? Staar krijg je er ook gratis bij, maar is doorgaans prima te behandelen.

 

Ik weet wel dat ik me oud voelde toen ik toch mijn ogen ging testen en een bril moest. Ik heb altijd meer dan gemiddeld zicht gehad. Maar oh, wat voelde ik me happy toen ik de straatnaambord op 50mtr weer kan lezen. En nog happy-er toen ik er gratis een zonnebril bij kreeg en mn zweefvliegtuig op hoogte nog steeds ver weg kon volgen. Dus dat gevoel van ouder worden verdween weer snel met het goede zicht.

Zo is het eigenlijk ook met het gehoor, we laten het te weinig testen maar je zou het wel moeten doen. Als je nl te laat begint met een gehoorapparaat dan went het niet.

 

We leven in een fijne tijd dat er veel hersteld kan worden, zoals ook mijn staar en een gebroken heup, doe er alles mee, heb er in mijn beleving geen beperkingen van. Man, wat moeten die mensen vroeger geleden hebben. Met een gebroken heup was je afgeschreven. Idd, ik had dezelfde ervaring met mijn varifocus bril, rond mijn 43e al, binnen één dag aan gewend en ik wil nooit iets anders meer.

 

Daar ben ik heel blij mee dat de dames en heren chirurgen nu zoveel kunnen herstellen. Ik heb bijna mijn oude gezicht weer terug. Het zijn net kunstenaars, kleien met huid en vlees........... 16 april mag ik weer aantreden voor een nieuwe poging om de oogleden van het rechteroog te bewerken zodat dit ook weer geheel sluit. Dan moeten ze ook weer rekening houden met de krimp als men huid verplaatst. Maar in het brandwondencentrum in Beverwijk hebben ze daar alle kennis en ervaring mee.

Maar ik zie hier ook dingen voorbij komen waarbij ik mij afvraag of dat wel goed is voor de hobby. Dat systeem van crashes registreren bijvoorbeeld zorgt ervoor dat de echte experimenteerder niet echt zijn gang meer kan gaan. Als ik dat had moeten doen toen ik met die klapwiekers bezig was dan hadden velen al afgehaakt. ik heb wel heel veel lering uit die crashes kunnen trekken over materiaal sterkte en hoe alles te gebruiken. Bij een crash vond ik het belangrijk om zelf de oorzaak te vinden zodat ik die fout niet weer zou maken. Maar bij het experimenteren en uitproberen van geheel nieuwe ideeën dan is dat toch weer iets anders. Toen heb ik bijna alles van dat experiment hier gedeeld, behalve de mislukkingen. Maar als ik dit nog eens zou moeten doen dan zou ik alle info voor mijzelf houden en niks meer delen totdat het werkte en klaar was voor het publiek............... Nu wordt veel van mijn toenmalige info gebruikt door anderen zonder verdere bron vermelding. Men doet alsof het hun eigen info is. Maar ja, het zei zo. al doende leert men. rijk wordt je er toch niet van, daarvoor is de markt te klein.

Ook dingen die jullie aangeven over het korte termijn geheugen zijn niet allemaal correct. door al die narcoses die ik gehad heb om alles te herstellen is dat bij mij ook aangetast, maar dat zou als het goed is door de jaren heen moeten verbeteren als alles van die narcoses is uitgewerkt. Dat kost vele jaren, maar dat heeft geen invloed op mijn normale functioneren, ik moet alleen sommige dingen opschrijven zodat ik het 5 minuten later nog weet. Zoals met boodschappen halen.

 

Theo, maak je niet druk, dat systeem gaat nog zeker járen duren, áls het er al komt. Ik vermoed persoonlijk van wel, maar de tijd zal het leren. Commerciële drone bedrijven moeten zo'n vliegveiligheid management systeem (VMS) al wel in gebruik hebben.
Als je een mooi weekend in de zomer zou nemen, dan kun je wschl tientallen, zo niet honderden "crashes" registreren in geheel Nederland, geen beginnen aan. Want met je zwever een grondzwaai maken: incident (in het eggie...) , wiel er af gelopen in de start, incident. Schade aan een tip: crash. Over de kop in de start: crash. Prop gebroken met het raken van de grond: crash. Dat gaat niet werken bij ons. Ik heb gezegd dat een eerste stap wél zinvol zou zijn, indien er sprake is van lichamelijk letsel, maar ook ernstige incidenten(gevaarzetting) zoals een kist die de grond in jakkert op 2m van spelende kinderen vandaan.
Dat jij met testvluchten kisten kwijtraakt, dat is prima, dat zit in onze hobby. Maar ga jij daarmee bij een kleuterschool staan te vliegen(wie zou zoiets verzinnen, maar even als voorbeeld), dan heb je een gaatje in je hoofd en dan is het terecht dat er ingegrepen wordt.

Goed om te horen dat al die operaties hun vruchten afwerpen, ik kijk maar steeds naar die "enge" foto van je profiel, dan kun je die er een keer vervangen!

Je opmerking over het korte geheugen, als dat het gevolg is van je vele narcoses, dan is dat een ander verhaal dan als het gevolg van ouderdom. Dat laatste is namelijk ONomkeerbaar.
OMkeerbare gevolgen zoals die als gevolg van een tijdelijke ziekte, operaties of ander tijdelijk medische of psychische aandoening, dan is dat een ander verhaal. Ik meen dat we in NL iets van 10.000 "piloten" hebben, denk je dat die nooit ziek zijn zowel kortdurend als jarenlang? Nooit operaties ondergaan? Als je griep hebt hoef je dat niet eens bij een keuringsinstantie te melden, hooguit bij de bedrijfsarts of als je sportvlieger bent, dan ga je pas weer vliegen als je je weer happy voelt. Eigen verantwoordelijkheid.
Ooit heb ik me ooit zo moeten afmelden bij mijn werkgever nadat onze jongste zoon getroffen werd door een zeer plotselinge ernstige ziekte. Één telefoontje naar de werkgever was voldoende en ik kon me gelukkig na 3 weken weer beter melden nadat het gevaar was geweken omdat de zoon weer prima aan het genezen was. Er was vooraf géén periode gesteld waarbinnen ik dat zou moeten doen. Je wilt als passagier toch niet zo iemand in de cockpit hebben zitten, waarvan je op je klompen kunt aanvoelen dat die er niet goed met zijn hoofd bij is in zo'n periode. En modelvliegen in zo'n periode van ernstige stress, dat zou wel het laatste zijn waar ik aan zou denken.

Mwah, wie kan er zijn boodschappenlijstjes wél onthouden, nou, ikke niet! Kom ik anders maar met de helft thuis, word ik weer teruggestuurd!

 

Ik heb nog wel een ergere foto waar ik naar kan kijken, van voor de eerste huidtransplantatie. Waar alles nog open ligt. 5 dagen lang elke ochtend verband verschonen net zoals met brandwonden. Flink onder de morfine.

Ik hoefde maar 1 ding te halen maar toen ik weg wilde rijden wist ik het al niet meer.

 

Laat die foto's maar zitten Theo
Mijn lieve schoonmoeder is 5 weken geleden overleden aan een vleesetende bacterie.
Van een hele dag gezellig met een bruiloft mee tot overlijden zat een goede 24 uur.
Het mensje heeft verschikkelijk geleden, het was niet om aan te zien.
Laten we maar weer on topic gaan.

Uit eindelijk komt het er op neer, dat op tijd communiceren erg belangrijk is.
En dat niet alleen door bestuur en een ouder wordend lid, maar ook met andere leden.

Nu heb ik gelijk nog een aanvullende vraag.
Stel dat een club vind dat vliegen onverantwoord is, is dan naar de club met de auto dan nog wel verantwoord?
Wat is een beetje de praktijk?
Nu zegt je misschien wel dat is wel hard, vliegen afpakken en dan ook gelijk maar het rijbewijs.
Stel dat dat samenkomt is dat extra pijnlijk en hoe ga je daar mee om?

In wijk en Aalburg waren we altijd erg soepel is mijn ervaring.
Wij lieten de oudjes lekker rommelen en ja ze storten wel eens neer.
Het is een relatief kleine club en als we het niet vertouwden bleef ik althans even aan de grond.
Het is nooit fout gegaan.
Maar er is rondom ruimte genoeg om het veld.

 

Dat ga ik jullie echt niet aandoen. die magen van jullie kunnen dat echt niet aan.............

stekte met je schoonmoeder. dit is nu de 2de in 1 week waar ik het van hoor. er overlijden nog steeds teveel mensen door die bacterie. ondanks dat we samen met de brandwondenstichting voorlichting geven aan (huis)artsen en spoedafdelingen. Maar onze info gaat vaak verloren door alle aandacht die naar de volksziekte nummer 1 gaat. Die aandoening komt heel veel in het nieuws terwijl NWDI bijna niet gezien wordt, al doen we met de lotgenoten groep er veel aan.

 

Bert, nee is simpel, tot zover gaat het niet. Dit is iets van de hobby. Autorijden is doorgaans je eigen verantwoordelijkheid. Want waar wil je dan nog allemaal meer mee gaan bemoeien. Stel dat mijn brevet vanwege de medische keuring wordt ingetrokken, dan hoeft dat niet te betekenen dat ik niet meer mag autorijden, of modelvliegen. Die koppeling is er niet.

 

Ik denk dat ik niet zo duidelijk ben geweest
Ik bedoel eigenlijk meer van, als het ene niet meer lukt, lukt het andere dan nog wel?
Even los van de regeltjes?
Het is dus meer een vraag eigenlijk.

 

Dat kan heel makkelijk...
Veel ouderen hebben zoveel automatisme in hun sturen van een rc toestel dat ze best makkelijk hun rondjes kunnen doen
puur ervaring.
Waar je het mis ziet gaan, is als er opeens iets onverwachts gebeurt. Rare wind, toestel doet even gek etc.
dan moet je het "opeens" ff echt zien, en even echt handelen.

in dat punt is automatisme het gevaarlijkste in heel de veiligheidswereld.
Je denk dan namelijk niet meer bewust na over zaken. je doet gewoon zoals je het "altijd gedaan hebt"
Maar als eromheen iets veranderd, ga je de mist in.
je wordt er ook blind voor.
want automatisme

in zoverre, vliegtuigen vliegen kan misschien op een punt niet meer vanwege zicht / handelen / besluitvorming
wil niet zeggen dat dit bij autorijden hetzelfde is.
ander automatisme, andere afstanden, en andere mensen om je heen letten ook op in de auto.
ga je continu paaltjes raken is weer zo'n signaalpunt


Maar denk dat de voornaamste struikelblokken liggen bij de ouderen die gaan mankeren, maar zelf niet die mening zijn toegedaan..

Qua hulp, bij ons op het veld doen we dat in de regel wel.
Je ziet dat mensen aan elkaar gaan hangen, elkaar helpen.
Moeten de karakters wel bij elkaar passen natuurlijk...

 

Er komt zelfs een TV programma met ale thema's op NPO 2, morgen, "De Toekomst is Grijs".
Maar ik denk, geen modelbouw als mogelijk thema.

 

Dan ook maar mijn (botte) randstad reactie.
Velen weten dat ik in 2018 een nieuwe lever gekregen hem daarna mezelf de oude voelde tot ergens 2021.
Toen kreeg ik weer problemen met mijn auto immuun ziekte collitis ulcerose, eind 2022 een stoma gekregen, chirurg een fout gemaakt, niet meer kunnen pissen, 2e operatie vanwege perforatie, gebroken schouder, prothese.... etc.
Afijn, ik probeer nu een punt op de horizon te zetten dat ik weer een beetje mezelf ben.

Ik heb een kelder vol met modellen die half af zijn.
Een partij motoren waar ik niks mee kan doen,
De wil is er maar de energie niet.

Er zijn nu 2 Avionik modellen onderweg, ik zou nu niet weten wat ik er mee moet.

Ik voel me gewoon kut, geen energie, al 2 jaar pijn.
Krijg een berichtje van een vriend die me kwalijk neemt dat ik ziek ben en ik hem niet kan helpen met zijn model.

Heren!!!! Modelbouw en vliegen is totaal niet belangrijk!!!!
Zorg dat je gewoon kan leven, zorgen voor je vrouw en kinderen.

Ja, je wordt ouder.
Ik kan niet meer vliegen wat ik 6 jaar geleden vloog.
Reactievermogen neemt af, dat merk ik ook al met autorijden (ik ben nu 58).
Ik ben voorzichtiger geworden, soms positief maar te voorzichtig is ook niet goed.
Als ik geen prothese zou hebben zou ik nu een buikschuiver Kawasaki motor besteld hebben maar als ik het al eng vind om op een E-Bike te stappen lijkt me dat niet verstandig.
Vroeger reed ik snelle auto's. Opel Speedster, Porsche Cayman, Lamboghini's, Ferrari's...
Ik kan dat niet meer.
Vertaald naar modelvliegen, ik zou een Pipertje makkelijk kunnen vliegen, een laagdekker ook maar alles dat sneller dan 180 km / u gaat vergt vrij veel inspanning.

Voor mijn levertransplantatie had ik hepatische encefalopathie, dan ben je er niet helemaal bij.
Ik heb toen alle dikke en snelle modellen verkocht.
Ook zwevers van 5 meter en meer.
Dat zijn moordwapens.
Gewoon, eigen keuze.
Ik heb in mijn modelvliegleven veel oudere mensen gezien en ook aangesproken die dachten dat ze het onder controle hadden maar veel crashten.
Ik ben in 10 jaar nooit gecrasht.
Dat vind ik normaal.
Maar als oudjes met trage zwevers (F5J, F3J) er 5 per jaar crashen is dat niet OK.
Ze zien het niet meer, ze snappen het niet meer, kijken naar verkeerde model, dat soort dingen.
Modelvliegen heeft een sociale functie, maar bescherm die mensen die het niet meer kunnen.
Spreek ook mensen aan waaraan je twijfelt.
Ikzelf was nog helder genoeg om te zien dat ik het niet meer kon, maar vaak hebben mensen advies nodig, of begeleiding.
Een beetje extra hulp wat betreft vliegen kan nooit kwaad.
Voorbeeld: het model gaat naar links, ik stuur naar links...
Nee.. jij bent de baas over het model.
Dat soort dingen


Nu naar bed.
Hopelijk kan ik slapen en gaan de komende dagen weer snel, 4 maart weer een groot onderzoek bij een arts dat mijn leven al 4x gered heeft.
Wel weer 800 km rijden, maar OK, LPG is niet zo duur in Belgie.

Truste


Gert Jan

 

DAT is hard.... Jezus...

Helaas is het waar wat ze zeggen, in slechte tijden leer je je ware vrienden kennen.

Voor de rest kan ik je alleen maar sterkte wensen.

 

Jouw verhaal is inderdaad een bijzondere..
10% van wat jij allemaal mee hebt gemaakt op medisch gebied zou een gemiddeld mens al gek worden

Ook wel "fijn" te weten dat her en der de plaat voor het hoofd dermate naar de eigen ego is gericht dat ze jou kwalijk nemen dat je ff iets niet kan...
ja, waarom neem je dan die ziekte ?
kies er 1 uit met minder gevolgen, kun je wel helpen

Tegelijk weet je het, en je acteert op de gebreken die je zelf ziet
Bij jou is het spiegeltje om naar jezelf te kijken duidelijk aanwezig, en er wordt gebruik van gemaakt
dus je hebt bepaalde zaken opzij gelegd. Wijs, zou iedereen moeten doen.

Waar dit topic o.a. voor is, is de (oudere) medemens die dat spiegeltje NIET gebruikt.
Zoals je zelf al zegt, iemand met een rustige zwever die 5x per jaar crasht..
maar niet door heeft dat dit een probleem is..
om die probleemstelling aan zo'n persoon duidelijk te maken zonder dat diegene over de zeik gaat..
op een bepaald punt gaat veiligheid voor, moet je gaan dwingen
maar daar zit nog een heel groot grijs gebied tussen..

 

Met een pauze een jaar of 20 vrij actief geweest met heel veel modellen. Altijd alles behoorlijk heel kunnen houden en vooral veel plezier gehad in een van de mooiere vormen van RC.
Na verloop van jaren werden de modellen groter, maar de frequentie van het vliegen minder. Toen een 1:5 P47 richting de afbouw ging en het vliegen steeds minder werd kwam de gedachte naar boven of dit nog wel verstandig was.
In vele jaren prachtige modellen gezien, gevlogen door showvliegers.....die soms beter met een Westerley zouden kunnen vliegen, vaak met grote schade tot gevolg.
Zo wilde ik mezelf niet op het veld zien. Goed vliegen blijf je vooral door het heel veel te doen. Dus uiteindelijk alles de deur uit gedaan. Woonachtig in waterrijk gebied, zijn we vooral wel blijven bouwen, maar dan iets anders. Wel RC en nog lang niet klaar.