Ik ben een Assan-ontvanger wat lichter aan het maken om in een DLG te monteren. De Assan-ontvanger heeft twee erg lange antennes. Ik schat meer dan 15 cm. Dat moet dan ergens in zo'n heel kleine en dunne romp die bovendien nog helemaal van koolstofvezel gemaakt is. Ik begrijp dat het inkorten van een 2.4 Ghz antenne veel moeilijker is dan een 35 of 40 mhz antenne omdat het principe van een coax-kabel gebruikt wordt. Is ook geen inplugantenne op de ontvanger zoals bij Graupner, maar een gesoldeerde antenne. Ik begreep dat een 2.4 Ghz antenne maar een beperkt 'actief' deel heeft (laatste 4 cm of zo), merk je meestal omdat het laatste deel er als een fijner sprietje aan hangt. 1. Best niet inkorten dus? 2. Hoe kan ik het middendeel (dus tussen de ontanger en de laatst 4 cm) best netjes wegwerken? Opgerold rond een rietje? best gewoon wat opwikkelen en er een trekbandje of tape rond? Stel de vraag vooral omdat er bij 35 en 40 Mhz ontvangers dan vaak over spoelvorming gesproken wordt, maar daar werkt natuurlijk de hele antenne. 3 Stoort het als de antenne (het middendeel) parallel met de carbon romp ligt of kan die er toch best vertikaal uitsteken? Heb wat gezocht op het forum, maar de antwoorden lijken nog allemaal uit het 35 Mhz-tijdperk te dateren....
Je kan hem inkorten als je dat durft. Je moet dan even opmeten hoe lang het kale deel is bij jouw ontvanger. Waarschijnlijk iets van 31mm. Dat moet ook weer zo worden bij je ingekorte antenne. Je moet dus de buitenmantel strippen en de afscherming, het laatste dunne deel (met kunststof isolatie er omheen moet dan 31mm na de afscherming uitsteken. Makkelijker is gewoon de antenne oprollen of inderdaad rond een rietje rollen zodat hij je gewenste lengte krijgt. Liever geen scherpe hoeken maken. Hoe de antennekabel ligt maakt niet uit, al zou hij in het carbon gelamineert zitten, alleen het laatste dunne deeltje is de echte antenne, de rest is eigenlijk gewoon de kabel. En dat laatste deeltje zo ver mogelijk weghouden bij het carbon en ook zorgen dat het laatste deel zicht heeft op de zender als je vliegt, dus niet in de "schaduw" van het carbon zetten. GJ
Je kan inderdaad proberen de kabel zelf in te korten maar weet wel goed wat je doet, je verziekt het heel makkelijk. Secuur werken en de binnen ader niet beschadigen is heel belangrijk. De eigenlijke antenne is dat korte "blote" stukje en de lengte is zeer kritisch. Zorg er voor dat het exact zo lang wordt als het origineel is, op de halve millimeter als je dat lukt! Niet inkorten kan ook maar oprollen om een rietje raad ik sterk af. Hoe "grover" je de rest oprolt des te beter, om een rietje wordt het een veel te strakke spoel. Hoe je het ook bekijkt de draad zal dan als een behoorlijke spoel werken en die kan een heleboel signaal tegenhouden. Zoals het op de foto is opgerold is al veel beter maar nog steeds niet ideaal. Bij montage in (op) de romp is het heel belangrijk dat de eigenlijke antenne vrij "zicht" heeft op de zender. Daarom worden er meestal ook 2 antennes gebruikt. Die twee moet je zo monteren dat de onderlinge hoek 90° is. Dus nooit parallel aan elkaar. Door de ene bijvoorbeeld boven aan en de andere onderaan de romp te monteren heb je de grootste kans op een goede ontvangst. Denk er goed om dat koolstofvezel radio signalen tegenhoudt. De antenne(s) moeten dus goed vrij van de koolstof delen blijven. Succes.
Nou, exact wat ik schreef alleen ben ik het niet eens over die spoelwerking. De kabel is afgeschermd, dus zou hij in theorie niet als spoel kunnen werken. Vroeger in de radiopiraterij bouwde ik ook al 2,4 ghz relaiszenders en zolang er iets afgeschermd was had je geen last van spoelvorming. Als er ook maar 1 dingetje niet afgeschermd was en er een knikje in het onafgeschermde deel zat dan kreeg je al rare effecten. Dat was dan wel het zenddeel met wel 1 Watt, een ontvangstdeel is wat minder kritisch. GJ
Helaas maar die spoelwerking is er wel degelijk. De afscherming verminderd dat wel maar het is niet "0". Bij zenders heb je er misschien iets minder last van, alleen wat minder zendvermogen. Bij ontvangers kan je dat wel degelijk merken, er komt meetbaar minder sterk signaal door die spoel en dat kan je reikwijdte behoorlijk verminderen.
Nou, in de ontvangskant zaten bij mijn ontvangers echt behoorlijke krullen omdat dat allemaal redelijk compact moest omdat het in de zendmast gehangen moest worden naast de 3 meter zender. En we hadden altijd 7 zendmasten paraat staan waar in elke mast zo'n ontvanger hing. Van de ruim 20 stuks die ik gebouwd heb heb ik nooit iets gemerkt van verlies van reikwijdte. Misschien hele goeie antennekabel, RG174. En ik werkte met een volle golflengte dipool want er was toen nog niks in 2,4 Ghz te koop (1990) aangestraald met een richtantenne vanaf de zender (studio) kant. GJ
Die kabel zal zeker meespelen en dan vooral de dikte. Die heel dunne kabel die bij "onze" ontvangers wordt gebruikt heeft op zich zelf al vrij veel verlies. Bij Fokker repareerde is allerhande elektronische apparatuur. Daar was ook radar appratuur bij die op de 1,7GHz band werkte. Daar werden korte coaxkabeltjes juist gebruikt als afgestemde kringen. Door ze op een bepaalde manier te buigen (oprollen) konden we zelfinductie "instellen". Met de lengte de capaciteit (de condensatorwaarde). Zo maar een stukje coax pakken werkte niet. Elke kabel had zo z'n eigenschappen dus moesten we altijd gaan experimenteren. We konden soms wel een paar uur aan het fröbelen zijn om de zaak goed ingesteld te krijgen.
Bij een koolstof romp moeten de antennes buiten de romp. Daarom hebben ontvangers voor een koolstof romp juist lange antennes.
Ik heb voor mijn 2.4 Ghz TX en RX de antenne vervangen omdat die maar een draadje was van 3 cm en slecht ontvangst had. Ik heb een dunne coax RE-174 teflon coax van 50 ohm gebruikt en daar een uiteinde van ongeveer 4 cm van ontmanteld dat allen de dunne kern draad met isolatie overblijft , vervolgens maakte ik de afscherming een paar mm bloot , dan heb ik een messing buisje van 3 cm over de coax geschoven (coax moet er maar juist doorgaan)tot aan de ontblote mantel en soldeerde het aan elkaar dan ik van aan de seduur gemeten en het sprietje afgeknipt op 3 cm dan heb ik een krimpkous over het buisje gedaan , dan heb ik de totale lengte op 17 cm afgeknipt.Aangesloten op de print ,kern op de antenne uitgang en de mantel aan de massa. Zo werkt het bij mij heel goed. Hopelijk kan je er mee helpen?
De "spriet antenne" die op de meeste zenders zit is van binnen precies zo opgebouwd. Zo heb je een open dipool gecreëerd en dat vergroot de gevoeligheid. Mist goed gemaakt werkt dit meestal heel goed.
Dat klopt ten dele. In de lucht maakt het niet zo gek veel uit op de grond veel meer. Dat komt doordat op de grond de bodem onder je als tegenpool werkt en de radio straling die uitgestraald wordt in die richting voor een groot deel absorbeert. Wanneer je de zenderantenne rechtop zet zit de bus onderaan, in die richting wordt dus minder signaal uitgezonden. In dit geval willen we dat zelfs omdat we niet onder onze voeten willen vliegen. Het verhaal wordt natuurlijk wat anders als je in de bergen bent en je door een dal onder je vliegt. Maar dan zet je de antenne gewoon iets voorover zodat hij ook naar beneden straalt. In de lucht komt het signaal van beneden dus zou je denken maar je dat de antenne daar juist het gevoeligst moet zijn. Dat is veel minder sterk het geval dan je denkt. Dat komt doordat in de lucht de min, meestal de "aarde" van de ontvanger, net zo gevoelig is als de antenne. Er moet een verschil in spanning ontstaan tussen de antenne en de min. Het maakt niet uit of dat komt doordat de aarde in spanning veranderd of de antenne. Het zou misschien wel kunnen gebeuren dat als je erg dichtbij je model bent dat de ontvanger dan slecht werkt. Op zowel de antenne als de "aarde" komt dan zo'n sterk signaal binnen dat er vrijwel geen verschil is dus kan de ontvanger niets doen. Dit hebben bijna alle 2,4GHz zenders in meer of mindere mate. Een dipool zou dat misschien kunnen verergeren.
Een te lange antenne(draad) is in principe in te korten. Het probleem is of je in de zender de draden weer goed kan vastmaken(solderen). Een antenne bestaat grofweg uit 2 delen: - het afgeschermde deel, Coax. - Het ontvangende/zendende deel. Een zendsignaal is een sinusgolf met de lengte ʎ, Labda (golflengte over 180gr.). Op 2 plaatsen heeft het signaal de maximale grootte, nl bij 90gr en 270 gr. Met andere woorden de antenne heeft zijn maximale output, indien de lengte overeenkomt met het signaal op 90 gr., ofwel 1/4 ʎ Labda. De berekening van ʎ is vrij eenvoudig. Daar zendsignalen zich verplaatsen met de lichtsnelheid, 300.000 km/sec = 0.3 x 10 tot de 9e macht en het signaal is 2,4 GHz = 2,4 x 10 tot de 9e macht is de lengte van het signaal 0,125 m. De optimale lengte voor het zend- , ontvangstdeel van de antenne is : 1/4 x 0.125 = 0,03125 m = 31,25 mm. Nogmaals, het deel afgeschermd door de coax neemt geen deel aan de ontvangst. In het verleden heb ik op deze Yagi tv antennes berekend.
